มาธ่าบรรจงหวีผมให้กับลีอา เพราะว่าวันนี้มีงานที่จะต้องออกไปคุยในช่วงบ่ายเกี่ยวกับการสร้างโรงเรียนและโรงหมอที่ทำค้างเอาไว้นานแล้ว
"นายหญิงอยากให้ข้าไปเลื่อนนัดออกไปก่อนไหมคะ อยากจะพักต่ออีกหน่อยไหม?"
"ไม่เป็นไรมาธ่า วันนี้ข้าจะออกไปไวกว่าเดิมนิดหน่อย พอดีว่าข้ามีนัด ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าเพราะว่าข้าไม่เป็นไร"
นั่นคือคำที่มาธ่าเองก็อยากจะได้ยินมากที่สุดเช่นกัน เธออยากจะให้นายหญิงมีความสุขนี่นา และเรื่องที่ท่านดยุคกำลังเดินทางกลับมาท่านพ่อบ้านสั่งให้ปิดเป็นความลับกับนายหญิง
"ค่ะ แค่เห็นรอยยิ้มของท่านข้าก็ดีใจมากแล้วค่ะ ยังไงวันนี้รีบกลับมานะคะ ข้าจะเตรียมเนื้อย่างเอาไวรอ.."
ริมฝีปากบางของลีอาหยักยิ้มขึ้นมา
"ได้สิ เช่นนั้นข้าจะไม่ทานมื้อเย็นข้างนอกแต่จะกลับมาทานฝีมือของเจ้าก็แล้วกัน"
เธอเริ่มชินชาซะแล้วสิ เพราะเริ่มชินกับการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ในฐานะของดัชเชสโนอาห์ มันจึงรู้สึกเศร้ามาทีเด
