หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก

ตอนที่ 6 พลาดท่าเสียที

ตอนที่ 6 พลาดท่าเสียที

“แกเอาจริงเหรอไอ้นาย”

“เออ..ฉันเอาจริง”

ฉันตอบไอ้ปังขณะที่เรานั่งอยู่ในห้องเชียร์ ทั้ง ๆ ที่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ แต่สายตาฉันก็ยังคงจับจ้องไปที่ร่างสูงที่ทำหน้าโหดอยู่ด้านหน้า โหด ๆ แบบนี้ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าตอนมีอารมณ์จะทำหน้าแบบไหน คงจะ....เร้าใจน่าดู5555

“ฉันมองเห็นแววเคะในตัวนาย”

ไอ้ปังมองมองสำรวจฉันพร้อมกับใช้มือจับหน้าฉันหันซ้ายหันขวาอีกนิดคอฉันจะหักแล้วนะสัส

“เคะไร.”

ฉันเอ่ยถามไอ้ปังอย่างสงสัย อะไรคือเคะ ๆ ฉันไม่เข้าใจ

“เคะก็คือเคะ ซึ่งแกเป็นเคะจบนะ”

ไอ้ปังกรอกตาไปมาอย่างรำคาญ แล้วแม่งก็ตอบคำถามฉันให้งงหนักกว่าเดิม คือฉันไม่เข้าใจเว้ยยย เคะอะไรแกพูดให้เคลียร์ได้ไหมม

“เชี่ยปัง คือฉันโง่แกก็ช่วยอธิบายหน่อยได้ป่ะ?”

“ฉันขี้เกียจคุยกับแก นู้นนผัวแกมองแล้ว”

ไอ้ปังยู่ปากไปทางไอ้พี่วิน ขอบคุณที่ในสายตาเขามีแค่ฉันนะ นี่ฉันต้องเขินไหมตอบบ!!! สายตามาดร้ายขนาดนี้ไม่เขินก็ได้.!

“ฉันต้องได้เป็นผัวจบนะ!”

“แกดูอย่างไอ้ไมล์ ปากบอกไม่ สุดท้ายก็ไม่รอด”

“แต่อันนี้ฉันจะจีบเขาไงแก”

ฉันยังคงพูดต่อ กรณีฉันกับไอ้ไมล์มันเหมือนกันที่ไหน รายนั้นพี่เดย์เขาตามจีบแล้วดูหน้าไอ้ไมล์คือตัวแม่งก็เตี้ยแถมหน้าหวานอีก แต่กับฉันมันไม่ใช่คือแม่งตรงข้ามอะ

“ถามจริง อันนี้แค่อยากลองเล่น ๆ หรือแกจริงจัง”

“ไม่รู้...."

ฉันนิ่งไปสักพักก่อนจะพูดออกมา ยอมรับว่าตอนแรกแค่อยากรู้อยากลอง แต่ถ้าให้จริงจังด้วยฉันก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าตัวเองจะคบผู้ชายได้รึเปล่า

“ฉันพูดตามตรงเลยนะไอ้นาย ถ้าแกเล่น ๆ ฉันว่าหาคนอื่นเถอะ.เพราะดูท่าแล้วพี่วินเขาคงไม่ยอมหรอก”

“มันก็ไม่แน่หรอกแก ฉันอาจจะเป็นคนแรกของเขาก็ได้”

“นายแกรู้ไหมว่าพี่วินเขาได้ทั้งหญิงและชาย ซึ่งฉันยังยืนยันว่าพี่วินเป็นผัว!!”

