จังหวะเปลี่ยนเป็นอะคูสติกซอง...
“ไปห้องน้ำเดี๋ยวมานะ”
ขณะที่คนอื่นนั่งลงจิบเครื่องดื่ม โบกมือไปตามจังหวะกีตาร์ น่านเอ่ยแล้วทำท่าจะเดินออกไป
“ไปด้วย”
ใบบัวไม่รู้นึกยังไงลุกตามออกมา และเก่งก็ตามเธอออกมาด้วย
“ไม่อยากปล่อยสุภาพสตรีไปกันตามลำพัง” เขาพูดกลั้วหัวเราะ
น่านหันมามองแวบเดียว เร่งฝีเดินอ้อมลานเบียร์ลงไปชั้นใต้ดินของห้างซึ่งเป็นลานจอดรถ
“น่าน ป้ายห้องน้ำไปทางนี้”
“เงียบก่อน”
ท่าทางของน่านทำเอาเธอและเก่งต้องมองหน้ากัน หากเมื่อเลี้ยวมุมบันได ในมุมมืดข้างผนังกระจกของห้างฯ มีคนกำลังตีกัน และเธอจำได้ว่านั่นมันมือกลองของพีพีเจ
“ว่าแล้วต้องมีเรื่อง”
น่านพึมพำ ทำท่าจะเดินเข้าไป แต่เก่งฉุดมือเอาไว้ “อันตราย”
ใบบัวกลับหยุดเท้าไม่ได้ เธอก้าวเร็วๆ ผ่านเพื่อนทั้งสองตรงเข้าไปหาโจ ทันได้เห็นเขาเตะเสยปลายคางผู้ชายวัยรุ่นคนหนึ่งล้มคว่ำ ก่อนเขาผลุบหายเข้าไปลานจอดรถ
“โจ!”
เสียงเนื้อ
