แม็กเครย์นอนรออยู่บนเตียงนอนตามที่เธอคิด ท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าแต่ยังดีที่ท่อนล่างสวมกางเกงขาสั้นไว้ เฌอแตมมองสบสายตากับเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปหย่อนตัวลงนั่งลงบนเตียงนอนและค่อยๆ ล้มตัวลงนอนข้างเขา แม็กเครย์ไม่ได้พูดอะไรนอกจากตวัดท่อนแขนมาโอบกอดเอวบางไว้ เขาหยิบรีโมทขึ้นมากดปิดไฟ หลังจากนั้นห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความมืดและความเงียบสนิท เฌอแตมถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอนอนนิ่งในอ้อมกอดอุ่น แผ่นหลังบางแนบสนิทกับแผงอกกว้างของแม็กเครย์ เธอไม่คุ้นชินกับการมีใครนอนอยู่ข้างๆ แบบนี้ มันอึดอัด เธออดคิดไม่ได้ว่าแม็กเครย์จะลุกขึ้นมาทำอะไรแบบนั้นกับเธออีกหรือเปล่า แต่ร่างสูงด้านหลังก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากกอดเธอไว้เฉยๆ
“หึ นอนเถอะ”
“…” เสียงทุ้มต่ำที่กระซิบเบาๆ ข้างหูทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อยพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุด
วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆจากวันกลายเป็นสัปดาห์..
เก
