“อ่ะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่พร้อมกับมือใหญ่สากกร้านเคลื่อนผละจากลำคอระหงมาสอดประสานกับมือน้อยที่ทุบตีหัวไหล่หนาแล้วรั้งไปพาดไว้เหนือหัวของเธอแทนด้วยมือเดียวที่จับข้อมือเล็กทั้งสองเธอรวบไว้ อีกมือก็เคล้นคลึงสองเต้าอวบหยุ่นนุ่มมือที่แอ่นเด้งเร่ายั่วสวาทอยู่ใต้ร่าง
“อ่า...หวานมากเด็กน้อย ฉันเพิ่งรู้ว่าน้าตันและน้าปองมีลูกสาวโตสวยไปทั้งตัวแบบนี้ อ่า...น่ากินไปทั้งตัว เมื่อคืนฉันใจร้อน แต่วันนี้ฉันมีเวลากับเธอทั้งวันที่จะสำรวจตัวเธอเด็กน้อย อ่า...อื้ม”
เขาผละปากหนาที่รุกเร่าควานดูดดื่มความหวานของโพรงปากสาวน้อยออกมาลากลิ้นสากเลียริมฝีปากสวยงามอวบอิ่มเคลื่อนไล้มาตามลำคอระหงที่บิดเร่าส่ายหน้าหนี แต่ยิ่งเธอพยายามก็ยิ่งเหมือนเปิดทางให้เขาได้ซุกไซ้ปลายจมูกโด่งเข้าหาได้แนบชิดขึ้น
“อ่ะ...ยะ...อย่าทำแบบนี้เลยนะคุณหิน รุ้ง...อ่า...อื้อ”
เธอไม่อาจทนต่อความร้อนรุ่มของร่างกายที่เกิดขึ้นได้ เมื่อรู้ว่าเขาเป็นใคร เป็นคนที่แอบชื่นชมห่างๆ ตั้งแต่สมัยเด็ก ได้แต่แอบมองระยะไกล แต่ในวันนี้เธอได้แนบชิด ที่เขาคร่อมทับเหนือร่าง หัวใจมันก็เต้นแรงไม่ได้นึกรังเกียจ ความรู้สึกขยะแขยงที่ผ่านมาเมื่อคืนข้างพุ่มไม้ได้ มีแต่ความตื่นเต้นและแสนดีใจเข้ามาแทนที่เมื่อคนที่ได้ครอบครองคือคนที่แอบมอบใจให้ตั้งแต่เด็ก แต่มันก็ไม่ถูกไม่เหมาะสมอยู่ดี เขาเป็นเจ้านายของพ่อกับแม่ และเป็นผู้มีพระคุณกับครอบครัวเธอ มือน้อยที่ได้รับอิสระของใกล้รุ้งพยายามดันร่างใหญ่เหนือร่างออกห่าง แต่ยิ่งพยายามเรี่ยวแรงก็ยิ่งหดหาย
“อืม...อย่าพยายามเลยสาวน้อย อย่าพยายามจะผลักไสสิ่งที่เธอกำลังต้องการตอนนี้รุ้ง...อื้ม”
ปากหนาตวัดดูดเร่าคลอเคลียยอดอกสีชมพู มันน่ารักน่าขบเม้มมาก เมื่อคืนเขาไม่ได้สนใจ อีกอย่างมันมืดด้วย เพราะเขาฉุดกระชากหล่อนเข้าข้างทางที่เป็นป่ารกและเสพสมร่างงามกับพื้นหญ้า จนมันเกิดแผลที่หลังของเธอ แต่เดี๋ยวเสร็จจากนี้เขาจะทายาให้เธอเพื่อไม่ให้แผลที่หลังเป็นแผลเป็น ไม่น่าเลย เมื่อคืนเขาไม่น่าใจร้อน ไม่น่าให้ความต้องการอยู่เหนือความถูกต้อง แต่นั่นมันเมื่อคืน แต่ตอนนี้เธอเป็นของเขาแล้ว
