ละลายรัก(นายเย็นชา)"รามสูร&น้ำหอม"

ตอนที่ 6 เจอกันครั้งแรก

ตอนที่ 6 เจอกันครั้งแรก

วันต่อมา

วันนี้เป็นวันที่น้ำหอมกับสุณีต้องไปทำความสะอาดร้านที่เคยเป็นร้านเสริมสวยหน้าหมู่บ้าน เพื่อเปลี่ยนจากร้านเสริมสวยเป็นร้านขายขนมไทย และไปซื้อวัตถุดิบที่จะนำมาทำขนมไว้สำหรับขายในอีกไม่กี่วัน ส่วนอุปกรณ์ต่างๆนั้น โรสเธอได้ให้คนของสามีที่คอยติดตามรับใช้เธอขนมาตั้งแต่วันที่ย้ายบ้านแล้ว และน้ำหอมก็ไม่ลืมที่จะซื้อบ้านสุนัขให้เจ้าเสือหมาน้อยของเธอด้วย พร้อมกับอาหารและของใช้จำเป็นที่ต้องใช้สำหรับการเลี้ยงสุนัข หลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้นก็ตกเย็นพอดี

17:30 น.

อีกด้าน

รถสปอร์ตคันหรูสีดำ ได้ขับเคลื่อนเข้ามาจอดในโรงรถของคฤหาสน์หลังใหญ่ หลังพวงมาลัยรถมีชายหนุ่มหน้าตาหล่อคม ในตาสุขุมดุราวมัจจุราช รูปร่างสูงใหญ่เหมือนกับนายแบบ ค่อยๆเปิดประตูลงจากรถคันหรูของเขา อยู่ๆเหมือนมีเสียงอะไรซักกอย่างดังมาจากข้างรั้วบ้านตัวเอง เขาปลายตาไปมองยังที่มาของเสียง ก็เห็นเหมือนมีคนกำลังก้มๆเงยๆ

เหมือนหาอะไรซักอย่าง เขาไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปดูทันทีเพราะปกติบริเวณนั้นไม่มีบอดี้การ์ดหรือแม่บ้านเข้าไปวุ่นวาย

ทางด้านน้ำหอม

"อ๊ะ อยู่นี่นี้เอง มาให้จับซะดีๆนะเจ้าเสือ" น้ำหอมกำลังเดินตามหาลูกสุนัขจอนจัดที่เธอเก็บมาเลี้ยงเมื่อวาน เพื่อที่จะพามันไปอาบน้ำ จนมาเจอมันกำลังมุดเข้ารั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่มีประตูเล็กๆเชื่อมต่อกันกับบ้านของเธอที่เธอกับแม่พึ่งย้ายเข้ามาอยู่เมื่อวาน

"เจ้าเสือ! มานี่นะอย่าเข้าไป!" น้ำหอมตะโกนเรียกหมาน้อยของเธอ

"แอ๊งๆ แอ๊งๆ~" สิ้นเสียงร้องของเจ้าเสือมันก็มุดเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ทันที น้ำหอมไม่รอช้ารีบวิ่งตามเจ้าเสือเข้าไป เพราะกลัวว่ามันจะไปสร้างความวุ่นวายให้กับคนในคฤหาสน์

"แอ๊งๆ แอ๊งๆ~"

"เสือน้อย~ มาหาพี่น้ำนะ มามะ" ในระหว่างที่น้ำหอมกำลังวุ่นอยู่กับการจับเจ้าเสือน้อยของเธอ ด้านหลังของเธอมีชายหนุ่มรูปร่างสูงราว190เซนติเมตร หน้าตาหล่อคม ผิวขาว ในตาดุร้ายราวกับมัจจุราช กำลังเดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ในขณะเดียวกันเธอก็จับเจ้าเสือของเธอได้พอดี

"อ๊ะ จับได้แล้ว~" น้ำหอมเอ่ยกับตัวเองอย่างดีใจที่สามารถจับเจ้าเสือน้อยของเธอได้สำเร็จ

"เธอเป็นใคร" เสียงชายหนุ่มเจ้าของรถสปอร์ตคันหรูเอ่ยถามขึ้น

น้ำหอมสะดุ้งตกใจกับเสียงเย็นยะเยือกที่ได้ยินจากด้านหลังของเธอ เธอค่อยๆหันไปหาเจ้าของเสียงนั่น...(หล่อจัง)ทันทีที่ได้เห็นใบหน้าเจ้าของเสียงเย็นๆนั้น เธอก็สบถขึ้นมาในใจ

