BEDİR
Serhad heyecandan yerinde duramıyordu, bense gerginlikten. Aynı aile değillerdir diye diye tüketmiştim yolları. Birine bir şey sormaya da cesaret edemiyordum gün yüzüne çıkabilecekler yüzünden.
Kafamda bir ton düşünceyle, umarım ben yanılırım diye dua ede ede Diyarbakır'a gelmiştik.
Kızın ailesi konağın kapısına çıkmıştı. Öyle ya, ağır misafir sayılırdık. Hele ben oturduğum koltuktan kalkmak istemeyecek kadar ağırlaşmış haldeydim. Kız kardeşimin dürtmesiyle sonunda arabadan inip Arıkan Aşiretinin genç Ağası ve ardından amcasıyla el sıkıştım. Bakışlarımı öne doğru uzatmamla yengeme gülümseyen Birce ile bir yılın sonunda göz göze geldim. Beni hipnotize eden derin mavi gözleri benimkilere kilitlendi.
Yaşadığımız son gece ileriye hızla sarılan bir kaset gibi zihnimde dönmeye başladı
