EP:4
1642 Words
"คนนั้นคนที่ใส่เดรสเกาะอกสีขาวกูจำได้เดรสแบบนี้เป็นเดรสที่มิวจะให้เด็กใหม่ใส่กูจะเอาคนนั้น ไปจัดการมาให้กู"
"เชี้ย!! ชิบหายแล้วกู"
"ชิบหายเหี้ยอะไรของมึงไอ้เจ"
ผมถามไอ้เจออกไปทันทีที่พอมันหันไปมองผู้หญิงคนที่ผมบอกว่าว่าจะเอาแล้วมันพูดประโยคนี้ออกมาพร้อมกับทำหน้าราวกับว่าหายนะกำลังมาเยือนมัน
"ไม่ได้เฮีย!! คนนี้ไม่ได้เด็ดขาด แม่งเอ้ยคอกูจะขาดไหมวะวันนี้มาได้ไงวะเนี้ย"
"พูดห่าอะไรของมึงไอ้เจไหนมึงพูดกับกูให้เคลียร์ดิว่าทำไมกูจะเอาผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เขาเป็นเมียมึงเหรอ"
"สวยเสด็ดขนาดนี้เป็นเมียผมก็ดีสิเฮีย"
ผมก็ว่างั้นแหละสวยขนาดนี้เป็นเมียไอ้เจเสียดายของแย่แล้วทำไมไอ้ห่าเจต้องออกตัวเบรคผมซะหัวทิ่มขนาดนี้วะ
"แล้วมึงจะไปไหนไอ้เจ"
ผมถามมันออกมาหลังจากที่มันทำท่าร้อนรนแล้วจะเดินไปทางเคาท์เตอร์บาร์ที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่
"ไปทำให้หัวผมไม่หลุดจากบ่าแล้วโดนเจ๊มิวไล่ออกนะสิเฮีย ซวยแล้วไหมละกู"
มันพูดแค่นี้แล้วก็เดินไปหาผู้หญิงคนนั้นเลยครับผมก็ยืนมองมันห่างๆแหละอยากรู้เหมือนกันว่าทำไมไอ้ห่าเจถึงได้เข้าไปหาแล้วกักผมแบบนี้หรือว่าคนนี้มิวเก็บไว้ให้ใครแล้ววะ
ไม่ได้สิ! คนนี้ผมจะเอาแล้วผมก็ต้องเอาให้ได้ผมยืนมองไอ้เจคุยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ห่างๆแต่ไอ้ห่าเจแม่งคุยนอบน้อมจังวะมีก้มหัวเหมือนขอร้องที่สำคัญมันไม่แตะตัวผู้หญิงคนนั้นเลยสงสัยกลัวซ้ำก่อนส่งให้เสี่ยที่ไหนรึเปล่าวะ
//อีกด้าน//
"อย่ามายุ่งวันนี้เจ้าขาจะเมา"
"น้องเจ้าขาพี่เจขอนะครับกลับนะเดี๋ยวพี่เจไปส่ง"
"ไม่!! นี่มันร้านพี่สาวเจ้าขา เจ้าขาจะนั่งดื่มจะนั่งเมาที่นี่"
อึก อึก อึก
ปัก!!
เจ้าขาที่ตอนนี้เมาแทบไม่มีสติกระดกเหล้าเข้าปากก่อนที่จะวางแก้วบนโต๊ะแรงๆหลังจากที่เจผู้จัดการผับเข้ามาขอร้องให้เลิกดื่มแล้วจะพากลับไปส่งที่ห้อง เพราะเจรู้ดีว่าเจ้าขาเป็นใครมีความสำคัญยังไงกับเจ้านายเขา
เจรู้จักและสนิทกับเจ้าขาในระดับหนึ่งเพราะเขาเป็นคนเดียวที่มิวไว้ใจให้ไปรับส่งเจ้าขาแทนตอนที่เจ้าขาอยู่โรงเรียนประจำแต่เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เจ้าขาเด็กสาวที่น่ารักของเขาคนนี้ถึงได้ดื่มเหล้าแล้วเมาหนักขนาดนี้
"น้องเจ้าขาพี่เจไหว้ล่ะครับ กลับนะครับเดี๋ยวพี่เจไปส่ง"
"ไม่กลับ!! เจ้าขาจะเมาๆให้ลืมผู้ชายเฮงซวยไปเลย"
"อือหือ! คำว่าเฮงซวยพูดแล้วหันไปทางอื่นก็ได้ครับเต็มหน้าพี่เจเลย"
"ทำไม..อย่าบอกนะว่าพี่เจก็เป็นผู้ชายเฮงซวยเหมือนกันถึงทนฟังคำนี้ไม่ได้"
"อย่าบอกนะครับว่าที่เป็นแบบนี้เพราะอกหักมา ทำไมครับไอ้คุณเควินอะไรนั่นมันหักอกน้องเจ้าขามาเหรอ"
"หยุด!! อย่าพูดชื่ออัปมงคลให้เจ้าขาได้ยิน"
"มันทำอะไรครับบอกพี่เจเดี๋ยวพี่เจจะโทรหาเจ๊มิวนะครับ"
เจพูดพลางล้วงไปหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงตัวเอง
"อย่าโทรนะ! เจ้าขาไม่อยากให้พี่มิวไม่สบายใจ"
"แม่คุณ! ที่ทำอยู่ตอนนี้โคตรไม่น่าจะสบายใจได้เลยครับน้องเจ้าขา ถ้าไม่ให้พี่โทรก็กลับครับเดี๋ยวพี่เจไปส่งส่วนเรื่องไอ้คุณเควินเดี๋ยวค่อยว่ากันรอเจ๊มิวกลับมาก่อน"
ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออออ!