ฉันนั่งฟังไอ้ปังพูด เหมือนจะตกใจนิดหน่อยที่รู้ว่าไอ้พี่วินมันได้ทั้งคู่แต่นั่นก็ดีแล้ว เพราะฉันจะได้เข้าหาง่ายหน่อย

“แกรู้สเปคพี่วินไหมไอ้ปัง”

“ส่วนใหญ่ที่ฉันเห็นถ้าเป็นผู้หญิงก็เซ็กซี่ แบบน่ารัก ๆ ตัวเล็ก ๆ หน่อย”

ไอ้ปังทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา ซึ่งคำตอบของมันทำให้ฉันชะงัก ตัวเล็กน่ารักงั้นเหรอ....แม่งตรงข้ามกับฉันทุกอย่างเลยนะ

“ยังไงฉันก็จะจีบพี่เขา ฉันอยากให้เขามาครางใต้ร่างฉัน แกเข้าใจป่ะปัง คือตอนฉันได้ยินเสียงพี่มันคราง ใจฉันสั่นมาก ฉันมีอารมณ์แทบจะทันที แค่เสียงครางอะแกงง ยังไงฉันก็จะเอาคนนี้ จะเอา จะเอา ๆ ๆ ”

ฉันเอาหน้าไปถู ๆ ไหล่ไอ้ปังเหมือนที่มันชอบทำกับคนอื่นเวลาอ้อน แต่ดูสีหน้าไอ้ปังแล้วทำไมมันทำหน้าขยะแขยงฉันจัง.!! คือฉันเพื่อนแกไงปัง นี่นายเองปัง ลืมเหรอ

“อี๋..ฉันขนลุก!!”

ไอ้ปังผลักหน้าฉันให้ออกห่าง แต่ฉันก็ยังคงแกล้งกระแซะมันอยู่จนเราทั้งคู่ต่างขำออกมาเสียงดัง

“น้อง. ถ้าจะคุยกันเชิญข้างนอก”

และนี่คือเสียงของบุคคลที่สาม ซึ่งเป็นคนสำคัญที่อยู่ในบทสนทนาของฉันเมื่อครู่

“นั่นไง พ่อแกดุแล้ว” ไอ้ปังกระซิบบอกฉันเบา ๆ

“ว่าไง. น้องจะคุยกันต่อไหม”

ไอ้พี่วินยังคงพูดต่อด้วยใบหน้าโหด ๆ ฉบับคนเถื่อน และประโยคถัดมาก็ทำให้ใจฉันแทบกระตุกตกถึงปลายเท้า

“หรือว่าอยากออกกำลังกายก่อนกลับบ้านดี.?”

ม่ายยย....นายไม่เอา!! ฉันยังจำได้ขึ้นใจ วันที่วิ่งรอบสนามบอลแล้วฉันเป็นลมล้มพับไป แล้วคนที่แบกฉันมาก็คือไอ้พี่วินนี่แหละ!! ไอ้เถื่อนเอ๊ยยย รอบนั้นยังแค้นไม่หายเลย!

“ไม่ค่ะ!!” ฉันกับไอ้ปังตะโกนตอบไปพร้อมกัน ใครมันจะอยากออกไปวิ่งตอนนี้.

“งั้นคุณนันทยาผมขอเชิญคุณกับเพื่อนมาพบผมหลังเลิกเชียร์ด้วย.”

อะ..นี่จะโดนอีกแล้วเหรอ ถามจริ๊งงง!! มีวันไหนฉันไม่โดนเรียกพบบ้าง.เนี่ยย แล้วดูหน้าไอ้ปังดิ แม่งจะกินหัวฉันอยู่แล้ว อะไรแก ฉันไม่ผิดนะเว้ยย แกกับฉันก็คุยด้วยกัน

หลังเลิกเชียร์ในขณะที่ทุกคนแยกย้ายกลับบ้านไปพักผ่อนแต่ฉันกับไอ้ปังกำลังเดินไปหาไอ้พี่วินที่ยืนรอฉันอยู่ก่อนแล้ว

“พี่มีอะไรกับพวกฉันรึเปล่าคะ”

“น้องปัง. พี่เปอร์มารอรับแล้วน้องกลับได้เลย. พี่อนุญาต”

ไอ้พี่วินเมินคำพูดฉันแล้วหันหน้าไปคุยกับไอ้ปังที่ตอนนี้แม่งยังทำหน้าเอ๋อ ๆ อยู่เลย แล้วคือเรียกไปปังว่าน้อง แทนตัวเองว่าพี่ แต่กับฉันมีแต่ฉันกับเธอ เห๊ยย!! น้อยใจได้ป่ะ ถามจริง

“อ่า..ค่ะ งั้นปังกลับแล้วนะพี่วิน ถ้าแกอยากจีบก็ใช้โอกาสนี้เลย”

ไอ้ปังพูดกับพี่วินแล้วเดินมาตบไหล่ฉันเบา ๆ ก่อนจะกระซิบประโยคที่ทำให้ฉันต้องอมยิ้มออกมา นั่นสินะ...ไหน ๆ ก็มีโอกาสอยู่ด้วยกันแล้ว

“สรุปพี่เรียกพบฉันทำไม หรือว่า...อยากอยู่กับฉันสองต่อสอง..."

