“แกโอเคปะแอล?” หันไปมองสบตากับมัดหมี่ที่วางมือบนบ่าฉันก่อนจะเขย่าเพื่อเรียกสติฉัน
“อือ”
ถอนหายใจและสบตากับเพื่อนที่มองด้วยสีหน้าห่วงใย ฉันก็แสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรแต่จริงๆ มันมีไง ฉันกับรามเราสองคนทะเลาะกันอีกแล้วและทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิมๆ จนฉันเองที่มักจะเป็นฝ่ายโดนเขาว่ากลับ เหตุผลที่ฉันพูดออกไปมันก็เพราะต้องการรู้ไงว่ารามยังแคร์ฉันอยู่หรือเปล่า ซึ่งแน่นอนว่าคำตอบคือไม่
อย่าคิดว่าที่เขาซื้อของที่ฉันอยากได้ให้ ไม่ว่าฉันจะขอร้องให้เขาทำอะไรเขาทำให้ได้หมดแต่ยกเว้นเรื่องส่วนตัวของเขา มันจะทำให้ฉันรู้สึกดีเปล่าเลย ฉันไม่เคยรู้สึกดีเลยสักนิดกับสิ่งที่รามทำให้ ใครหลายคนอิจฉาที่ฉันได้เขาเป็นแฟน เพราะว่ารามเปย์ทุกอย่างและของแพงๆ ให้ฉัน แต่อย่างที่บอกฉันไม่เคยต้องการมันสักนิด สิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ รามไม่เคยทำให้ได้
“ทะเลาะกับรามเกียรติ์อีกแล้วเหรอ?”
“นิดหน่อยอะ”
“อีหรอบนี้ไม่นิดหน่อยแล้วนะ
