บทที่6 กำลังใจของแม่ (2/2)

1182 Words

เช้าวันใหม่ของคุณแม่ยังสาวเริ่มต้นตอนตีห้า เธอตื่นมาจัดเตรียมอาหารเช้าสำหรับเด็ก ๆ ก่อนจะกลับขึ้นมาอาบน้ำและจัดเตรียมเสื้อให้กับลูก ๆ สำหรับไปโรงเรียนในวันนี้จากนั้นจึงใช้เวลาก่อนจะต้องปลุกเด็ก ๆ สะสางงานที่ทิ้งค้างไว้ จริง ๆ แล้วณรชญาจบจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ แต่เพราะไม่สะดวกไปทำงานกับบริษัทอันเนื่องมาจากอยากใช้เวลากับเด็ก ๆ ทุกวันนี้เธอจึงรับงานฟรีแลนซ์ รับเขียนแบบและรับงานควบคุมดูแลการสร้างบ้าน บ้างจากบริษัทของวีรพล นอกจากนี้ยังช่วยแม่ทิพย์ดูแลหอพักที่อยู่ข้าง ๆ นี้ด้วย แต่ละวันมีอะไรให้ทำมากมาย แต่เทียบกับตอนที่อยู่ตัวคนเดียวต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยแล้วณรชญากลับชอบชีวิตในตอนนี้มาก ๆ แม้ว่าในแต่ละวันเธอมีเรื่องให้ทำเยอะแยะไปหมด แต่ก็ยังมีกำลังใจจากเด็กหญิงณิรินทร์ธิตาและเด็กหญิงณิรินทร์ทิราที่ช่วยเยียวยาให้หายเหนื่อยในทุก ๆ วัน ตึ่ง! เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือเรียกความสนใจจากณรชญาได้อย่างดีหลังจากที่เธอก้มหน้าก้มตาทำงานที่ค้างคาอยู่อย่างมีสมาธิอยู่นาน หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลาก่อนจะกดเข้าไปอ่านข้อความเมื่อเห็นว่าข้อความนั้นมาจากแม่ธารทิพย์ ห้องสนทนา แม่ทิพย์ : ตื่นหรือยังคะคุณแม่น้องแฝด Nich Narachaya : ตื่นแล้วค่ะ กำลังแอบหนูแฝดทำงานเลย แม่ทิพย์ : วันนี้ช่วยบ่าย ๆ ว่างมั้ย แม่ทิพย์ : งานยุ่งหรือเปล่า Nich Narachaya : บ่าย ๆ น่าจะชิลล์ค่ะ แม่ทิพย์มีอะไรรึเปล่าคะ แม่ทิพย์ : ยัยธาราน่ะสิ อยู่ ๆ ก็โทรมาบอกแม่ว่ากำลังจะขึ้นเครื่อง จะถึงไทยบ่ายนี้ แม่ทิพย์ : แล้วยังบอกให้ไปรับด้วย แม่ทิพย์ : แม่เลยจะให้ณิชขับรถให้หน่อยน่ะ Nich Narachaya : อย่างนี้เอง ได้สิคะ ไม่มีปัญหา Nich Narachaya : จะไปประมาณกี่โมงคะ ณิชจะได้เตรียมตัวถูก แม่ทิพย์ : บ่ายโมงครึ่งลูก Nich Narachaya : โอเคค่ะงั้นเดี๋ยวบ่ายโมงณิจะไปเอารถกับพ่อทวีนะคะ Nich Narachaya : ว่าแต่พ่อทวีไปด้วยมั้ยคะ แม่ทิพย์ : รายนั้นน่ะอยากไปใจจะขาด แต่งานรัดตัว ฮ่า ๆ Nich Narachaya : น่าสงสาร ฮ่าๆ แม่ทิพย์ : หนูทำงานต่อเถอะลูก เดี๋ยวคุยเพลินเสียงานพอดี Nich Narachaya : โอเคค่ะ เมื่อบทสนทนาจบลงหญิงสาวก็วางโทรศัพท์กลับลงที่เดิมพร้อมกับบิดขี้เกียจ งานของเธอยังไม่เสร็จ แต่ก็คิดว่าเสร็จก่อนบ่ายโมงอย่างแน่นอน หญิงสาวจึงไม่ได้ปฏิเสธแม่ธารทิพย์ไป ลูกสาวของแม่ธารทิพย์ที่เธอรู้แค่ว่าชื่อเล่นว่าธาราเรียนต่อปริญญาโทอยู่ที่อเมริกา และได้ทำงานที่นั่น หลายปีมานี้จึงไม่ได้กลับบ้าน แม้แม่ธารทิพย์จะมีเธอกับเด็ก ๆ ทำให้ไม่เหงาในทุก ๆ วัน แต่ลึก ๆ ก็ยังคิดถึงลูกอยู่ดี ลูกสาวจะกลับมาอย่างนั้น คงเป็นแม่ย่อมตื่นเต้นและยินดี อะไรที่ช่วยให้ท่านมีความสุขได้ แม้เพียงนิด เธอก็จะทำ แต่ตอนนี้... “เด็ก ๆ คะ ตื่นได้แล้วลูก ต้องอาบน้ำแล้วนะ เดี๋ยวคุณตาทวีไปทำงานสายนะ” คุณแม่ยังสาวส่งเสียงเรียกหนูแฝดที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงในทันทีก่อนจะลุกมาหาและใช้มือสะกิดเบา ๆ ได้เวลาที่ยัยหนูแฝดต้องตื่นแล้ว...