"น้องเจ้าขาร้องไห้ทำไมครับเงียบก่อนเงียบนะคนเก่งร้องขนาดนี้คนได้หาว่าพี่ทำอะไรน้องเจ้าขาสิครับ"
"ฮือ! ไปที่ไหนก็ไม่มีใครต้องการเจ้าขาขนาดมาที่นี่พี่เจก็ยังจะไล่ ฮือออ!!เจ้าขาเสียจายย"
เพี้ยะ!!
เสียงเจเอามีตีหน้าผากตัวเองอย่างไม่รู้จะทำอย่างไงต่อกับเหตุการณ์ตรงหน้า
"น้องเจ้าขาเมามากแล้วนะครับกลับคอนโดนะคนเก่งเดี๋ยวพี่เจไปส่งอยู่ที่นี่มันอันตราย"
"ไม่มีที่ไหนอันตรายเท่าบ้านเจ้าขาหรอก เจ้าขาจะดื่มแล้วก็จะนอนมันที่นี่แหละ!"
"โอ้ย!! ทำไมถึงได้ดื้อแบบนี้วะ เอาไงดีวะกู"
Rrrrrrrrrr!
"โทรมาได้จังหวะจริงๆลูกพี่กูเอาวะเป็นไงเป็นกัน น้องเจ้าขานั่งอยู่ตรงนี้นะครับอย่าลุกไปไหนเดี๋ยวพี่เจมา"
เจที่พอเห็นว่ามิวโทรเข้ามาหาก็เลี่ยงออกมาคุยโทรศัพท์ไม่ไกลจากเจ้าขามากนัก
"ครับเจ้"
[ที่บาร์เป็นไงบ้างเรียบร้อยดีไหม]
"เรียบร้อยครับเจ้แต่มีแขกไม่ได้รับเชิญมาเมาเละเลยครับ"
[ใคร...แล้วทำไมแกไม่จัดการ]
"น้องเจ้าขาครับเจ้ เจ้คิดว่าผมจะจัดการได้เหรอดื้อซะขนาดนั้น"
[ว่าไงนะ!! เจ้าขางั้นเหรอเกิดอะไรขึ้นแล้วตอนนี้น้องฉันอยู่ไหนแล้วทำอะไรอยู่]
"อยู่นี่แหละเจ้นั่งเมาพูดไปร้องไห้ไปอยู่เนี้ยผมจะพาไปส่งก็ไม่ยอมกลับแถมยังแอบเอาชุดพริตตี้มาใส่อีกแขกในบาร์แม่งมองตาเป็นมัน"
[เดี๋ยวฉันคุยเองแกเอามือถือฉันไปให้เจ้าขาที ตายจริงแต่คืนนี้แกต้องเฝ้าบาร์เพราะจะมีเด็กใหม่เข้ามาไม่มีใครที่ฉันจะไว้ใจให้ไปส่งเจ้าขาได้เลย]
"เอางี้ไหมเจ้วันนี้เฮียกัสมาเดี๋ยวฝากเฮียกัสเช็คของเด็กใหม่แทนผมแล้วผมจะรีบพาน้องเจ้าขาไปส่งงานนี้เฮียกัสแกถนัด"
[เวกัสมาเหรองั้นแกอยู่เฝ้าบาร์ฉันจะวานเวกัสไปส่งเจ้าขา]
"ไม่ดีม้างเจ้"
[เอาตามนี้แหละแล้วก็เอาโทรศัพท์ไปให้เจ้าขาทีฉันจะคุยกับน้องส่วนเวกัสเดี๋ยวฉันคุยกับเจ้าขาเสร็จฉันจะโทรบอกเขาเอง]
ผมนั่งจิบเหล้ามองไอ้เจกับผู้หญิงคนนั้นคุยกันอยู่พักใหญ่ดูท่าเธอจะเมาหนักครับเห็นเดี๋ยวคุยเดี๋ยวร้องไห้ส่วนไอ้เจหน้าแม่งอย่างเครียดสักพักเห็นมีคนโทรหาคุยกันอยู่นานไอ้เจก็เอามือถือไปยื่นให้ผู้หญิงคนนั้นพอรับโทรศัพท์เธอเหมือนจะร้องไห้หนักเลยทีนี้ผมก็มองจนเธอวางสายแล้วคุยกับไอ้เจด้วยท่าทีที่อ่อนลง
Rrrrrrrrr!
