อีกฟากหนึ่ง
ณรชญาเพิ่งจะกินข้าวเช้าเสร็จ ปกติแล้วเธอไม่ได้กินอะไรหนัก ๆ ในมื้อเช้า แต่เพราะวันนี้เจ้าหนูแฝดหยุดและตีหน้าคล้ายเป็นคุณครูมาบังคับ คุณแม่ยังสาวจึงไม่อาจจะบ่ายเบี่ยงได้
ยัยหนูยาหยีช่วยแม่จ๋าเก็บจานเรียบร้อยก็สะกิดคนเป็นแม่ในทันที “แม่จ๋า กุนยุงตัวหย่ายมาก สูง แย้วก็หย่อด้วย”
“คุณลุง? หมายถึงลุงธีร์เหรอคะ?”
“ช่าย ๆ กุนยุงตัวทีสูงมากเยย” ยัยหนูยี่หวาเข้ามาผสมโรงทันทีทั้งยังยื่นมือจนสุดเพื่อประกอบคำพูดว่ากุนยุงตานของพวกเธอสูงมาก ๆ จริง ๆ
“หย่อด้วยนะคะ” ยัยหนูยาหยียังคงย้ำคำเดิมพร้อมกับแสดงท่าทีขวยเขินให้ได้เห็น “หย่อมาก ๆ หย่อกว่ายุงเธียรด้วย”
“ป้าตายาบอกว่าโฉด เอ้ยโซดด้วย” คราวนี้ยัยหนูยี่หวาพูดบอก และก็เป็นคำพูดที่ทำให้คนเป็นแม่เข้าใจจุดประสงค์ของเด็ก ๆ ในทันที
“ไปฟังอะไรแก่แดดจากป้าพลอยมาอีกแล้วใช่มั้ย ถึงได้พูดอะไรแบบนี่” หญิงสาวไม่ถามว่าสิ่งที่เธอคิดตรงกับจุดประสงค์ขอ
