20
“มีโอกาสเข้าไปแน่นอน เอาเบอร์มึงมา”
“เบอร์โทรนะ”
“สัสตั้ม เดี๋ยวนี้ก้าวล้ำนำหน้ามีมือถือแล้วเหรอวะ”
“นิดหนึ่งโว้ย มึงสองตัวก็พูดเว่อร์ มึงอยากซื้อสักสิบเครื่องก็ได้ไอ้เพียวอย่ามาแหลใส่กู แต่พูดก็พูดว่ะ มีโทรศัพท์มือถือเหน็บเอวนี่มันจ๊าบโคตรๆ สาวกรี๊ดตรึม”
ตั้มดึงมือถือออกจากซองหนังสีดำที่เหน็บกับเข็มขัด แกว่งมือต่อหน้าเพื่อนๆ ไม่ได้จะอวดว่ามี แค่จะย้ำว่ามีแล้วมันจ๊าบ มันเท่ มันทำให้เขาดูหล่อหรูขึ้นอีกสิบเท่า
โทรศัพท์แต่ละเครื่องราคาถูกซะเมื่อไหร่กัน หลักหมื่นอัป บ้านไม่รวยอย่าหมายว่าจะมีพกพา
โจส่ายหน้าระอาหมั่นไส้ไม่ใช่อะไร เดินกลับไปเปิดรถเพื่อหากระดาษมาจดเบอร์ ช่วงนั้นเองที่ภาสร้องบอกว่าจะเข้าไปส่งเตยหอมที่หน้าหอพัก
“ไอ้นี่ ท่าจะเป็นเอามาก” ตั้มยกนิ้วกลางให้เพื่อน ฝ่ายภาสก็ยกให้เหมือนกัน “ดูมันทำ หออยู่แค่คืบ”
“มันคงจะถูกใจจริง” เพียวบอกเสียงกลั้วหัวเราะ “แต่จะจีบเตยหอมติดร
