ละลายรัก(นายเย็นชา)"รามสูร&น้ำหอม"

ตอนที่ 11 หญิงสาวปริศนาคือเมียเพื่อน

ตอนที่ 11 หญิงสาวปริศนาคือเมียเพื่อน

18:30 น.

วันนี้เป็นวันที่รามสรูต้องเข้ามาตรวจสอบคาสิโน เพราะเป็นอาทิตย์ที่เขาต้องเข้ามาดูแลความเรียบร้อยของที่นี่

ภายในห้องทำงานของรามสรู

"นายครับ คุณศักดิ์ชัยจะขอกู้เพิ่มครับ" คามินบอดี้การ์ดมือขวาของรามสูรเอ่ยขึ้น

"เท่าไหร่" รามสูรเอ่ยถามลูกน้องทั้งที่สายตาไม่ละไปจากเอกสารตรงหน้า

"ห้าล้านครับ" คามินเอ่ยตอบเจ้านาย

"ของเดิมล่ะ" รามสูรเอ่ยถามลูกน้องต่อ เพราะอาทิตย์ที่แล้วเป็นของเหมราชที่เข้ามาตรวจสอบ

"สิบล้านครับ" คามินเอ่ยตอบเจ้านาย

"ให้ไป" รามสูรเอ่ยกับลูกน้องทั้งที่สายตาก็ยังยังมองเอกสารตรงหน้า

"ได้ครับนาย แต่นายครับ ทางคุณเหมราชบอกว่าจำกัดแค่ยี่สิบล้าน ถ้ามากกว่านั้นให้นายเป็นคนตัดสินใจครับ" คามินรับคำสั่งเจ้านาย และไม่ลืมที่จะบอกในสิ่งที่เหมราชได้สั่งการไว้

"ขั้นเด็ดขาด" รามสูรเงยหน้าขึ้นจากเอกสารแล้วเอ่ยคำสั่งกับลูกน้องด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ใบหน้าเรียบนิ่ง สายตาสุขุมดุดราวมัจจุราชแฝงไปด้วยความหน้ากลัวและเด็ดขาด ซึ่งลูกน้องของเขาก็รู้ดีว่าคำสั่งขั้นเด็ดขาดคือกำจัดคนที่เขาไม่ต้องการให้หายสาบสูญไปจากโลกนี้.....

อีกด้าน

#ณะ ร้านขนมไทยแม่สุณี

"กลับไปพักเถอะลูก เดี๋ยวแม่เก็บร้านเอง" สุณีเอ่ยบอกลูกสาว เพราะตั้งแต่กลับมาจากมหาลัยก็มาช่วยเธอขายขนมที่ร้าน ไม่ยอมกลับไปพักผ่อน

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูช่วยเก็บจะได้กลับพร้อมกัน" น้ำหอมเอ่ยพลางส่งยิ้มหวานไปให้แม่ และแม่ของเธอก็ส่งยิ้มเอ็นดูกลับมา

"น้ำหอม ช่วงนี้ร้านเราขายดี ลูกค้าประจำก็มีมากขึ้น แม่ว่าจะรับสมัครคนมาช่วยงานที่ร้านซักคน หนูว่าดีมั้ย" สุณีเอ่ยขอความคิดเห็นจากลูกสาว

"ก็ดีนะคะ เวลาหนูไปเรียนแม่จะได้ไม่เหนื่อยถ้ามีคนคอยช่วย" น้ำหอมเอ่ยตอบตามสิ่งที่คิด เพราะไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยเวลาไม่มีเธอคอยช่วย

"ถ้างั้นพรุ่งนี้แม่ติดป้ายรับสมัครเลยละกัน" สุณีเอ่ยบอกกับลูกสาว จากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันเก็บร้านจนเสร็จแล้วพากันกลับบ้าน

หลังจากกลับมาถึงบ้าน น้ำหอมก็ได้ทำธุระส่วนตัวจนเสร็จแล้วเตรียมที่จะเข้านอน

ไลน์!

เสียงแอฟพลิเคชั่นLineจากโทรศัพท์ของน้ำหอมดังขึ้น เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าแอฟอ่านข้อความทันที

ห้องแชทLine

หนูนิด : น้ำหอมวันอาทิตย์นี้ว่างมั้ย

น้ำหอม : ว่างค่ะ

หนูนิด : ดีเลย งั้นวันอาทิตย์นี้สอนพี่เล่นกีต้าร์หน่อยสิ ได้มั้ย

น้ำหอม : ได้ค่ะ แล้วพี่หนูนิดจะมาบ้านหนูหรือให้หนูไปสอนที่บ้านพี่หนูนิดคะ

หนูนิด : มาที่บ้านพี่ก็ได้จ่ะ แม่พี่อยากเจอเราด้วย เห็นบ่นๆว่าไม่ได้เจอเราหลายวันแล้ว

น้ำหอม : ได้ค่ะ

หนูนิด : งั้นพี่ไม่กวนละ ฝันดีนะ

น้ำหอม : ฝันดีค่ะพี่หนูนิด ฝากบอกฝันดีป้าดาด้วยนะคะ

หนูนิด : จ้า~

และก็เป็นข้อความจากหนูนิดที่ส่งมาให้น้ำหอม หลังจากแชทกับหนูนิดเสร็จเธอก็เข้านอนทันที

ไม่แปลกที่ทั้งสองสาวจะดูสนิทสนมกันเพราะตั้งแต่น้ำหอมกับแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ก็มีแต่บ้านหนูนิดนี่แหละที่เธอไปมาหาสู่กันบ่อยๆจนทำให้รู้เรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายพอสมควร.....

