“เข้าประเด็นเลยแล้วกันนะ ไม่ต้องแย้ง ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น ตอบมาก็พอว่าน้องยี่หวากับน้องยาหยี เกี่ยวข้องกับผมใช่มั้ย” คราวนี้ธารณ์ธรรศไม่ลีลาอะไรอีก ชายหนุ่มมุ่งตรงประเด็นด้วยใบหน้าจริงจัง สายตาคู่นั้นไม่ยอมละไปจากใบหน้าของหญิงสาวแม้แต่เสี้ยววินาที
เขามั่นใจ แต่ก็ยังต้องการให้เธอพูดออกมาว่าใช่หรือไม่
แต่มีหรือที่ณรชญาจะยอมรับออกไปตรง ๆ “จะ ใช่ที่ไหนกัน ไม่ใช่ค่ะ จะไปเกี่ยวข้องกันได้ยังไง”
“ก็คืนนั้นทั้งคืนเรา...”
“คืนน่งคืนนั้นอะไร พูดให้ดี ๆ นะคะ ฉันไม่เคยรู้จักคุณค่ะ ลูก ๆ ของฉันก็เป็นไม่เกี่ยวอะไรกับคุณทั้งนั้น” หญิงสาวรีบแย้งทั้งที่หน้าแดงก่ำ ทำไมต้องพูดเรื่องคืนนั้นแล้วเน้นคำว่าทั้งคืนด้วยเล่า เธอไม่ยอมรับเด็ดขาด ไม่มีทางซะหรอก
“เหรอ?”
“ค่ะ” เธอตอบไปอย่างนั้น แต่กลับไม่ยอมสบตา...คนโกหกก็มักไม่กล้าสู้สายตานั่นแหละ
ธารณ์ธรรศยกยิ้มมาดร้ายกับคำตอบนั้นก่อนจะพยักหน้าให้คล้ายจะเชื่อแต่ก
