“เออ! แล้วนายคิดว่าฉันโอเคมั้ยที่เห็นโยยืนกอดแขนนายแบบนั้น อ้อ เผื่อนายจะลืม เราแค่คนเคยคบไม่ใช่แฟน” อารมณ์ตัวเดียวที่พาให้เสียงเริ่มสาดคำพูดร้ายกาจใส่ไปแบบนั้น
“ฉันไม่ได้อะไรกับโย เธอมารถไอ้อั๊ต แล้วแค่เดินมาพร้อมกัน” หน้าคมหันมองตรงไปข้างหน้าอีกครั้ง
‘คนเคยคบ’ ตอนไม่ทะเลาะ มันก็ฟังขำๆ ดีหรอก พอทะเลาะกัน คำนี้มันทิ่มแทงใจดีฉิบหาย!
สมองอื้ออึงมึนตื้อ เขาไม่อยากเหมือนไอ้ภาส แต่กำลังทำตัวตามรอยมันติดๆ
เหี้ยฉิบมึงไอ้โจ!
“ฉันก็ไม่มีอะไรกับเก่ง เราแค่มาซื้อของกัน แล้วมันก็มีผู้ชายบ้าที่ไหนไม่รู้มาโชว์ไอ้นั่นใส่ฉัน ฉันตกใจแล้วก็อย่างที่นายเห็น ไม่มีอะไรมากกว่านี้ทั้งนั้น”
“เธอเชื่อที่ฉันบอกไหมบัว”
โจกลับถามกลับมาแบบนั้น ใบบัวหันกลับไปมองหน้าบึ้งตึง พยายามมองสถานการณ์ให้ออกว่า เขาต้องการอะไรจากคำถามนั้น
สำหรับเธอแล้ว... ตั้งแต่ยอมให้เขาเข้ามาป้วนเปี้ยนในชีวิตมากขึ้น สิ่งหนึ่งที่เธอพยา
