ไอ้เก่งคว้าเธอไว้ก่อนสองคนจะหัวเราะ เธอก้มลงหยิบหนังสือที่ร่วง ผมยาวสลวยสยายตัวมาปรกเสี้ยวหน้าด้านซ้าย มือขาวๆ เกี่ยวรวบไปทัดใบหูเพื่อให้การมองเห็นสะดวก และเขาก็เห็นได้สะดวกว่า ที่ติ่งหูด้านซ้ายของเธอมีต่างหูแบบห่วงของเธอใส่อยู่อันเดียว คู่ของมันอยู่บนหูเขา ส่วนคู่ของเขาที่ใส่ให้เธอหายไป!
ลมมรสุมย่อมๆ พัดผ่านอยู่ในช่องอก โจทิ้งช้อนในมือ กระแทกถอนใจอย่างลืมตัว
เสียงช้อนกระแทกจาน ไม่วายได้ยินเสียงหยกดังแว่วๆ
“เก่งกับบัวนี่ดูๆ ไปก็เหมาะกันเนอะ น่าจะคบกันไปเลย เก่งมันดูใจเย็นดี”
เขาปรายตาไปมองก็พบว่าหยกมองเขาอยู่ก่อนแล้ว เธอแค่เลิกคิ้วให้เขา เหมือนมีคำถามว่า ‘รึไม่จริง มึงมีปัญหาอะไร’ อยู่บนหน้าของเธอ หยกจงใจยั่วอารมณ์เขาแน่แล้ว
และเขามันยั่วขึ้นด้วย หงุดหงิดจนอยากบ้าแล้ว
เธอเป็นของเขานะ ถึงจะยอมให้สถานะแค่คนเคยคบ เพิ่งทะเลาะกันแค่ครั้งจะหันไปมีแฟนใหม่ มันใช้ไม่ได้ เขาไม่ยอมด้วย
ภาสเอ
