Raam-magian :: TALK
“มึงว้าวุ่นอีกแล้วนะไอ้ราม”
“แอลไม่รับสาย” ผมมองมือถือที่แอลไม่ยอมรับสาย เห็นเฮียแซคบอกมาว่าเมื่อวานแอลก็ขอลาหยุดไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่าผมจึงลุกขึ้นออกจากคลาสเรียนที่อาจารย์กำลังจะเข้าสอนในช่วงเย็น
“มึงจะไปไหน?”
“ไปหาแอลที่คณะ”
“ป่านนี้ไม่กลับแล้วเหรอวะ” ไอ้เทียนถามผมจึงส่ายหน้าไปมาและเดินออกจากคณะทันทีเพราะว่าผมรู้ตารางเรียนแอลไงว่าวันนี้เธอเรียนเสร็จพร้อมกับผม จึงขับรถมาจอดที่หน้าคณะสายตาก็มองร่างบอบบางที่คุ้นตากำลังรีบวิ่งไปไหนสักที
“มัดหมี่”
“รามเกียรติ์” พอเธอเห็นผมเธอก็ฉีกยิ้มกว้างและจับมือผมเขย่า พลางชี้นิ้วไปในคณะ “แอลอยู่คลาสห้องบี ไปหาแอลด่วนเลยนะราม ขอร้องล่ะ”
“มีอะไร?”
“อย่าถามอะไรเลย รีบไปเถอะ ฉันต้องรีบไปโรงพยาบาล” มัดหมี่พูดรัวเร็วก่อนจะวิ่งขึ้นรถของใครบางคนไป ซึ่งผมก็ได้แต่มึนงงแต่ก็ทำตามที่เธอบอกโดยการเดินเข้าไปในคณะของแอลและมองหาห้องเรียนที