“ได้โปรดเถอะค่ะ ได้โปรดปะ...ปล่อยรุ้งกลับเถอะนะคะคุณหิน อ่ะ...อ่อย” เธอร้องขอความเมตตาจากคนตัวโต ทั้งรู้สึกเจ็บที่แผ่นหลังเนียน เธอรู้ว่าเมื่อคืนที่พื้นหญ้าเธอได้รับแผลจากการเสียดสีของแผ่นหลังกับพื้นพยายามขยับดิ้นกับพื้น
“อ่า...ฉันชอบที่เธอแทนตัวเองด้วยชื่อแบบนี้มากเด็กน้อย รุ้ง...ชื่อนี้เหมาะกับเธอเบบี้ อ่า...ไม่ไหวแล้ว เธอมีแผลที่หลังนะ เดี๋ยวฉันอิ่มแล้วจะทายาให้เธอ” เขาจับร่างเล็กพลิกดูแผลแล้วก็ปล่อยให้เธอนอนราบเหมือนเดิมแล้วปากหนาก็เริ่มตวัดดูดเลียยอดอกของเธออีก ส่วนมือเธอก็ได้แต่พยายามผลักเขาออกห่าง แต่มันเป็นการสัมผัสมากกว่า เพราะเขาแทบไม่รับรู้ถึงแรงผลักของหญิงสาว
“อ่ะ...พะ...พอเถอะค่ะ รุ้ง อ่า...คุณหิน ได้โปรดหยุดได้ไหมคะ รุ้งร้อน อือ...และคุณจะอิ่มได้ยังไง คุณยังไม่ได้กินข้าวเลย อ่ะ...อูว์” เธอบอกเขาอ่อนแรงพร้อมกับกัดริมฝีปากตัวเองอย่างทรมานช่องท้องน้อยที่ปั่นป่วนเหมือนมีเกลียวคลื่นพายุก่อตัวอยู่ในช่องท้องน้อย
“อ่า...เธอเนี่ยช่างไร้เดียงสาจริงๆ ก็อิ่มเธอยังไงล่ะ สำหรับฉันตอนนี้เธอคืออาหารรุ้ง อ่า...ต่อไปแทนตัวเองแบบนี้นะรุ้ง ฉันชอบมากกว่าเธอแทนตัวเองว่า ‘หนู’ เข้าใจไหม”
เขาผละเงยหน้าจากหน้าอกอวบอูมของเธอพร้อมส่งสายตาคำสั่งให้ ส่วนใกล้รุ้งก็มองเห็นดวงตาสีทมิฬดุดันเขาด้วยความเลือนรางพร้อมพยักหน้ารับรู้แล้วปล่อยร่างอ่อนปวกเปียกให้เขาเชยชมเมื่อไม่อาจต้านทานความทรมานในท้องน้อยได้
“ว่าง่ายๆ เด็กน้อยของฉัน อ่า...เราจะไปพร้อมกัน และฉันจะไปช้าๆ เบบี้ อืม...”
เขาก้มลงดูดกลางหว่างอกจนเกิดรอยประทับตราแล้วสองมือก็นวดเต้าอวบอูมพอดีมือตัวเองของสาวเจ้า อกเธอใหญ่ แต่มือเขาใหญ่กว่ามากจึงทำให้กอบกุมบีบนวดได้เต็มอุ้งมือ ปากหนาดูดเร่ายอดปทุมคู่งามทั้งสองสลับกันไปมาด้วยความเอ็นดูเม็ดสีชมพูที่แข็งตึงสู้ลิ้น
“อ่ะ...อื้อ ได้โปรด...ชะ...ช่วยหยุดความร้อนนี้ให้รุ้งทีค่ะ อ่ะ...อื้อ” เธอขอร้องให้คนตัวโตช่วยพร้อมกับสองมือกำผ้าปูเตียงเกร็งแน่นและแอ่นเด้งยกร่างขึ้นหาคนเหนือร่าง
“ได้สิ ฉันจะทำให้เธอหายร้อนเองเด็กน้อย อ่า...อื้ม ไหนดูสิว่ามีอะไรให้ฉันค้นหาอีกไหม อ่า...ขาวสวยดีเหลือเกินรุ้งน้อยของฉัน ฉันจะกินน้ำรุ้งแล้วนะต่อไปนี้ อืม...โอว์ น่ารักเป็นบ้า อ่า...”