หลังจากที่ไอ้ปังเดินไป ฉันก็ใช้น้ำเสียงยียวนกวนประสาทไอ้พี่วินที่ตอนนี้ดูจะไม่ทุกข์ร้อนกับคำพูดของฉันเลย

“ห้องเชียร์มันสกปรกนะ เธอว่าไหม?”

พี่วินพูดขึ้นมาแล้วเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ห้องเชียร์มันสกปรกแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน.

“แล้วยังไงคะ”

ฉันถามออกมาอย่างสงสัย แต่แล้วทุกอย่างก็กระจ่างเพราะพี่มันเดินไปหยิบไม้กวาดกับที่ตักผงมาวางตรงหน้าฉัน

“ผมอยากให้คุณทำความสะอาดห้องเชียร์”

คำสรรพนามที่เปลี่ยนไปกับรอยยิ้มของคนตรงหน้า ทำให้ฉันกำหมัดแน่น! พี่มันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพี่เปอร์จะมารับไอ้ปัง ซึ่งเท่ากับว่าคนที่โดนทำโทษจะมีแค่ฉันคนเดียว

“ถ้าฉันไม่ทำล่ะ?”

ฉันมองไปที่ไม้กวาดที่วางอยู่ตรงหน้าเล็กน้อยแล้วยกมือขึ้นมากอดอกพร้อมทำหน้ากวนตีนออกไป

“คิดว่าขัดฉันได้เหรอ”

ร่างสูงสาวเท้าเข้ามาใกล้ ๆ แต่ฉันยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เพราะเมื่อไหร่ที่ถอยนั่นแปลว่าฉันกลัว! ซึ่งฉันจะให้ไอ้พี่วินมันรู้ไม่ได้ แต่ใจฉันอะหยุดสั่นสักทีสิเว้ยยย!!

“พี่จะทำอะไรฉันเหรอ”

คำพูดฉันเหมือนคำถามธรรมดาแต่มันกับแฝงไปด้วยน้ำเสียงท้าทาย อยากรู้เหมือนกันว่าพี่วินมันจะทำอะไรฉัน

“จะลองดูไหมล่ะ.น้องนาย”

รอยยิ้มมุมปากทำให้ฉันรู้สึกหวั่น ๆ แล้วอยู่ ๆ ตัวฉันก็โดนกระชากเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของคนตรงหน้า ฉันตัวแข็งทือเพราะไม่คิดว่าไอ้พี่วินมันจะกล้าขนาดนี้ แล้วก็ต้องช็อคกว่าเดิม เมื่อริมฝีปากฉันถูกบดจูบอย่างแรง เป็นจูบที่ไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิด จูบที่เหมือนกับกำลังกระชากวิญญาณของฉันให้หลุดออกจากร่าง ฉันไม่คิดว่าไอ้พี่วินมันจะจูบเก่งขนาดนี้ จากที่ช็อคตอนแรก ฉันก็เริ่มจูบตอบคนตรงหน้า ลิ้นร้อนพันเกี่ยวกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ฉันพยายามจะผละออกเพราะเริ่มหายใจไม่ออก แต่เหมือนไอ้พี่วินมันจะไม่ยอม เพราะพี่มันไล่ต้อนฉันจนมุมแล้วดูดดึงลิ้นเล็ก ๆ ของฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย ไปอดอยากมาจากไหน.!! มือฉันทั้งตบทั้งต่อยเพราะอีกไม่นานฉันคงต้องขาดอากาศหายใจตายแน่ ๆ แล้วในที่สุดปากฉันก็เป็นอิสระ แต่กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งในปาก ทำให้ฉันหันไปมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ไอ้เหี้ยยยจะจูบโหดไปไหน.!!! แม่งจูบโหดเหมือนโกรธปากอีกนิดฉันคงทรุดไปกับพื้นแล้วนะ!! แล้วปากฉันแตกแบบนี้ใครจะรับผิดชอบ!!