"แอ๊งๆ แอ๊งๆ " เสียงร้องของเจ้าเสือทำให้เธอตื่นจากภวังค์

"อะ เอ่อ คือ หนู นะ หนู ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาในบ้านของคุณเลยนะคะ หนูแค่มาตามจับเจ้าเสือกลับบ้านหนะค่ะ พอดีมันวิ่งเข้ามาในนี้...ขอโทษนะคะ ที่เข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาต" น้ำหอมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พลางพนมมือไหว้ขอโทษที่เธอเสียมารยาทเข้ามาในบ้านของเขาด้วยอาการสั่นเท้า ก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า พลางกอดเจ้าเสือไว้แน่น เธอไม่รู้หรอกว่าคนตรงหน้าเป็นใคร แต่ก็คงจะเป็นลูกหลานของป้าดาแหละมั้ง เธอไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงได้รู้สึกกลัวผู้ชายตรงหน้า ทั้งๆที่เขาแค่ถามเธอเฉยๆไม่ได้ต่อว่าหรือไล่เธอด้วยซ้ำ

"......" คนตัวโตไม่ได้พูดอะไร เขามองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมูกเชิดรั้น ปากเล็กแลดูอวบอิ่ม ผมสีน้ำตาลเข้มไว้ผมหน้าม้า ผิวขาวอมชมพู ตัวเล็ก แต่หน้าอกของเธอที่มองผ่านเสื้อยืดที่เธอสวมใส่อยู่ไม่ได้เล็กเลย มองลงมาถึงเอวคอดกิวรับกับสะโพกมนมันช่างพอดิบพอดีเสียจริง ยามที่คนตัวโตมองดวงหน้าเล็กๆ แก้มขาวอมชมพูและปากน้อยๆนั่นยามที่พูดกับเขา มันช่าง...(ลูกใคร น่ารักจัง) คนตัวโตสบถในใจภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอาการใดๆออกมา

"เอ่อ..." น้ำหอมรู้สึกประหม่ากับสถานการณ์อันหน้าอึดอัดนี้ เธอเห็นเขาเงียบอยู่นาน เอาแต่มองหน้าเธอนิ่งๆ เธอเลยไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำยังไงต่อกับสถานการณ์ตรงหน้า

"หนูเป็นใคร" จากที่เงียบอยู่นานคนตัวโตจึงเอ่ยถามขึ้นภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของเขา แต่น้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยความอ่อนโยน

(*ไรท์*แม๊~พอเห็นหน้าน้องเปลี่ยนสรรพนามทันทีเลยนะอิพี่)

"อะ อ๋อ หนูเป็นลูกแม่ณีคะ หนูกับแม่พึ่งย้ายมาอยู่บ้านข้างๆเมื่อวานค่ะ บ้านน้าโรสไงคะ น้าโรสเป็นน้าของหนูเองค่ะ คุณน่าจะรู้จัก" น้ำหอมตอบคำถามของคนตัวโตได้ง่ายขึ้นจากตอนแรก เพราะน้ำเสียงและสรรพนามที่เขาใช้เรียกเธอมันฟังดูนุ่มหูและอ่อนโยนขึ้นจนเธอสัมผัสได้ เธอเลยคลายความกังวลจากตอนแรกที่เขาถามเธอ

(หึ ช่างพูดซะด้วย) คนตัวโตสบถในใจอีกครั้งให้กับเด็กน้อยช่างพูดตรงหน้าเขา

"ชื่ออะไร" เขาเอ่ยถาม

"คะ...อ๋อ~ เจ้าเสือค่ะ" น้ำหอมเอ่ยตอบคนตัวโตไปเพราะเข้าใจว่าเขาถามชื่อสุนัขของเธอ

"หนูหนะ ชื่ออะไร" คนตัวโตเอ่ยถามเธออีกครั้ง

"อ๋อ~ แฮะๆ หนูชื่อน้ำหอมค่ะ เรียกน้ำเฉยๆก็ได้ค่ะ" น้ำหอมกลั่วหัวเราะแก้เขินเพราะคิดว่าเขาถามชื่อสุนัข แล้วเอ่ยบอกชื่อของตัวเองไปด้วยรอยยิ้มน่ารัก ทำให้มีลักยิ้มขึ้นบนแก้มทั้งสองข้างของเธอ ยิ่งทำให้เธอดูน่ารักเข้าไปใหญ่

(เด็กอะไร ทำไมน่ารักอย่างนี้ ) คนตัวโตได้แต่ชื่นชมความน่ารักของเด็กสาวอยู่ในใจ ทั้งๆที่เขาไม่เคยคิดจะรู้สึกกับใครและไม่คิดว่าจะมีเด็กที่น่ารักแบบนี้ยืนอยู่ตรงหน้าเขา อีกอย่างถ้าไม่ใช่เรื่องงานทางธุรกิจเขาไม่เคยพูดยาวติดกันเกินสามคำและไม่ชอบตั้งคำถามกับใคร แต่กับเด็กคนนี้มันทำให้เขาอยากพูดอยากถามมากกว่านั้น เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเพราะอะไร

#ในที่สุดคนพี่ ก็ได้เจอคนน้องแล้ว อิอิ ดูท่าน่าจะหลงเสน่ห์ในความน่ารักของน้องเข้าให้แล้วละ อิอิออออออออ