อีกด้าน

#ณะ ผับxxx ห้องVIP

21:45 น.

"วันนี้กูไปส่งน้องไอที่มหาลัย พวกมึงลองทายสิว่ากูเจอใคร" เป็นเสียงนักรบ

"เด็กใหม่มึงไง" เป็นเสียงคิมหันต์

"หึ เสียใจด้วยมึงตอบผิด" เป็นเสียงนักรบ

"มึงจะไปเจอใครก็เรื่องของมึงสิ เกี่ยวไรกับพวกกู" เป็นเสียงเหมราช

"หึ กูไปเจอเพื่อนรักของพวกมึงไง" เป็นเสียงนักรบ

"ไอราม!/ไอราม!" เหมราชและคิมหันต์พูดขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจไม่น้อย เพราะปกติรามสรูเพื่อนจอมเย็นชาของพวกเขาจะไม่ไปในสถานที่แบบนั้น

"หึ ที่เด็ดกว่านั้นคือ~...กูเห็นผู้หญิงลงมาจากรถมัน" นักรบเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยียวน

"ฮะ!/ฮะ!" เหมราชและคิมหันต์อุทานขึ้นพร้อมกันทันที ท่าทางตกใจหนักกว่าเดิม

"แม่ง! โคตรขาว" นักรบพูดขึ้น โดยไม่ได้สนใจท่าทางตกใจของเพื่อนทั้งสองเลย

"สวยมั้ยวะ" เมื่อหายจากอาการตกใจ เหมราชจึงเอ่ยถามนักรบต่อ

"ไม่รู้ ไม่เห็นหน้าว่ะ" นักรบตอบตามความจริงเพราะเขาเห็นแค่ด้านหลังของหญิงสาวเท่านั้น

"หึ กูนึกว่ามึงจะรู้เยอะกว่านี้ซะอีก" เป็นเสียงคิมหันต์

"เอ้า ก็กูเห็นแค่นั้นนี่หว่า น้องเค้าลงจากรถไอรามแล้วก็เดินหายเข้าตึกคณะไปเลย ตอนนั้นกูมัวแต่ตกใจที่เห็นไอรามมากับผู้หญิง กูเลยไม่ทันสังเกต" นักรบบอกกับเพื่อนไปตามสิ่งที่เขาเห็น

"ไม่ทันสังเกต แต่มึงรู้ว่าเค้าขาวเนี่ยนะ เหอะ กูเชื่อมึงเลย" เหมราชพูดกับนักรบด้วยท่าทางเอือมระอากับความหื่นไม่เข้าเรื่องของเพื่อน

"เฮ้อ~ กูอยากเห็นหน้าแม่สาวน้อยคนนั้นซะแล้วสิ" นักรบไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อนเลยแต่กลับนึกไปถึงหญิงสาว ทำท่าทำทางเหมือนตกอยู่ในภวังค์

พรึ่บ!

ปึก!

"โอ๊ย!..ไอสัสเหม!" นักรบด่าเหมราชที่ปาหมอนอิงโซฟาใส่เขาอย่างแรงแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

"มึงเลิกเพ้อ! นั้นเมียเพื่อน!" เหมราชพูดกระแทกเสียงใส่นักรบ

"มึงคิดว่าเมีย" คิมหันต์เอ่ยถามเหมราชหลังจากที่มองเพื่อนเสียงดังใส่กันเป็นเรื่องปกติของพวกเขา

"อือ ไอรามไม่เคยพาผู้หญิงขึ้นรถ ขนาดแม่กับน้องมันกูยังไม่เห็นได้นั่งรถมันเลย" เหมราชตอบตามสิ่งที่เขาคิด

"แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะ หึ " นักรบพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"มึงเลิกนอกเรื่องซักทีไอรบ!" คิมหันต์พูดขึ้นเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเพื่อน ดูก็รู้ว่าเพื่อนตัวดีกำลังคิดอะไรอยู่

"โถ่! กูแค่แซวเล่น พวกมึงจริงจังไปได้ เด็กเพื่อนกูไม่ยุ่งอยู่แล้วครับ" นักรบพูดพลางพยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ

เหมราชและคิมหันต์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาให้กับเพื่อนที่ดูจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็นั่งดื่มสังสรรค์กันตามประสาเพื่อนรักต่อ.....

#ใจเย็นค่ะพี่เหมราช พี่รามยังไม่ได้อิน้องเป็นเมียเลยนะ .....