“อ่อน”

“นายว่าใครอ่อน!”

ฉันพุ่งตัวเข้ามากระชากคอเสื้อไอ้พี่วิน หลังจากกอบโกยออกซิเจนเข้าไปเต็มปอด

“หึ! นี่เหรอที่บอกว่าจะจีบฉัน”

หลังจากจบประโยคนั้น ฉันก็ประกบปากจูบคนตรงหน้าอีกครั้ง และเหมือนทุกอย่างจะเริ่มควบคุมไม่อยู่ เพราะร่างกายฉันเริ่มร้อนรุมมือไม้สะเปะสะปะไม่รู้จะเอาไปว่างที่ไหนดี เลยยกขึ้นมาคล้องคอร่างสูง เสื้อผ้าเราทั้งคู่ต่างหลุดรุ่ย

“อืออ...."

เสียงครางทุ้มต่ำของร่างสูง ยิ่งทำให้ฉันมีอารมณ์มากขึ้น ฉันต้องการ...ต้องการให้เขาเป็นของฉันตอนนี้และเดี๋ยวนี้!

“ฉันขอนะคะ”

ฉันกระซิบที่ข้างหูของพี่วินและไม่วายขบเม้นเบา ๆ

“หึ!”

ไม่รู้ว่าคำพูดนี้มันหมายถึงอะไร แต่ฉันจะคิดว่าพี่วินมันอนุญาตฉันก็แล้วกัน ร่างกายท่อนบนของเราทั้งคู่เปลือยเปล่า ใครจะรู้ว่าเวลานี้ในห้องเชียร์กำลังมีนักศึกษาสองคนแสดงบทรักที่เร้าร้อนอยู่ ฉันจูบซับไปตามลำคอและแผงอกกว้างของพี่วิน และเหมือนฉันกำลังทำให้พี่มันพอใจอยู่ด้วย ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะปลดเข็มขัดของคนตรงหน้าออกแล้วคว้าเจ้าอัศวินน้อยที่กำลังตื่นตัวออกมา เชี่ยย...ทำไมมัน...เอ่อ...ใหญ่จัง.....หน้าฉันร้อนขึ้นมาเมื่อเห็นสายตาที่พี่อัศวินมองมันเหมือนกลับกำลัง...ท้าทาย...

ไม่รอช้าฉันรีบสะบัดหน้าทิ้งความฟุ้งซ่านออกทันทีแล้วกำแท่งร้อนในมือหลวม ๆ ก่อนจะชักขึ้นลงช้า ๆ ....ครั้งแรกที่ฉันสัมผัสของผู้ชาย.ครั้งแรกที่ฉันกำลังทำให้ผู้ชาย...ใจฉันมันเต้นไม่เป็นจังหวะ ยามได้ยินเสียงครางเบา ๆ ของพี่อัศวิน ฉันเงยหน้ามองพี่อัศวินเล็กน้อยก็เห็นว่าเขากำลังจ้องฉันอยู่

“ใช้ปากเธอสิ”

“ห๊ะ?”

ฉันร้องออกมาอย่างตกใจ ใช้ปากนี่นะ...ไม่เด็ดขาด...ฉันไม่มีทางใช้ปากกับเจ้าสิ่งนี้แน่ ๆ แม้จะไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ฉันรู้ว่ามันต้องเข้าทางไหนที่ฉันกำลังช่วยคนตรงหน้า เพราะอยากกระตุ้นให้เขามีอารมณ์ร่วมเท่านั้นแหละ!

“เธอไม่กล้า?”

