พ่อหม้ายแค่หลับยังหล่อ ดูดีขนาดนี้ไม่ให้พราวหลงได้ไงล่ะคะ
1541 Words
เสน่หาสามีมือสอง
ตอนที่ 9 พ่อหม้ายแค่หลับยังหล่อ ดูดีขนาดนี้ไม่ให้พราวหลงได้ไงล่ะคะ
พราวฟ้าครุ่นคิดหาวิธีจัดการเรื่องผิดพลาดของตัวเองให้สามารถอยู่ที่บ้านศิวะกุลได้ต่อเพื่อเป็นเจ้าสาวของศิลา ความผิดพลาดที่ตัวเองดันมาตั้งท้องกับทอม หลานคนสวนในบ้านของศิลา ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป พราวฟ้าต้องออกถูกไล่ออกไปจากบ้านศิวะกุลอย่างแน่นอน แล้วสัญญาของผู้ใหญ่อาจจะเป็นโมฆะทันทีก็เป็นได้
“ เรื่องอะไรฉันโง่ออกไปง่ายๆ ”
คนอย่างพราวฟ้าทนงตัวสูงไม่เคยยอมแพ้ให้ตัวเองดูตกต่ำกว่าใคร ต้องทำทุกอย่างให้ตัวเองได้ดี พราวฟ้าต้องการตำแหน่งสะใภ้ของศิวะกุล ตนอยากได้ก็ต้องได้ตำแหน่งนี้เท่านั้น…
“ บ้านเงียบๆ ไม่มีใครอยู่เหรอ ? ” พราวฟ้าเอ่ยถามสาวใช้
“ คุณภพกับคุณหญิงออกไปทำธุระข้างนอกค่ะ ”
“ แล้วพิพิมล่ะ ? ”
“ คุณพิพิมก็ออกไปข้างนอกเหมือนกันค่ะ ” พราวฟ้าตาเบิกกว้างครุ่นคิด เมื่อรู้ว่าไม่มีใครอยู่
“ จะกลับมาเมื่อไหร่กัน ”
“ คุณพราวฟ้ามีอะไรรึเปล่าคะ ? ” นุ่นสาวใช้ถึงกับสงสัยกับคำถามของพราวฟ้า
“ ฉันถามไม่ได้รึไง ฉันมาอยู่บ้านเค้า ฉันถามไถ่ถึงเจ้าของบ้านบ้างไม่ได้รึไง ” พราวฟ้าแก้ต่างให้ตัวเอง แสแสร้งแกล้งพูดปัดออกจากตัวให้ตัวเองดูดี ราวกับปรับปรุงตัวดีขึ้นบ้างแล้ว ทำสาวใช้ถึงกับขมวดคิ้ว
“ คุณภพกับคุณหญิงท่านคงจะกลับดึกหน่อยค่ะ ส่วนคุณพิพิมนุ่นไม่ทราบได้ค่ะ ” พราวฟ้าเมื่อได้ยินถึงคำตอบของสาวใช้ ถึงกับตาลุกวาวราวกับโชคเข้าข้างตนให้มีช่องว่างคิดทำอะไรบางอย่างได้
“ อีนุ่น ป้าแกไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ แกไปนอนเฝ้าป้าแกก็ได้ ” พราวฟ้าเริ่มออกอุบายเล่ห์เหลี่ยมเพื่อตนจะได้อยู่ห้องคนเดียว
“ แต่… ”
“ ฉันก็อยู่แต่ในห้องนี่แหละ มืดค่ำแล้วฉันจะออกไปไหนได้ล่ะ ป้าแกแก่แล้วเกิดเผลอเป็นอะไรฉุกเฉินขึ้นมาอันตรายเลยนะ ” พราวฟ้าพูดหว่านล้อมสาวใช้ แล้วก็ได้ผล
“ นุ่นจะรีบมาหาคุณพราวฟ้าในตอนเช้านะคะ ”
“ ไม่ต้องรีบหรอก อยู่ช่วยงานป้าแกก่อนก็ได้ค่อยมาหาฉัน ”
“ ขอบคุณมากค่ะคุณพราวฟ้า ” สาวใช้รู้ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมตกหลุมพรางของพราวฟ้า คล้อยตามอย่างง่ายดาย
เมื่อสาวใช้ออกจากห้อง พราวฟ้ายิ้มอย่างผู้ชนะ ตนเริ่มทำตามแผนการณ์ที่คิดไว้ทันที รอเวลามองจากชั้นบนของห้อง ไม่นานรถของศิลาก็แล่นเข้ามาจอดในบ้าน พราวฟ้ายิ้มอย่างดีใจที่อีกไม่นานตนจะจบเรื่องลูกในท้องได้อย่างสวยงาม...
