14
เพอร์ซีอุสหิ้วฉัน (เขาหิ้วฉันจริงๆ นะ หิ้วคอเสื้อด้วย T^T~) มาที่โรงเรียนของฟอลคอนและทาเฟล เขาจับฉันมัดมือมัดเท้าแล้วโยนปุลงบนพื้นหน้าโรงเรียนของสองคนนั่น อยู่ระหว่างสองโรงเรียนมัธยมปลายอันธพาลพอดิบพอดีเลย ช่างน่าหวาดเสียวจริงๆ - -;
“สลบไปซะ จะได้ดูเหมือนจริงเวลาสองคนนั้นมาถึง”
“หา?”
อะไรของเขานะ มาถึงก็สั่งให้สลบไปซะ แค่เขาจับฉันมัดมือมัดเท้าเหมือนหมูหันเตรียมเสียบไม้ย่างแบบนี้มันก็น่าอนาถพอดูแล้วนะ ยังต้องให้ฉันนอนสลบเหมือดไปบนพื้นถนนสกปรกๆ นี่อีกเหรอ
“เอาจริงอะ - -;”
ฉันถามเขาอีกครั้ง เผื่อเขาจะเปลี่ยนใจ
“จะแกล้งสลบไปเอง หรือจะให้ฉันทำให้เธอสลบไปจริงๆ”
แหมะ!
ฉันล้มตัวลงนอนราบไปบนพื้นและหลับตาปี๋ทันที ไอ้หมอนี่มันไม่คิดจะญาติดีกับฉันจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย ถึงได้ชอบทำให้ฉันกลัวอยู่ตลอดเวลาแบบนี้ แง้ TOT
“ดีมาก อีกไม่ถึงห้านาทีพวกมันก็คงจะมา หน้าที่ของฉันคงมีแค่นี้”
“ย่ะ หม