เลิกคิ้วขึ้นเหมือนกำลังท้าทายไปในตัว ฉันรู้ว่าท่าทีแบบนี้มันคือการยั่วโมโห แต่สุดท้ายฉันก็ค่อย ๆ โน้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แท่งร้อนของพี่อัศวินแล้วหลับตาลงแลบลิ้นแตะที่หัวที่เริ่มมีน้ำปริ่มออกมาเบา ๆ

“อือออ..."

เพียงแค่แตะที่หัวเท่านั้นพี่วินก็ครางออกมาแล้ว...แค่ได้ยินเสียงนี้ฉันก็แทบอดทนไม่ไหว อยากที่จะปลดปล่อยออกมาตอนนี้ฉันกำลังอึดอัด...

ริมฝีปากเรียวสวยกำลังครอบครองแก่นกายของร่างสูงช้า ๆ แม้จะพยายามกลืนกินมันให้สุดแต่ก็เข้าไปได้แค่เพียงครึ่ง ส่วนที่เหลือก็ใช้มือช่วยชักขึ้นลง พยายามเอาใจทุกอย่าง เพราะหวังว่าตัวเองจะได้ในสิ่งที่ต้องการนั่นก็คือทำให้ร่างสูงร้องครางใต้ร่างของตัวเอง

ฉันใช้มือลูบของตัวเองเบา ๆ ในขณะที่ปากก็ครอบครองแท่งร้อนของอีกคนไปด้วย เสียงครางของพี่วินยังคงกระตุ้นอารมณ์ฉันได้เป็นอย่างดี แม้ตอนนี้ฉันแทบจะปลดปล่อยแล้ว แต่คนตรงหน้ายังไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จเลย

“เร็วอีก..."

พอได้ยินแบบนั้นฉันก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ทั้งดูดทั้งเม้นจนเกินเสียงน่าอายออกมา แต่แล้วยังไง ในเมื่อฉันมันคนหน้าด้านอยู่แล้ว แค่เซ็กส์ใคร ๆ เขาก็ทำกัน แต่ที่ต่างไปกว่าทุกครั้ง เพราะนี่คือการออรัลครั้งแรกในชีวิตของฉัน...ครั้งแรกที่ฉันใช้ปากเพื่อช่วยคนอื่น...

ไม่นานนักน้ำสีขาวขุ่นก็ฉีดพุ่งเข้ามาในปากฉันจนแทบสำลัก บางส่วนฉันเผลอกลืนกินมันเข้าไปรสชาติมันฝาด ๆ ฝืด ๆ คอแต่ก็ไม่ได้แย่ บางส่วนก็ไหลย้อยลงมาตามขอบปาก แม่งเอ๊ยย!!จะปล่อยแล้วทำไมไม่บอก.!! ฉันได้แต่ฟึดฟัดอยู่กับตัวเอง แล้วส่งสายตาแค้นเคืองไปให้คนตรงหน้าที่ยกยิ้มอย่างพอใจ

“เธอนี่ก็เอ็กซ์เหมือนกันนะ”

ไอ้พี่วินโน้มตัวลงมาใกล้ ๆ ฉันแล้วกดจูบเบา ๆ มาที่ริมฝีปากฉันหนึ่งที ยอมรับว่าอึ้งและสะตั้นอย่างมาก

"......"

“ถ้าไม่ไหวก็โทรมานะ.”

ฉันยังคงอึ้งไม่หาย งง ใช่งงมาก อะไร.ฉันงง ฉันก้มมองเศษกระดาษที่ไอ้พี่วินเป็นคนยัดให้เมื่อครู่ ก่อนที่พี่มันจะเดินออกจากห้องเชียร์ไป ละ....แล้วฉันนั่งทำอะไรอยู่. สายตาเหลือบไปเห็นเสื้อนักศึกษาสีขาวที่ถูกถอดทิ้งไว้ข้าง ๆ ก็ต้องทึ้งหัวตัวเองด้วยความโมโห ฉันยังไม่ได้ปลอดปล่อย!! พี่มันหลอกให้ฉันออรัลมัน!! ไอ้ควายนายยยย!! แม่งเอ๊ยยยย!! แล้วยังไงคือฉันต้องช่วยตัวเองเหรอ ไอ้เหี้ยพี่วินนายกลับมานะเว้ยยยยย!!!

_______________________