หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก ตอนที่ 2 : แพ้ยับเลยงานนี้
1655 Words
หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก ตอนที่ 2 : แพ้ยับเลยงานนี้
ฉันขับลูกรักอย่างเฟอร์รารี่มามหาลัย ผ่านคณะไหนก็มีแต่คนน่ารักๆโดยเฉพาะสาวๆ คณะนิเทศนี่โคตรแจ่มสัส กระโปงสั้น ๆ เวลาก้มทีคงเห็นไปถึงไหนต่อไหน ทำไมวิศวะไม่มีสาว ๆ น่ารัก ๆ แบบนี้บ้างนะ เห็นแต่ละคนแม่งเถื่อนกว่าฉันอีก
ป้าบ!!
ฉันเดินเข้ามาตบหัวไอ้ไมล์ที่ฟุบหน้าหลับบนโต๊ะม้าหินอ่อนด้วยความหมั่นไส้ เมื่อคืนไปเลี้ยงฉลองทั้งที เสือกหนีกลับก่อน เอาจริงๆคือหงุดหงิดที่เมื่อคืนฉันไม่ได้แอ่มสาวนั่นแหละ!! พูดแล้วโมโหเกิดมาสิบเก้าปีพึ่งเคยมีอารมณ์กับเสียงครางของผู้ชาย!! ถ้าไอ้แรดน้อยอย่างไอ้ปัง แล้วก็ ไอ้ไมล์รู้มีหวังแม่งคงล้อฉันไปถึงชาติหน้าแน่ ๆ เจ้านายคนแมนหนีมาช่วยตัวเองในห้องน้ำ เพราะเกิดอารมณ์กับผู้ชาย
“ไอ้เด็กตอแหลลล!”
อันนี้เสียงไอ้ปังที่ตะโกนด่าไอ้ไมล์ หายไปคืนเดียว กลับมามีพิรุธเลยนะสัส ดูก็รู้ว่าไอ้ไมล์แม่งกำลังปิดบังอะไรพวกฉันอยู่
เนื่องจากคาดคั้นเท่านั้นมันก็ไม่ปริปากบอกพวกฉันสักที พวกเราเลยพากันขึ้นมาเรียน แล้วก็อย่างที่คิดไว้ ไอ้ไมล์แม่งฟุบหลับไปแล้ว
“เชี่ยนาย”
ไอ้ปังเรียกฉันเบาๆเหมือนกลัวไอ้ไมล์ที่นอนหลับอยู่จะตื่น
“มีไรแรดน้อย”
“แรดบ้านแม่นายสิสัส”
ไอ้ปังใช้ด้ามปากกาชี้หน้าด่าฉัน แหม๋ไอ้สัส เพื่อนแซวนิดๆหน่อยๆทำมาเป็นเล่นแม่
“เล่นแม่แบบนี้เดี๋ยวฉันตบนอหลุด”
ฉันด่ามันกลับไปบ้าง อย่ามาปากคอเราะร้ายกับฉันนะไอ้ปัง เดี๋ยวฉันตบนอหลุด
“ไอ้สัส ฉันขอสาระห้านาที”
“อะเริ่มฉันจับเวลาแล้ว”
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งเวลานับถอยหลังห้านาทีตามที่ไอ้ปังมันพูด ใครบอกฉันกวนตีน ฉันแค่ซื่อ ไอ้ปังมองฉันอย่างเอือมๆแล้วเข้าบทจริงจัง
“พี่เดย์แอบชอบไอ้ไมล์”
“ห๊ะ!”
“สัสนาย นายจะเสียงดังหาพ่อนายเหรอ”
ไอ้ปังตะครุบปากฉันอย่างไว เออเมื่อกี้ฉันตกใจจริง แต่มือนายเค็มชิบหายเลยวะ ฉันเคยเจอพี่เดย์ผ่าน ๆ แต่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมาก รู้แค่พี่เขาเป็นเจ้าของผับที่ฉันไปเมื่อวาน แล้วก็เป็นเพื่อนพี่เปอร์ พี่ของไอ้ปัง
“เออ ฉันว่าจะช่วยเปิดทางให้พี่เดย์วะ”
“คิดจะทำตัวเป็นแม่สื่อว่างั้น”
ช่วยเพื่อนให้สมหวังอันนี้ได้บุญ เจ้านายคนนี้สนับสนุน ไอ้ไมล์จะมีผัวก็คราวนี้แหละ
“เออ!!”
“ขอให้ผลบุญในหลังนี้ ส่งผลให้นายมีผัวมีตัวเป็นตนนะเพื่อน5555”
“สาธุ เชี่ยนาย!!”