กองพลลากลิ้นสากผ่านร่องอกอวบขณะสองมือยังคงเคล้นคลึงหนักหน่วง เขาหยุดปากที่หน้าท้องแบนราบชื้นเหงื่อแล้วมองต่ำไปดูสิ่งสวยงามใต้สะดือ แม้จะมีป่าหญ้าตรงสนามหญ้าโหนกนูน แต่กองพลก็รู้ว่ามันสวยน่ากระแทกที่สุดและภายในของสาวเจ้าก็ตอดรัดคลึงเขาหนักหน่วงเช่นกันยามสอดลึกเข้าไปในตัวเธอ
“ยะ...อย่านะคะคุณหิน อ่ะ...อื้อ” ไม่ทันเสียแล้วยกมือขึ้นดันหน้าของเขาออกห่างจากกลางความเป็นสาวไม่ทันเสียแล้วเมื่อใบหน้าดุดันหื่นกามของเขาก้มซุกลงไปหาความเป็นสตรีเพศของเธอเสียแล้ว ใกล้รุ้งเกร็งไปทั้งตัวเมื่อปลายลิ้นของกองพลเริ่มรุกเร่าสอดแทรกตามกลีบดอกไม้ของเธอ
“อ่า...สวยขนาดนี้จะห้ามทำไมรุ้ง อ่า...เธอสวยและฉ่ำมากตอนนี้ และเธอฉ่ำให้ฉันเด็กน้อย อ่า...อืม”
เขาลากลิ้นตามกลีบดอกไม้อวบอูมและเขาเห็นคราบเลือดที่แห้งติดโคนขาและเปื้อนก็ยิ้มพึงพอใจกับผลงานตัวเอง กองพลไม่ได้รังเกียจ แต่กลับรู้สึกดีในอกลึกๆ อย่างไม่รู้สาเหตุ เขารู้ว่ามันคือคราบเลือดจากพรหมจรรย์ของหญิงสาวและคนที่ทำให้มันมีเลือดออกก็คือความใหญ่โตบึกบึนของเขาที่กำลังเต้นเร่าอยู่กลางหว่างขาตอนนี้ต่างหากล่ะที่เป็นคนทำให้เธอเจ็บและสุขสม
“ตะ...แต่มันสกปรกนะคะคุณหิน อ่า...รุ้งว่า...อ่อย” แล้วก็ต้องร้องครางกระเส่าอ่อนแรงเมื่อรับรู้ถึงอะไรสักอย่างกระแทกจ้วงลึกเข้ามาในตัวจนรู้สึกอึดอัด
“อ่า...เธอแน่นมากเบบี้ แค่นิ้วชี้นิ้วเดียวยังรัดแน่นขนาดนี้ อ่า...ฉันอยากเข้าไปในตัวเธอแล้วสิรุ้ง อ่า...ไม่ไหวแล้ว ค่อยกินเธอทีหลังก็ได้ แต่อยากบอกว่าเธอหวานมากนะ น้ำเธอหวานมาก”
เขาดึงนิ้วออกมาดูดเลียให้เจ้าของน้ำขาวข้นติดนิ้วตัวเองให้หล่อนดูแล้วเคลื่อนตัวไปคร่อมทับบดจูบปากที่กำลังขยับจะพูดอะไรสักอย่างกับตนทันที ส่วนมือก็รีบดึงรั้งกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเองออกให้พ้นทางเพื่อจะได้สอดประสานหลอมรวมร่างกับคนตัวเล็กใต้ร่าง
“อ่ะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาพร้อมกับที่เอวสอบกดแนบความใหญ่โตเข้าหาความคับแน่นของคนตัวเล็กครั้งเดียวสุดโคนเนื้ออวบใหญ่ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยของตัวเองทันที
ใกล้รุ้งเบิกตากว้างเมื่อความใหญ่โตอัดแน่นเข้ามาอยู่กลางลำตัว สองเรียวแขนเล็กตวัดโอบกอดคนเหนือร่างอย่างลืมตัวพร้อมจิกเล็บสั้นไปกับแผ่นหลังใหญ่และขยับเอวเล็กถอยหนี แต่เขาก็ขยับตาม เธอพยายามจะหนีจากความอึดอัดในครั้งนี้ แล้วก็ต้องเผลอยิ้มออกมาเมื่อความใหญ่โตถอดถอนออก แต่ก็ต้องตาโตเบิกกว้างอีกครั้ง เมื่อเขากระแทกเข้ามาลึกกว่าเดิมและแรงกว่าครั้งแรก
“อ่ะ...อื้อ” เสียงร้องของเธอยังคงดังลอดออกมาจากริมฝีปาก แต่ก็ไม่ได้เท่าไหร่นัก เพราะปากเธอมีปากหนาของคนเถื่อนเหนือร่างที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อไม่ต่างจากตนปิดกลืนเสียงร้องไว้
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
