เนื่องจากเดินทางออกจากจวนทันทีตั้งแต่ฟ้าสาง ทั้งยังค้างแรมที่ค่ายทหารเพื่อร่วมวางผังป้องกันเมืองกับรัชทายาทเสียหลายวัน
หยางเจี้ยนจึงเพิ่งได้รู้เรื่องที่ภรรยาของตนถูกจองจำในหอพระธรรมเมื่อกลับมา เขานั่งมุ่นคิ้วไม่พูดไม่จาอยู่ในห้องหนังสือ ใบหน้าคมคายยิ่งนานยิ่งเย็นชา ต่อมายังเผยแววตาเย็นเยียบขั้นสุด
บุรุษผู้หนึ่งต้องอดทนกับความอัปยศไปถึงไหน เขาที่นึกเป็นห่วงเป็นใยกับภรรยาผู้เอาแต่ใจของเขาผู้นั้น
นางถูกลงทัณฑ์หนักขนาดนี้ กลับยังยิ้มร่าขนาดนั้น ถึงขั้นแอบตีลังกาอย่างสง่าผ่าเผย ทั้งยังแอบฝึกยุทธ์!
แล้วเขาที่อุตส่าห์นึกพะวงผู้นี้เล่า?
หยางเจี้ยนตบโต๊ะดังปัง จนบ่าวไพร่นอกเรือนที่มิได้แอบฟังยังต้องสะดุ้งโหยง เพราะตกใจเสียงทะลุทะลวงกำแพงเรือนนั้น
ในห้องหนังสือ บุรุษหนุ่มหรี่ตาสีหน้าเย็นชาปานศิลา นึกน้อยใจมิรู้ตัว
แท้ที่จริงแล้ว ทันทีที่หยางเจี้ยนกลับมาและได้รู้เรื่องของหมิงเยว่ เขาก็ใช้วิชา
