CHON : Talk
เวลาต่อมา..
21.00 น.
จุ้บ.. “นอนนะครับ..จะได้หายไวๆ” ผมจูบพิตลงหน้าผากมนเล็ก ก่อนเอ่ยพูดกับเธอ มือลูบผมบางเบาอย่างเอ็นดู หลังจากที่พาเธออาบน้ำและแต่งตัวเสร็จผมก็พาเธอเข้านอนทันที
“แต่..” แต่ดูเหมือนเมียตัวน้อยของผมยังไม่อยากเข้านอนเลย แต่ผมตามใจเธอไม่ได้หรอกครับ เพราะพรุ่งนี้เธอมีเรียน ในเมื่อเธออยากจะไป เธอก็ต้องเชื่อฟังผม เพราะสภาพร่างกายของเธอในตอนนี้ มันยังดูไม่ดีขึ้นสักเท่าไหร่
แต่ผมเป็นหมอ ผมไม่ปล่อยให้เธอนอนซมอย่างแน่นอน ที่เธอดูมีเรี่ยวแรงขึ้นมาก็เพราะได้ยาดีที่ผมจัดมาให้เธอกินนั่นแหละ..
“เชื่อผมสิ เดี๋ยวยาก็ออกฤทธิ์แล้ว ฟินต้องพักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ?”
“ค่ะ..” เธอดูครุ่นคิดอยู่นิดหน่อย ก่อนพยักหน้าตอบรับ ให้ได้อย่างนี่สิ ถึงจะเรียกว่าเด็กดีของผม :)
“ไม่ดื้อนะครับ ถ้าหายดีแล้ว ผมจะพาฟินไปเที่ยวดีไหม?”
“เที่ยว?”
“ครับ เด็กดีของผมนอนซะนะ” ใช่ครับ
