ละลายรัก(นายเย็นชา)"รามสูร&น้ำหอม"

ตอนที่ 2 ย้ายบ้าน

ตอนที่ 2 ย้ายบ้าน

#ณะ บ้านของน้ำหอม

"น้ำ! เก็บของเสร็จยังลูก น้าโรสมารับแล้ว" สุณีเอ่ยเรียกลูกสาวของเธอที่อยู่บนชั้นสองของบ้าน

"เสร็จแล้วค่ะแม่....มาแล้วค่า~" น้ำหอมพูดตอบรับแม่ของเธอ พร้อมกับรีบวิ่งลงมาตามเสียงเรียกของแม่ ในมือมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่หนึ่งใบ กระเป๋าเป๋สะพายหลังหนึ่งใบ เธอรีบร้อนลงมาจากชั้นบนของบ้านอย่างทุลักทุเล

เพราะเธอกลัวว่าน้าโรสคนสวยของเธอจะรอนาน

โรสเป็นลูกพี่ลูกน้องของแม่น้ำหอม เธอและแม่ไม่มีญาติที่ไหน เหลือแค่น้าโรสของเธอที่คอยช่วยเหลือเธอกับแม่มาตลอดและแวะเวียนมาหาอยู่บ่อยๆ และตอนนี้เธอกับแม่ก็เตรียมที่จะย้ายไปอยู่บ้านน้าโรสของเธอ เพราะเธอต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพ เธอกับแม่เลยตัดสินใจที่จะย้ายไปอยู่ที่นั่นเลย

ซึ่งโรสเธอก็จะย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับสามีฝรั่งที่คบหาดูใจกันมานานสุดท้ายก็ตัดสินใจไปอยู่ด้วยกัน บ้านของเธอก็เลยยกให้น้ำหอมกับสุณีได้อาศัยอยู่ ที่จริงโรสได้ขอให้น้ำหอมกับสุณีมาอยู่กับเธอตั้งนานแล้วเพราะเธออยู่คนเดียว สามีของเธอก็ทำงานอยู่ต่างประเทศไปกลับ ไม่ได้อยู่ถาวร แต่น้ำหอมกับสุณีก็เอาแต่บอกว่าเกรงใจและปฏิเสธมาตลอด แต่ครั้งนี้อาจจะเป็นเพราะว่าโรสต้องไปอยู่กับสามีที่ต่างประเทศ บวกกับน้ำหอมเองก็ต้องมาเรียนต่อเข้ามหาลัยที่กรุงเทพด้วย น้ำหอมกับแม่เลยตัดสินใจที่จะย้ายมาอยู่บ้านของโรส

หลายชั่วโมงต่อมา

#ณะ กรุงเทพมหานคร

"ถึงแล้วจ่ะ หลานสาวคนสวยของน้า ขี้เซาจริงๆเลย" โรสเอ่ยปลุกหลานสาวของตัวเองด้วยความเอ็นดูที่คนเป็นหลานหลับมาตลอดทาง

"อือ~.....ถึงบ้านน้าโรสแล้วเหรอคะ" น้ำหอมปรือตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเรียกของน้าสาวและเอ่ยถามน้าสาวของเธอด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

"ถึงแล้วจ่ะ รีบเข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวน้าพาไปดูห้องของหนูกัน" โรสพูดกับหลานสาวด้วยท่าทียิ้มแย้ม

"มีห้องของหนูด้วยเหรอคะน้าโรส" น้ำหอมเอ่ยถามน้าสาวของเธอด้วยท่าทางตื่นเต้น อาการงัวเงียเพราะเพึ่งตื่นนอนหายเป็นปลิดทิ้ง

"ต้องมีสิจ๊ะ ป่ะ รีบเข้าบ้านเถอะ...เข้าบ้านกันเถอะค่ะพี่ณี" ประโยคแรกโรสพูดกับหลานสาว ประโยคหลังพูดกับพี่สาว จากนั้นทั้งสามคนจึงพากันเข้าบ้าน