ไงล่ะนายเคลิ้มกับคำอวยพรฉันเลยล่ะสิ ฉันขำออกมากับท่าทางหัวเสียของไอ้ปัง จนอาจารย์ต้องกล่าวตักเตือนไปสองรอบ เอาเถอะฉันไม่กลัวว้ายยยย
ฉันกับไอ้ปังตกลงกันว่าเลิกคลาสแล้วจะหนีไอ้ไมล์กลับบ้าน เพราะพี่เดย์จะมาหาไอ้ไมล์ แต่คนจริงต้องฉันนี่ บอกว่าไปเข้าห้องน้ำแล้วหายหัวไปเลย ทำไงได้ ก็คนมันเบื่ออะ เดี๋ยวสักพักพวกแม่งก็โทรตามฉัน งั้นปิดเครื่องไปเลยดีกว่า ตัดเส้นทางการติดต่อ ที่นี้ก็สบายหูไม่ต้องมาฟังพวกมันบ่น แต่หลังจากวันนี้ค่อยว่ากันอีกที
จะว่าไปตอนนี้ฉันก็ไม่รู้จะหาอะไรทำแล้วเหมือนกัน ปกติว่างๆถ้าไม่เล่นบาสก็มีเซ็กส์ ฉันเป็นคนเสพติดเซ็กส์ อันนี้ไอ้พวกเพื่อน ๆ มันก็รู้วันไหนไม่ได้รีดน้ำออกแล้วรู้สึกอึดอัด เหมือนขาดอากาศหายใจ
“เชี่ยย...เดินมาถึงโรงยิมเลยเหรอว่ะ”
ฉันพึมพำกับตัวเอง ตอนแรกยังยืนอยู่หน้าคณะอยู่เลย ทำไมตอนนี้มาโผล่โรงยิมได้ว่ะ แป้นบาสแม่งก็ดึงดูดใจชิบหาย ว่าจะไม่แล้ว แต่สุดท้ายก็ต้องไปหาลูกบาสมาชู้ตลงห่วงเล่นอยู่ดี
“เล่นเก่งเหมือนกันนะ”
เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นมาจากด้านหลังฉัน ทำให้เท้าที่กำลังก้าวกระโดดหยุดชะงัก
“เจออีกแล้วเหรอว่ะเนี่ยยย!!”
ฉันพูดกับตัวเองอย่างหงุดหงิด ไอ้เถื่อนนี่อีกแล้ว แม่งเอ๊ยยยย!! เจอใครไม่เจอ ดันมาเจอไอ้คนที่ทำให้ฉันมีอารมณ์
“สักตาไหม”
“ไม่อะ ขี้เกียจเล่นแล้ว”
ฉันโยนบาสลงกับพื้นแล้วหันหลังเตรียมเดินออกจากโรงยิม
“อ่อนว่ะ”
“นายพูดอะไรนะไอ้สัส!”
ฉันว่าตัวเองจะไม่หยาบคายใส่คนอื่นแล้วนะ แต่ไอ้เถื่อนนี่แม่งเล้าตีนชิบหาย อย่าคิดว่าการที่ฉันมีอารมณ์กับเสียงครางของนาย แล้วฉันจะอ่อนข้อให้นะสัส
“ฉันพูดว่านายอ่อนหูหนวก หรือต้องให้พูดซ้ำ”
“สิบแต้มตกลงไหม”
ฉันพูดพร้อมกับยักคิ้วท้าทายมัน เล่นกับใครไม่เล่น ชู้ตสามแต้มไม่กี่รอบก็ชนะแล้ว ฉันถนัดด้วยสิไอ้เรื่องชู้ตระยะไกล อีกอย่างนะฉันมันเป็น นักบาสเก่าอยู่แล้ว
“ฉันยังไงก็ได้”
คนตรงหน้าพูดด้วยท่าทีสบายๆจนทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิด
“ถ้าแพ้ก็อย่าร้องแล้วกัน!”
ฉันพูดออกมาเสียงดัง เห็นหน้าแล้วหงุดหงิดแต่ทำไมฉันเริ่มมีอารมร์ขึ้นมาอีกแล้วว่ะ มันไม่ใช่ตอนนี้ เย็นไว้เดี๋ยวจบเกมนี้พ่อจะพาไปกินนม
“ปากเก่งจริงๆนะ”
ฉันอาศัยจังหวะที่ไอ้เถื่อนพูด หยิบลูกบาสชู้ตลงห่วงในระยะสามแต้มแล้วหันกลับมามองมันด้วยสายตาเย้ยๆ
“คิดว่าเล่นแบบนี้จะชนะเหรอ”
"เชี่ยยย!!”
ลูกบาสที่เลี้ยงอยู่ในมือถูกแย่งไปต่อหน้าต่อตาเแถมมันยังส่งสายตาดูถูกมาให้ฉันอีก จะหยามกันเกินไปแล้วนะ!!
“แม่งเอ๊ยย!!”
“เห๊ยย!!”
“ไอ้เหี้ยย!!”
ทั้งฉันล้วนมาจากเสียงฉันทั้งสิ้นสรุปคือฉันแพ้!! แพ้แบบยับ ทิ้งห่าง 11-3 แม่งลูกสุดท้ายทำมาลีลาแกล้งชู้ตไม่ลง สุดท้ายก็ชิ่งแป้นชนะไปอยู่ดี!! ครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองอ่อนขนาดนี้ เสียหน้าชิบหาย ทำไมฉันต้องมาแพ้ให้คนแบบนี้ด้วยว่ะ!!
