YAZAR ANLATIMI
“Ben neden gelemiyorum? Kardeşin değil miyim? Koruman olarak gireyim içeri, ne var?”
Gömleğinin düğmelerini ilikleyen Ezman Ağa, iki gündür başının etini yiyen kardeşine bıkkın ama bir yandan da halinden anlar bir bakış attı. Eğer söz konusu kendi sevdiği olsaydı ortayı ikiye yarar, toplantı yapılacak binanın altına dinamit döşer, yine de içeriye girerdi. Gözü döndüğü zaman Bedir'den daha deli, daha gözü kara biri oluyordu. Bu yüzdendi birçok şeye sabırla susması, bu yüzdendi gerçekleri öğrendiğinde kardeşinin yanında durması.
Fakat yine biliyordu ki Bedir'i durdurabilecek bir güç varsa o da yalnızca kendisiydi. Babasından sonra hep öyle olmuştu. Hep de öyle olacaktı. Kaç yıl geçerse geçsin, kaç çocukları olursa olsun, ne kadar yaş alırlarsa alsınlar Bedir onun her daim
