“เหรอ งั้นก็คงจะได้เงินเยอะเลยสิ พิงค์กับภัทรทำด้วยกันเหรอ? ช่วยกันทำก็ดีแล้วแก เจริญรุ่งเรือง”
“ใช่ เดี๋ยวว่าจะขยายสาขาที่สามแล้วเนอะภัทรเนอะ ถ้าแกกับแฟนอยากมาทำงานกับพวกฉันก็บอกได้นะ เดี๋ยวหาตำแหน่งดีๆ ให้”
“ขอบคุณที่ชวนนะครับ” จุนยิ้มหวาน ฉันเองก็ยิ้มตอบ...
เออ ชวนใครไปทำงานไม่ชวน ชวนลูกเจ้าของบริษัทที่มีสาขาครอบคลุมเกือบทั่วประเทศไม่รวมต่างประเทศแถมยังรวยขนาดที่ไม่ทำงานก็อยู่ได้ทั้งชาติเนี่ยนะ
“แล้วเป็นไง บริษัทที่ทำเนี่ยเค้าให้เงินเดือนเยอะมั้ย?” พิงค์หันมามองฉันกับจุน ฉันมองหน้ามันกลับเล็กน้อย เพราะอยากรู้จุดประสงค์ของคำถามว่าถามเพราะห่วง สนใจในชีวิตฉันหรือว่าแค่อยากเอามาเปรียบเทียบเหมือนที่ชอบทำกันแน่
“ไม่แน่ใจนะครับ ปกติเงินมันไม่ได้เท่ากันทุกเดือน”
“อ๋อ เป็นเซลล์เหรอ?”
“ไม่เชิงเซลล์หรอกครับ ที่จริงผมก็ทำเกือบทุกอย่าง” จุนว่า แต่ก่อนที่พวกมันจะได้ซักไซร้หน้าที่การงานของจุนเพ
