“สวัสดีครับ มาดาม ผมเป็นพนักงานโรงแรมที่มาดามจองไว้ ผมมารับมาดามครับ”
นวินดาชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินออกจากตัวอาคารสนามบิน เพื่อออกไปเรียกแท็กซี่ที่จอดรายเรียงอยู่ด้านนอก หญิงสาวมองผู้ชายที่ยืนดักอยู่ตรงหน้า ขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งเพราะตนเองไม่ได้จองโรงแรมในเมืองอิสตันบูลไว้
เธอรีบเร่งเดินทางมาประเทศตุรกีจนแทบไม่ได้วางแผนอะไรเลย และยอมรับว่าลืมถามมอลลี่ว่า น้องสาวของเธอถูกตำรวจจับอยู่ในเขตไหนของเมืองอิสตันบูล ซึ่งเมืองอิสตันบูลไม่ใช่เล็กๆ เลย มีทั้งฝั่งที่เป็นฝั่งยุโรป และฝั่งเอเชีย
นวินดายืนชั่งใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยตอบออกมา “ฉันไม่ได้จองโรงแรมไว้ คุณมารับผิดคนหรือเปล่าคะ”
“ไม่ผิดแน่นอนครับ มีคนจองโรงแรมไว้ให้คุณแล้วครับ” ริยาร์ยืนกรานเช่นนั้น
คำตอบที่ได้รับทำให้นวินดาคิดถึงมอลลี่ผู้เป็นจัดการส่วนตัวของเมขลา อาจเป็นไปได้ว่ามอลลี่จองโรงแรมไว้ให้เธอ และให้พนักงานของโรงแรมมารอรับเ
