สี่ปีก่อน
ความขบเมื่อยที่บั้นเอวและสะโพกทำให้คนเพิ่งตื่นต้องเบ้หน้าเบา ๆ ก่อนจะมองไปยังคนตัวเล็กกว่าที่ยังคงหลับอยู่ข้าง ๆ แล้วค่อย ๆลุกขึ้น ด้วยไม่ต้องการรบกวนการนอนหลับของหญิงสาว พลางถอนหายใจหนัก ๆ เมื่อมองสภาพเตียงนอนยับยู้ยี้และรอบ ๆ เตียงที่เสื้อผ้าของเขาและเธอกองกระจัดกระจายอยู่...เธอคนนี้เป็นอันตรายกับเขาจริง ๆ
ใครจะไปคิดล่ะว่าทำไปแล้วตัวเขาจะหลงมัวเมาจนผิดคำพูดของตัวเองได้ขนาดนี้
ให้ตายสิ เขาเป็นบ้าไปแล้วถึงได้ทำตัวเป็นหมาบ้าไม่ประมาณตัวเองแบบนี้
เล่นซะปวดเอวเลยไอ้ธีร์เอ้ย
Rrrr.
เสียงกรีดร้องของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงเรียกให้คนปวดเอวลามไปถึงแผ่นหลังลุกลงจากเตียงและเอื้อมไปรับสายในทันทีพร้อม ๆ กับเดินไปหาผ้าขนหนูมาพันรอบเอวเพื่อไม่ให้อุจาดตาเกินไป
“ว่าไง”
“มึงนี่ก็นะ กูอุตส่าห์หาเด็ด ๆ ไปให้ เสือกไม่ออกมารับเขา โทรหาทั้งคืนก็ไม่รับ ซ้อมตายหรือไงวะ” ปลายสาย
