แลมโบกินี อาเวนทาดอร์พุ่งทะยานไปตามถนนโล่งในยามค่ำคืนด้วยความเร็วราว 250km/h ความเร็วของมันทำให้ร่างบางนั่งเกร็งตัวสั่น หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมาจากอก อาการมึนเมาจากแอลกอฮอล์เมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง เฌอแตมหันไปมองเสี้ยวหน้าเรียบเฉยของแม็กเครย์ ใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่แสดงอาการใดๆ ผิดกับเธอที่นั่งหายใจไม่ทั่วท้อง เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มซึมออกตามกรอบหน้าและฝ่ามือทั้งสองข้าง
“คะคุณขับช้าๆ หน่อยได้ไหมคะ”
“กลัว? ”
“ก็ใช่นะสิ ขับรถเร็วขนาดนี้ใครจะไม่กลัวบ้าง ” เธอพูดออกมาเสียงดัง สายตามองจ้องหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ
“ระหว่างฉันกับความเร็วนี่ เธอกลัวอะไรมากกว่ากัน” พูดจบประโยคมาเฟียหนุ่มก็เหยียบคันเร่งจนเกือบมิด ร่างบางผวาจับเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น ความเร็วแรงของเครื่องยนต์ทำให้เฌอแตมเห็นรถยนต์ที่ขับสวนมาหายไปวับอย่างรวดเร็ว
“…”
เธอชะงักนิ่งเงียบไปเมื่อถูกถามแบบนั้น มันเป็นคำถามที่ตอบได้ยากเพราะส