"โห่~ ห้องสวยจังเลยค่ะน้าโรส หนูชอบมากเลย....ขอบคุณนะคะ น้าโรสคนสวยของหนู น่ารักที่สุดเลย" น้ำหอมเอ่ยขึ้น พรางพนมมือไหว้ขอบคุณน้าสาวของตัวเอง พร้อมกับเข้าไปกอดด้วยท่าทางออเซาะขี้อ้อนของเธอที่ชอบทำกับแม่และน้าสาวเป็นประจำ ภายในห้องที่โรสได้เตรียมตกแต่งไว้ให้หลานสาวของตัวเอง เป็นโทนสีฟ้าอ่อนหรือสีฟ้าพาสเทลแบบที่น้ำหอมชอบ จึงไม่แปลกที่เธอจะดีอกดีใจเป็นอย่างมาก

"หึ ปากหวานจริงๆเด็กคนนี้" โรสกอดตอบหลานสาวพร้อมกับเอามือลูบหัวของเธออย่างรักใคร่เอ็นดู

"-^-" สุณีได้แต่มองแล้วยิ้มให้กับความน่ารักของน้ากับหลานคู่นี้

หลังจากเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้และจัดเก็บของใช้ส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามก็มานั่งเรียบเรียงและแบ่งขนมไทยที่สุณีเป็นคนทำเอง แบ่งเป็นชุดใส่ถุงอย่างเรียบร้อย เพื่อที่จะเอาไปให้เพื่อนบ้าน เพื่อเป็นการผูกมิตรไมตรีกันไว้

"น้าโรสขา แล้วบ้านหลังใหญ่ๆเค้าจะรับขนมของเรามั้ยคะ พวกเค้าดูรวยมากเลย" น้ำหอมเอ่ยถามน้าสาวของตัวเอง เพราะบ้านหลังข้างๆคือใหญ่มาก เรียกว่าคฤหาสน์ก็ว่าได้ เธอเกรงว่าคนรวยๆเขาอาจจะไม่กินขนมธรรมดาๆแบบนี้ แต่สำหรับเธอขนมของแม่เธออร่อยที่สุด

"เราเอาไปให้เค้าเพราะอยากผูกมิตรไมตรี เค้าก็ต้องรับอยู่แล้วจ่ะลูก แต่เค้าจะกินไม่กินนั่นมันก็เป็นสิทธ์ของเค้า แต่บ้านหลังใหญ่ข้างๆบ้านเรา เค้ากินขนมของแม่หนูอยู่แล้วจ่ะ เพราะคุณหญิงณดาเจ้าของบ้านเธอชอบกินขนมไทยมาก " โรสพูดกับหลานสาวไปด้วยท่าทีสบายๆ เพราะเธอรู้จักเพื่อนบ้านคนดังกล่าวเป็นอย่างดี เรียกได้ว่ารู้จักทั้งครอบครัวจะดีกว่าเพราะเป็นเพื่อนบ้านกันมานาน แถมลูกสาวของเพื่อนบ้านที่มีนามว่า(หนูนิด) ชอบมาหาเธอให้เธอสอนเสริมสวยอยู่บ่อยๆตอนยังเด็ก มาบ่อยจนคุณหญิงณดาให้ช่างมาทำประตูเล็กๆตรงรั้วกั้นระหว่างบ้านสำหรับคนเดินเข้าเดินออกได้พอดี เพื่อไม่ให้ลูกสาวของเธอต้องเดินออมไปทางหน้าบ้าน อีกอย่างเมื่อก่อนโรสเปิดร้านเสริมสวยอยู่หน้าหมู่บ้านแต่ตอนนี้ปิดไปแล้ว เพราะด้วยความที่เป็นช่างเสริมสวยมันต้องยืนนานๆเธอก็อายุมากขึ้นทุกวันเลยทำไม่ไหว จึงปิดกิจการอยู่บ้านใช้เงินสามีสบายกว่าเยอะ แต่ตอนนี้จากร้านเสริมสวยก็กำลังจะเปลี่ยนเป็นร้านขนมไทยของสุณี เพราะสุณีเป็นแม่ค้าขายขนมหวานอยู่ที่ต่างจังหวัดมาก่อน พอย้ายมากรุงเทพก็ต้องทำร้านใหม่ ซึ่งก็เปลี่ยนจากร้านเสริมสวยของโรสเป็นร้านขนมหวานแม่สุณีนั้นเอง

"รีบเอาขนมไปให้เพื่อนบ้านกันเถอะลูก อย่ามัวแต่คิดมากเลย" สุณีพูดกับลูกสาวเพราะไม่อยากให้น้ำหอมคิดไปไกลถึงสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น

"ค่ะแม่" น้ำหอมเอ่ยตอบคนเป็นแม่ด้วยรอยยิ้มบางๆ