เช้าวันใหม่ยัยหนูแฝดยังคงเกาะติดพ่อจ๋าจนคนเป็นแม่ไม่รู้ซะแล้วว่าจะหมั่นไส้ลูกหรือว่าหมั่นไส้พ่อของลูกก่อนดี ตั้งแต่มีพ่อจ๋า แม่จ๋าอย่างเธอก็เหมือนหัวจะเน่ายังไงก็ไม่รู้
ชักจะหมั่นไส้และอิจฉาแล้วนะเนี่ย
“หนูแฝดแค่เห่อเท่านั้นแหละ เดี๋ยวพ่อจ๋ากลับไปทำงานก็กลับมาติดแม่เหมือนเดิมนั่นแหละ” คุณนายธารทิพย์ที่กำลังเตรียมมื้อเช้าบอกกับคนที่วันนี้มาช่วยเธอทำครัวตั้งแต่เช้าเพราะถูกเด็ก ๆ อ้อนให้พามากินข้าวเช้าที่บ้านคุณปู่กับคุณย่า
“จะใช่แน่เหรอคะ ไม่ใช่จะร้องหาพ่อจ๋ากันนะ” คนเป็นแม่ที่ลูก ๆ ไม่ให้ความสนใจเท่าพ่อในตอนนี้พูดแล้วก็ต้องลอบถอนใจ อีกฝ่ายพูดมาเธอก็เพิ่งนึกได้ว่าเดี๋ยวพ่อของลูกก็ต้องกลับไปทำงานแล้ว...อาจจะกลับเย็นนี้เพื่อให้พรุ่งนี้จะได้ไม่เข้างานสายด้วยก็เป็นได้
แล้วลูก ๆ จะรู้สึกยังไงนะ...จะเข้าใจหรือเปล่า
“เรื่องนั้นพวกเราก็ต้องรับมือกันทีหลังล่ะนะ ทำยังไงได้ล่ะ คนเราต่างก็มีหน้าที่
