ไม่รู้ว่าเป็นจังหวะอะไร พอประตูหลังบ้านปิดลง ประตูหน้าบ้านก็เปิดออก ธารณ์ธาราถึงกับลอบมองสบตากับผู้เป็นแม่ ดูเอาซิ คนไม่มีวาสนาให้เจอกัน แค่เสี้ยววินาทีก็ยังคาดกัน...ก็สมแล้วที่เธอคิดว่าหมดหวังที่เด็ก ๆ จะมาเป็นหลาน
ก็เล่นไม่มีวาสนาแม้แต่จะได้เจอหน้ากันแบบเนี่ย จะมีหวังได้ยังไง
“ยะ ยังไม่สองทุ่มใช่มั้ย” คนไม่รู้อะไรสอบถามพร้อมกับหอบหายใจเบา ๆ เพราะสายเข้าเขาถึงได้หยุดรับสายอยู่นาน พอวางสาย เข็มยาวก็จวนเจียนจะถึงตัวเลขสิบสองแล้ว...ได้แต่ภาวนาว่าเขาเปิดประตูเข้ามาก่อนสองทุ่มตามที่ยัยตัวดีกำหนดเอาไว้
“ยัง” คนถูกพี่ชายฝาแฝดให้ฉายาว่ายัยตัวร้ายบอกก่อนจะกลอกตาเบ้ปากใส่ “แล้วทำอะไรอยู่ข้างนอกตั้งนานสองนาน ทำไมเพิ่งจะโผล่หัวเข้ามา งอกรากอยู่เหรอ”
“งอกรากกับผีนะสิ ไอ้ปั้นมันโทรมาด่าเอาต่างหากล่ะ” แฝดผู้พี่พูดแล้วก็พ้นหายใจ ปลายสายที่กระหน่ำโทร.มาจนเขาต้องกดรับสาย ไม่รีบเข้าบ้านมาก่อนค่อยรับไม่ใ
