“หมอ..ฮึก” ฟินเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแทบหมดเรี่ยวแรง ส่งสายตาอ้อนวอนให้กับเขา น้ำตาใสยังคงไหลรินออกมา
แต่ความน่าสงสารของเธอไม่ได้ช่วยให้ชายหนุ่มใจเย็นลงเลย..
“มันก็แค่บทลงโทษครับ เงียบซะ..” โชนเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ มือหนากระชากชุดของเธอจนขาดตามแรงอารมณ์ที่คุกรุ่นในตอนนี้
แคว่ก! แคว่ก!
“อื้อ!” ฟินกัดฟันทนความเจ็บแสบ เมื่อถูกเศษผ้าบาดผิวขาวนวลของเธอ จนมันขึ้นริ้วเป็นรอยแดงจนแสบไปทั่วทั้งตัว
“หึ..” เสียงสบถดังเล็ดลอดขึ้น โชนไม่รอช้าขึ้นคร่อมร่างบาง โน้มใบหน้าเข้าหาเธอกดสูดดมซอกคอขาว
“อึก..” ฟิน กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ เริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น เก็บอารมณ์หวาดกลัวเอาไว้ในใจ เธอนอนนิ่งให้เขาซุกไซร้ ขมเม้มตามใจอย่างที่เขาต้องการ
“ฟินดื้อ..” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ซับจูบลงเรื่อยๆ ไปจนถึงเนื้ออก โชนซับจูบหนักทั่วหน้าอกของเธอ มือหนาบีบเข้าที่เอวบาง
“หมอ จะ..เจ็บ” ฟินถึงกับนิ