เสียงมือถือผมเองครับพอหยิบมาดูก็เป็นเบอร์มิวที่โทรเข้ามา
"ว่าไง! วันนี้ฉันมาบาร์ไม่เจอเธอ"
[กัส! มิวขอวานอะไรหน่อยได้ไหม]
"ได้ดิ! ว่ามาเลย"
[กัสช่วยไปส่งน้องมิวที]
"น้อง??"
[ใช่ ไปส่งให้ทีนะกัสไปถามไอ้เจนะว่าน้องมิวคนไหนแล้วพาไปส่งที่คอนโดให้ที]
"อ่าๆได้"
[ขอบคุณมากนะกัสฝากน้องสาวมิวด้วย]
ผมวางสายจากมิวแล้วเดินไปหาไอ้เจที่อยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่ตอนนี้นอนฟุบหน้าลงที่โต๊ะไปแล้วท่าจะเมาหนักแต่ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่ามิวมีน้องสาว
"ไอ้เจ! ไหนวะน้องสาวมิวที่จะให้กูไปส่ง"
"หึ!อ้อยเข้าปากช้างที่แท้ทรู"
พอผมถามไอ้เจก็แสยะยิ้มแล้วพูดประโยคนี้ออกมา พูดห่าอะไรของมัน
"พูดเหี้ยอะไรของมึงไปตามมาดิน้องสาวมิวอ่ะกูจะได้รีบไปรีบกลับ"
"น้องเจ้าขาลุกครับไหวไหมเนี้ยเรา"
"หวายย!"
"ไอ้เจ! กูบอกให้ไปตามน้องสาวมิวมามึงยังจะมามัวหม้อสาวอีกนะกูบอกแล้วใช่ไหมคนนี้กูจองอย่ายุ่ง"
"ก็คนนี้แหละน้องสาวเจ้มิวคนที่จะให้เฮียพาไปส่ง"
"มึงว่าไงนะ!!"
ผมถามไอ้เจออกไปอย่างตกใจที่ได้ยินมันพูดแบบนี้
"เนี้ย! น้องเจ้าขาน้องสาวเจ้มิว ที่ผมบอกว่าคนนี้เฮียจะเอาไม่ได้ที่นี้รู้รึยังว่าเพราะอะไร"
"ครายง่ะพี่เจเพื่อนเหรอหล่อจัง"
"เฮียเวกัสครับเพื่อนเจ้มิวคนที่จะไปส่งน้องเจ้าขา"
หมับ!!
เชี้ย!!ตกใจสิครับอยู่ๆผู้หญิงที่ไอ้เจบอกว่าเป็นน้องสาวมิวลุกขึ้นอย่างทะลักทุเลแล้วคว้าคอเสื้อผมก่อนที่เธอจะเขย่งขาแล้วเงยหน้ามามองสบตากับผมแล้วยิ้มออกมาส่วนไอ้เจยืนอ้าปากค้างไปแล้วครับตอนนี้
"เพื่อนพี่มิวเหรอ"
"ครับ!"
ผมตอบเธอออกไปเธอก็ยังจับคอเสื้อผมแล้วแหงนหน้ามองอยู่อย่างนั้นยิ่งมองใกล้ๆโคตรสวยเลยว่ะ
"จาไปส่งเจ้าขาเหรอ"
"ครับ!"
"หล่อๆแบบนี้คงเหี้ยน่าดูคนหล่อมักเหี้ยอะ"
"คึ! ฮึๆๆ"
"ขำพ่อมึงเหรอไอ้เจ"
ผมหันไปด่าไอ้เจที่มันขำออกมาตอนน้องเจ้าขาอะไรนี่พูดกับผมแบบนี้
"น้องเจ้าขาพี่เจว่าปล่อยมือจากคอเสื้อเฮียเวกัสก่อนดีกว่าไหม"
"ชื่อเวกัสเหรอ"
"ครับ!"
ผมตอบกลับไปแบบเดิมหลังจากที่เธอถามแล้วมองหน้าผม
"โสดปะมีแฟนยัง"
"เอาแล้ว!"
ไอ้เจพูดแล้วกลั้นขำไว้ตอนที่เจ้าขาถามผมแบบนี้
"ไม่มีครับ!"
"หนูก็โสดพึ่งโสดหมาดๆแล้วหนูก็ซิงนะพี่อยากลองไหม"
"0....0"
- Writer
