BEDİR
“Seni yeterince rahat bırakmadık mı?” diye sordu abim. Bakışlarım masada dolaşırken içkimden büyük bir yudum aldım. Beni sinir etmek için mi herkesi toplayıp konuyu açmıştı? Baş başa konuşmamız bu kadar zor muydu? Sanki karşısında otuz dört yaşında bir adam değil de on dört yaşında bir çocuk varmış gibi davranması sinirlerimin zıplamasına neden olmuştu.
“Neyse,” dedi abim. “Kafa dağıtmaya geldik. Sakinleşmeye ihtiyacım var. Konuşuruz sonra,” diyerek konuyu kapatınca rahat bir nefes aldım. Yüzümde artık ne gördüyse geri adım atmıştı ya da belki de baştan beri niyeti buydu. Emin olmam pek mümkün değildi. Uzun zamandır ailemden uzakta yaşıyordum. Abimin evliliği, gerçek bir evlilik yoluna tam olarak girmeden önce ayrılmıştım buralardan. Aşık Ezman’ı, baba Ezman’ı çok iyi tanıdığım sö
