งดงามประหนึ่งนางฟ้าจากแดนสวรรค์
เจ้าสมควรตั้งครรภ์บุตรชายหญิงแก่ข้า
เป็นคู่เคียง คอยอุ่นเตียง จนผมขาวโรยรา
ยอดชู้สุดสิเน่หา คือรักล้ำค่าของบุรุษแซ่จาง
จางอี้หลงตกอยู่ในภวังค์แสนอ่อนหวาน เขาเห็นร่างบางอรชรนอนหลับตาพริ้ม กระนั้นก็มีเหตุให้สงสัย ทำไมโม่เยี่ยเยี่ยถึงอยู่ในห้องหับแสนประหลาดเช่นนี้
ร่างสูงก้าวด้วยฝีเทาเบาๆ ไปยังเตียง เขาจับจ้องใบหน้าอ่อนเยาว์ แพขนตางอนงาม คิ้วเรียวสวยรับกับดวงหน้า ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อย เสียงหายใจของโม่เยี่ยเยี่ยแผ่วเบา นางคงกำลังฝันดี
ทว่าเมื่อพิศคนที่นอนหลับอยู่เขาต้องแปลกใจ เสื้อผ้าที่นางสวมใส่ดูเบาบางแนบกายสาว เป็นสีเขียวตลอดทั้งชุด นอกจากนั้นผ้าห่ม หมอน และเครื่องเรือนล้วนถูกย้อมให้เป็นสีเขียวเกือบทั้งหมด
“เยี่ยเยี่ย เจ้าทำให้ข้าแปลกใจอยู่เสมอ”
ในห้องนอนนี้ ยังมีตู้ใส่ตำรามากมาย นางคงเป็นนักอ่านตัวยง ผิดแต่เมื่อเขากวาดตามอง พบว่าล้วนเป็