เวลาผ่านไปนับ 5 ชั่วโมงที่พราวฟ้าเฝ้ารอเวลา ซึ่งสมควรแก่เวลาที่รอคอยแล้ว พราวฟ้าค่อยๆจับลูกบิดหน้าประตูห้องของศิลา ในใจภาวนาให้ห้องไม่ถูกล็อก แล้วก็เป็นเหมือนดั่งใจปรารถนา เมื่อประตูหน้าห้องของศิลาไม่ได้ล็อก พราวฟ้าค่อยๆย่องเบาเข้าไปในห้องของศิลา ในห้องมืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาพอให้เห็นเลือนลางได้ ศิลานอนอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยล้าในการทำงานทำให้นอนอย่างหลับสนิท โดยที่ไม่รู้ว่ามีคนแอบย่องเบาเข้ามาในห้อง
“ พ่อหม้ายแค่หลับยังหล่อ ดูดีขนาดนี้ไม่ให้พราวหลงได้ไงล่ะคะ ”
พราวฟ้ามองศิลาที่หลับปริ่มอย่างลุ่มหลงในเรือนร่างของศิลา พราวฟ้าค่อยๆปลดชุดชั้นในของตัวเองออกให้ร่วงไปกองกับพื้นให้เหลือแค่ชุดนอนบางเบาเห็นเรือนร่าง ก่อนจะค่อยๆเคลือบคลานขึ้นไปบนเตียงของศิลา แม้จะอายุใกล้เลขสี่ แต่ศิลาก็เหมือนเด็กหนุ่มคนนึงดั่งขนมชิ้นหวานของพราวฟ้า ด้วยตัณหาราคะที่พลั่งพรูไม่สามารถหักหามใจได้ พราวฟ้าค่อยๆลูบไล้เรือนร่างของศิลา
“ อื้มมม ”
ศิลาฮัมในลำคอออกเมื่อถูกรบกวนการนอน ขยับตัวเปลี่ยนท่านอนเพื่อให้สบายขึ้น พราวฟ้าอดใจไม่ไหวจู่โจมศิลาอย่างไม่รอช้า ซุกไซร้ซอกคอศิลาที่คิดว่าต้องสำเร็จในการยั่วยวนนี้เหมือนผู้ชายทั่วไป แต่กลับไม่ง่ายเหมือนที่พราวฟ้าคิด เมื่อศิลาไม่ใช่ผู้ชายทั่วไป
ศิลาที่ถูกรบกวนการนอนได้รู้สึกตัว สิ่งที่ตนถูกกระทำไม่ใช่ความฝันแต่คือความจริง ศิลารีบผลักพราวฟ้าออกจากตัวทันที
“ พราวฟ้า! มึงทำเหี้ยอะไรของมึง ”
ศิลารีบดีดตัวจากเตียงทันที เห็นสภาพและการกระทำที่พราวฟ้าทำถึงกับหัวเสียตัวสั่นมาก
“ พี่ศิลา จะตกใจทำไมล่ะคะ เรามามีความสุขกันดีกว่านะคะ พราวจะทำให้พี่มีความสุขทั้งคืนเลย ” พราวฟ้าจะเข้าไปหาศิลาเพื่อสัมผัสเรือนร่างให้ลุ่มหลงในสิ่งที่ตัวเองกำลังยั่วยุ
“ มึงรีบออกไปให้พ้นหน้ากู ” ศิลาชี้หน้าพราวฟ้าอย่างพยายายามอดทนเก็บอาการ
ไม่ใช่อาการที่หลงมารยาของพราวฟ้าที่ยั่วยุแต่กลับเป็นอารมณ์ด้านมืด น้ำเสียงของศิลาที่เปล่งออกมามีแต่ความข่มกดอารมณ์สติแตกของตัวเองไว้ ทำพราวฟ้าชะงักแต่ด้วยตัณหาราคะที่ครอบงำต้องการศิลามาก พราวฟ้าก็ไม่ยอมแพ้เข้ากอดศิลาให้เรือนร่างของตนสัมผัสกับศิลา เพื่อศิลาต้องพ่ายแพ้ แต่ศิลากลับผลักพราวฟ้าไปกองกับพื้นอย่างแรง
“ อีสกปรก! ”
เพี๊ยะ !
“ โอ๊ยยย ” พราวฟ้าถูกศิลาฟาดมือหนาไปที่ใบหน้าถึงร้องดังออกมาอย่างลืมตัวว่าตนกำลังทำเรื่องน่าอายอยู่
“ อีอัปรีย์ !!”
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ !!!
ศิลาเหมือนคนสติแตกควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ กระชากผมตบพราวฟ้าไม่ยั้งอย่างบ้าคลั่ง เสียงร้องโอดครวญของพราวฟ้าดังสนั่น ร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ที่มากกว่าความเจ็บคือความกลัวศิลาที่กลายเป็นคนสติแตกไปแล้ว เสียงร้องของพราวฟ้าดังไปถึงหูของคุณภพ คุณหญิง และพิพิมที่เพิ่งจะกลับเข้าบ้านมา ทุกคนต่างต้องใจรีบกรูกันมาตามเสียง
ภาพที่เห็นทำทุกคนตกใจ คุณภพกับพิพิมรีบเข้าไปห้ามศิลา ที่รู้ดีว่าตอนนี้ศิลากำลังสติแตกไปแล้ว ศิลาถูกแยกตัวออกจากพราวฟ้า ที่ตอนนี้หน้าแดงช้ำ มุมปากแตกเลือด
“ ศิลา มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ” เมื่อศิลาเริ่มสงบ คุณภพเอ่ยถามศิลาขึ้น
“ คุณลุง ช่วยพราวด้วยนะคะ พี่ศิลาให้พราวมาหา แต่กลับมาทำร้ายพราวแบบนี้ ” พราวฟ้าแย่งตอบพร้อมแก้ต่างให้ตัวเองอย่างซึ่งๆหน้า
“ คนอย่างกู ไม่เคยแม้จะมองผู้หญิงมารยาอย่างมึง ”
“ …………. ” คำตอบของศิลา ทำพราวฟ้าถึงกับหน้าเสีย
“ พี่พราวฟ้า พี่มั่นใจเหรอที่พูดแบบนี้ พี่ศิลาจะไม่สติแตก ถ้าไม่มีเรื่องอะไรกวนใจให้ต้องเป็นบ้า ” พิพิมเอ่ยพร้อมจ้องมองมองพราวฟ้าที่คิดว่าตนอ่านเกมของพราวฟ้าถูก
“ พราวฟ้า จะตอบเรื่องนี้ยังไง ”
“ คุณคะ จะต้องถามอะไรอีก แม่นี่มาอยู่ในห้องศิลาสภาพอย่างนี้ ศิลาคงไม่ให้แม่มีมาหา มีแต่แม่นี้อยากเข้ามาทำเรื่องทุเรศเอง ”
“ คุณลุง พราวอธิบายได้นะคะ ” พราวฟ้าพยายามเอ่ยขอความเห็นใจให้ตัวเองที่ไม่ยอมจำนนต่อหลักฐาน
“ เธอยังจะอธิบายอะไรอีก ”
“ คุณป้า ฟังพราวอธิบายก่อนสิคะ ”
“ เอาล่ะๆ แต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วลงไปคุยกันข้างล่าง ทุกคน ”
ทุกคนรวมไปถึงแม่บ้านต้องตื่นมารับรู้เหตุการณ์นี้ พราวฟ้ายังคงหน้าสลดอย่างผู้เสียหาย ศิลามีแต่จ้องเขม่งพราวฟ้าราวกับอยากจะฉีกเนื้อเป็นชิ้นๆ ผู้หญิงมารยาอย่างพราวฟ้าที่เหตุการณ์ไม่เป็นไปอย่างที่หวัง จำต้องบีบน้ำตาเรียกร้องความน่าสงสารให้ทุกคนเห็นใจตน ก่อนที่ใครจะจับเรื่องน่าอายของตนได้…
…………….. ?………………
?อ่านจบแล้ว อย่าลืมกดเข้าชั้น เพื่อจะไม่พลาดความสนุกในตอนต่อไปนะคะ
อ่านจบแล้วขอหัวใจแทน❤️ดวงน้อยๆ กับคอมเมนต์แทน❤️ดวงโตๆ ให้กับไรท์คนนี้ด้วยน๊า อยากอ่านคอมเมนท์ให้หัวใจฟู่ฟ่องละอองฟิ่วมากค่ะ
หัวใจ + คอมเมนต์ = ❤️❤️
ฝากนิยายของไรท์ด้วยนะคะ ไรท์แต่งออกมาที่มีทั้งความกดดัน ความเครียดและน้ำตา แต่รักในการแต่งนิยาย ไรท์เลยแต่งออกมาให้นักอ่านได้อ่าน ไรท์จะมีนิยายใหม่ๆสดๆเด็ดๆมาเสิร์ฟทุกเดือนเลย ฝากติดตามกันน๊า โอมเพี้ยง!!! อ้อนให้รักให้หลงแล้วนะคะเนี่ย อ้อนๆๆนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ
♥️ไรท์ วิยดา♥️
- Writer