“11-3 เลยนะ”
“แล้วยังไง ฉันเล่นก่อนนายจนปวดมือแล้วเถอะ”
จังหวะนี้สกิลการแถจนถลอกของไอ้ไมล์ต้องมา ใครมันจะไปยอมรับตรงๆว่ะว่าโคตรตั้งใจเล่นเพื่อให้ชนะ สุดท้ายเสือกแพ้ไม่เป็นท่า
“คนชนะแบบฉันจะทำอะไรกับนายดีนะ”
น้ำเสียงนายชวนให้เอาตีนลูบหน้ามากไอ้สัส!! ชนะแล้วไงว่ะบาสมันก็เป็นแค่กีฬามีแพ้มีชนะเป็นธรรมดา แต่ฉันไม่เคยไปตกลงอะไรกับนายเลยนะสัส
“พูดเหี้ยไร ฉันไม่ได้ตกลงอะไรกับนาย”
“ทำไม นายกลัวฉันเหรอ?”
ถ้าไม่ติดว่ามหาลัยห้ามมีเรื่องชกต่อยป่านนี้ไอ้เถื่อนนี่หน้าหงายไปแล้ว
“จะให้ฉันทำอะไรก็พูดมา”
“เอาเสื้อฉันไปชักให้ด้วยเหม็นเหงื่อ”
ว่าแล้วเสื้อนักศึกษาสีขาวก็ถูกโยนมาพาดหัวฉัน เหี้ยไรว่ะเนี่ยยย!!
“ฉันจำเป็นต้องทำด้วยเหรอ”
ฉันโยนเสื้อมันลงพื้นอย่างรังเกลียด เอาจริงๆคือเสื้อมันไม่ได้เหม็นอะไรหรอก ออกจะมีกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของผู้ชายด้วยซ้ำ
“พรุ่งนี้ฉันจะมาเอาเสื้อคืน”
ไอ้เถื่อนพูดจบก็หันหลังเดินไปทิ้งให้ฉันยังมึนงงกับตัวเอง สรุปนี่มันเรื่องเหี้ยอะไร แล้วทำไมฉันต้องชักเสื้อให้มันด้วย!
“เดี๋ยว!!” ฉันพูดออกมาก่อนที่คนตรงหน้าจะเดินออกจากโรงยิม
“มีอะไร”
“นายจะเดินออกไปทั้งที่ถอดเสื้อทิ้งไว้แบบนี้เหรอว่ะ”
ฉันตะโกนถามออกมา ฉันรู้ว่านายหุ่นดีแถมรอยสักยังโคตรกร้าวใจฉันอีกแต่นายช่วยสำเนียกตัวนิดหนึ่ง ว่าที่นี่มหาลัยไม่ใช่บ้านนาย!!
“เสือก”
ไอ้เหี้ย หน้าแหกเลยฉันเจอคำนี้ไป ชาชักที่ว่าแน่ยังต้องแพ้หน้าชาแบบฉัน!!!
“ไอ้สัส ฉันพูดกับนายดี ๆ นะ”
“พรุ่งนี้หวังว่าเสื้อฉันจะเรียบร้อยนะ”
ถามจริงงง นายได้ฟังฉันบ้างไหม ฮัลโหลลลนี่ฉันคุยกับวิญญาณเหรอเมินฉันเป็นอากาศธาตุเลยนะสัส
“เจ้านายทำอะไรอยู่ลูก”
“ชักผ้าค่ะม๊า”
ฉันตะโกนตอบม๊าจากหลังบ้าน สุดท้ายฉันก็ต้องมานั่งซักเสื้อให้นายจนได้ ประเด็นคือชักมือด้วยไง ไอ้เครื่องชักผ้าเฮ็งซวยแม่งก็มาพังห่าอะไรวันนี้ไม่รู้
“ม๊าลืมบอกว่าเครื่องชักผ้าเราพัง”
ฉันอยากจะบอกว่าม๊าบอกช้าไปแล้ว ถ้าบอกเร็วกว่านี้หน่อยฉันคงส่งซักกับทางร้าน แต่นี่มัน 2 ทุ่มแล้วร้านปิด!! ยังคิดอยู่เลยว่าเสื้อมันจะแห้งทันพรุ่งนี้ไหม
“นายรู้แล้วม๊า”
“งั้นสู้ ๆ นะจ๊ะฝึกไว้เจ้านายของม๊า”
“ค้าบบบ”
ปากพูดตอบไปอย่างนั้น แต่ในใจอยากจะตะโกนออกมาดังๆว่า ไอ้เหี้ยยยยย แต่กลัวม๊าตกใจ คิดว่าตัวเหี้ยเข้าบ้าน เลยทำได้แค่ก้มหน้าก้มตาซักเสื้อต่อไป แม่งเอ๊ยยยยคาบลิปสติก!! ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้นายด้วยว่ะไอ้หน้าเถื่อน!!
- Writer
