“ขนาดนี้แล้ว จะเลิกกับมันได้ยังแอล?”
ฉันเงยหน้าสบตากับพี่เอ็มก่อนจะเลื่อนมือถือคืนให้เขาในช่วงเย็น สองวันที่ผ่านมาพี่เอ็มก็ไม่คุยกับฉันด้วยเหตุที่ว่าพารามนอนด้วยกันแถมตอนนั้นตื่นเช้ามาเจอเราสองคนนอนกอดกันอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ รามก็หงุดหงิดจนต้องรีบกลับพี่เอ็มก็ต่อว่าฉันอย่างหนัก แถมด้วยเย็นนี้ดันเอารูปที่ตัวเองถ่ายมากับมือมาบอกให้ฉันเลิกกับเขา
รูปที่ว่าคือรามเดินควงกับผู้หญิงคนอื่นไง
“อาจจะเป็นคนรู้จักก็ได้”
“เหรอ” พี่เอ็มเท้าเอวและหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาชู “ต้องให้พี่ถ่ายตอนมันอยู่บนเตียงด้วยไหม เผื่อแกจะได้เลิกโง่คิดว่ามันมีแค่แกคนเดียว!”
“พี่เอ็ม แอลรักรามแล้วพี่เอ็มก็บอกเองนะว่าจะไม่ยุ่งเรื่องนี้อะ”
“เพราะฉันไม่อยากเห็นแกเจ็บไง” มองสบตากับพี่เอ็มที่ถอนหายใจออกมา ราวกับโมโหที่ฉันไม่ทำตามที่เขาร้องขอ “พี่อยากให้แกเลิกคิดถึงมัน เพราะมันในตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกัน”
“...”
“อย่าเอา