จังหวะเคลื่อนไหวของโคนเนื้อและความเป็นสาวฉ่ำชื้นของคนตัวเล็กที่เขาคร่อมทับโหนตัวเข้าออกในตัวเธอกำลังดังหนักหน่วง มือใหญ่ทั้งสองจับหัวเตียงไว้มั่นพร้อมโยกไหวกดคลึงร่อนเอวสอบ ส่วนเธอก็พยายามช่วยเขาด้วยการเด้งตอบสนอง เขาพอใจแล้วแม้มันจะเป็นการร่วมมือที่ผิดจังหวะก็ตาม
“อ่า...เก่งมากรุ้ง อ่า...เรียนรู้ไปเรื่อยๆ เด็กดีของฉัน อ่า...เสียว ไม่ไหวแล้ว อยากแตกแล้วเด็กน้อย โอว์...เสียว ซี้ด”
“อ่ะ...อ่อย ไม่ไหวแล้วคุณหิน รุ้ง...อ่า...ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วค่ะ เหมือนใจจะขาด อ่า...รุ้งต้องการให้คุณหินลึกอีกได้ไหมคะ อ่า...” เธอจับรั้งบ่ากว้างของเขาพร้อมยกตัวขึ้นนำสองเต้าขึ้นเบียดหน้าอกกำยำสีทองแดงครามแดดของบุรุษตัวใหญ่เหนือร่าง แม้จะอายแต่ก็ไม่ทันแล้ว เธอได้พูดออกไปแล้วกัดปากตัวเองตอนนี้ไม่ทันเสียแล้ว
“อ่า...เธอช่างซื่อสัตย์กับความต้องการตัวเองจริงๆ รุ้งน้อยของฉัน อ่า...” เขายิ้มน้อยๆ มุมปากก่อนจะโน้มหน้าลงไปบดขยี้ปากของคนสวยอีกครั้ง
“อ่ะ...อื้อ”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงจังหวะของเนื้อที่ดังกระทบกระทั่งกันดังหนักหน่วง เอวสอบของกองพลยังคงบดเร่าเอาแต่ใจสาวเร็วถี่ขึ้นจนเธอหอบหายใจ เขารับรู้ได้และเขาก็ถ่ายทอดอากาศให้เธอผ่านปากเขา ปากหนาของชายหนุ่มดูดเร่าคลอเคลียกับปากอวบอิ่มนุ่มนิ่มพร้อมตวัดเกี่ยวรัดคลึงเรียวลิ้นน้อยไร้เดียงสาไปด้วย
“อ่า...ชอบไหม ชอบที่ฉันทำแบบนี้ไหมเด็กดี” เขาหมุนเอวสอบร่อนทวนเข็มนาฬิกาพร้อมกับกระแทกกายจ้วงลึกแช่ตัวนิ่งแล้วถอดถอนออกมาก่อนจะเด้งกระแทกกลับเข้าไปในตัวหญิงสาวใหม่
“อ่ะ...ชะ...ชอบค่ะ รุ้งชอบที่คุณหินทำแบบนี้ ไม่ไหวแล้ว ปรานีรุ้งด้วยค่ะ อ่า...จะตายแล้ว หายใจไม่ทั่วท้อง อ่ะ...อื้อ”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“จำไว้ว่ามีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ทำแบบนี้กับเธอได้ เธอมีเซ็กซ์กับฉันได้คนเดียวจำไว้นะรุ้ง อ่า...”
“จะ...จะจำไว้ค่ะ รุ้งไม่ให้ใครนอกจากคุณหิน อ่ะ...ได้โปรดชะ...ช่วยรุ้งที อ่า...ไม่ไหวแล้ว” ใกล้รุ้งบิดส่ายเอวไปมาตามเอวสอบที่หมุนควงทวนเข็มนาฬิกาด้วยความทรมานที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
“โอว์...เก่งมาก รู้จักเอาตัวรอด อ่า...เธอฉลาดดี ฉันชอบเด็กน้อย อ่า...พร้อมกัน ซี้ด แน่น ตอดรัดดีแบบนี้จะแตกแล้วนะ อ่า...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เขาเร่งเร่าสาวเอวสอบซอยถี่จนในที่สุดเขาและเธอก็ถึงความสุขพร้อมกัน กองพลปล่อยสายธารอุ่นร้อนของตัวเองในกายสาวเหมือนเช่นค่ำคืนที่ผ่านมาโดยที่ตัวเขาเองลืมกฎไปเลยว่าเขาจะไม่ปล่อยตัวเองในกายสาวคนไหน และอีกอย่างทุกครั้งเขาไม่เคยลืมป้องกัน แต่ตอนนี้เขาลืมมันไปเสียสนิท เพราะความสวยงามของเด็กสาวที่กำลังให้ความสุขกับตัวเองบนเตียง
“อ่า...แค่นี้ไม่พอหรอกนะ เช้าๆ แบบนี้ฉันกินเยอะเสียด้วยสิ”
“อ่ะ...อ่อย” แล้วใกล้รุ้งก็ร้องครางเสียวซ่านออกมาอีกครั้งเมื่อความสุขที่ได้พบก่อนหน้าได้เริ่มสร้างความทรมานให้เธออีกครั้งเมื่อเอวสอบเริ่มขยับโยกจังหวะอีกครั้ง
พั่บ! พั่บ! พั่บ!