แต่ก็ขี้เซากันเหลือเกิน “น้องคะ ตื่นได้แล้ว... ตื่นเร็ว!” “งือ ขอห้านาตี” ยัยหนูยาหยีบอกมาด้วยเสียงงัวเงียก่อนจะขดตัวเข้าในผ้าห่ม ก่อนที่ยัยหนูยี่หวาจะพูดต่อจากน้องสาว “ยี่หวาขอฉามนาตี” “ไม่ได้ค่ะ ต้องตื่นแล้ว ถ้าไม่ตื่น เจอระเบิดจุ๊บนะบอกให้” เด็ก ๆ พากันขดตัวไม่ยอมตื่น ทว่าคนเป็นแม่กลับอมยิ้มกับความน่ารักนั้น แต่ก็ไม่คิดจะลงให้ ด้วยว่าการไปโรงเรียนของหนูแฝดนั้นอาศัยไปกับพ่อทวีหรือที่เด็ก ๆ เรียกกันว่าคุณตาทวีที่ไปทำงาน หากเด็ก ๆ ตื่นสาย คุณตาทวีก็จะสายไปด้วย แม้ท่านจะรักและเอ็นดูพวกเธอแม่ลูกไม่ต่างจากแม่ธารทิพย์ แต่เธอก็ไม่อยากให้ท่านไปสายและเกรงใจท่านอยู่มาก “เดี๋ยวคุณตาสายนะคะ ลุกเร็วลูก” “งืม” เจ้าตัวขี้เซายังคงไม่ยอมลุกขึ้น คนเป็นแม่ที่มีวิธีจัดการอยู่แล้วเป็นต้องใช้ไม้ตาย หญิงสาวขยับไปนั่งตรงกลางระหว่างสองแฝดในทันที “แบบนี้ต้องเจอ นี่แหนะ ๆ” “อ๊าย คิกคิก” “โอ๊ย แม่จ๋าง่า คิกคิก ไม่เอาแย้ว ยี่หวาตื่นแย้ว” เจอแม่จ๋าฟัดแก้มเข้าไปทั้งพี่ยี่หวาและน้องยาหยีก็พากันตื่นเต็มตา และหัวเราะไม่หยุด ณรชญายกยิ้มอย่างผู้ชนะในทันทีก่อนจะเอ่ยถาม “เอ ตื่นแล้วทำไงเอ่ย...” “ต้องจุ๊บ...จุ๊บ อายุนฉาหวัดค่ะแม่จ๋า” “จุ๊บ อรุณสวัสดิ์ค่ะยาหยีของแม่จ๋า” คุณแม่ยังสาวจุ๊บแก้มยัยหนูคืนก่อนจะทำแก้มป่องไปให้ยัยหนูยี่หวาที่กำลังลุกมาเกาะไหล่คนเป็นแม่และยื่นหน้าเข้ามาจุ๊บแก้มของคนเป็นแม่ “จุ๊บ อารุนซาหวัดคร่า แม่จ๋า” “จุ๊บ อรุณสวัสดิ์ค่ะยี่หวาของแม่จ๋า” ตื่นเช้ามาเด็ก ๆ ต้องเติมพลังให้กับคนเป็นแม่และรับพลังจากคุณแม่ยังสาวอย่างนี้ทุกวัน และหลังจากที่ผลัดกันจุ๊บแก้มคุณแม่แล้ว เด็ก ๆ ก็กอดแม่จ๋าของพวกเธอไว้คนละข้างและยื่นมาจุ๊บสองแก้มของแม่พร้อม ๆ กัน “จุ๊บ/จุ๊บ” “อ่า ชื่นใจจังเลย แบบนี้ต้องให้รางวัล” “คิกคิก” ราวัลที่ว่าก็คือการระดมหอมแก้มที่ยัยหนูแฝดชื่นชอบนั่นเอง หนูแฝดหัวเราะชอบใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจูงมือคนเป็นแม่ไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียน แต่กว่าจะได้อาบน้ำ ก็เล่นเป่ายิ่งฉุบหาคนที่จะอาบก่อนกันอยู่นานเหมือนกัน และพอถึงเวลาอาบจริง ๆ... ความแสบซนก็บังเกิด เช้า ๆ แบบนี้มีหรือที่เด็ก ๆ จะให้แม่จ๋าอาบน้ำให้ดี ๆ ต้องชวนแม่จ๋าเล่นสงกรานต์กันสักหลายนาที สภาพเช้านี้ของคนเป็นแม่จึงเปียกปอนไม่ใช่น้อย และในทุก ๆ วันก็เช่นกัน ตอนเด็ก ๆ พ่อกับแม่บอกว่าเธอเรียบร้อยมาก ไม่เคยซนสักครั้ง แต่ทำไมลูก ๆ ของเธอถึงได้ไม่เรียบร้อยเลยล่ะ ไม่รู้ว่าแสบได้ใครสิเนี่ย!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more