ไม่แคร์เลย…5/1
981 Words
ก่อนแยกย้ายกันกลับบ้านองค์อรก็ขอถ่ายรูปร่วมเฟรมกันไว้ ก่อนหน้านี้เธออัปเดตรูปอาหารมื้อนี้บนโซเชียลไปบ้างแล้วตามสไตล์สาวไฮโซ
“ลูกปุณไปส่งแม่ที่บ้านนะคะ แม่ไม่ได้สั่งให้คนขับรถรอรับกลับ” คุณเพทายที่ยังข้องใจเรื่องเมนูข้าวเหนียวทุเรียนของปุณวริทธิ์เอ่ยบอกลูกชาย แถมลูกชายสุดที่รักที่ไม่ชอบทุเรียนและของหวานประเภทที่มีกะทิ หรือหนืด ๆ เหนียว ๆ ยังสั่งเมนูที่ว่ากลับบ้านอีกสองชุด
พออยู่กันสองคนแม่ลูก คุณเพทายก็หันไปมองลูกชาย
“วันนี้ลูกปุณทำให้แม่แปลกใจมากนะรู้มั้ย”
“อะไรเหรอครับคุณแม่”
“ก็ที่สั่งของหวานเป็นข้าวเหนียวทุเรียนไงคะ ตั้งแต่เล็กลูกก็ไม่ชอบทุเรียน ได้กลิ่นก็บีบจมูกเดินหนีแล้ว ไหนจะของหวานพวกข้าวเหนียว พวกกะทิอีก อยู่ดี ๆ ทำไมถึงชอบกินขึ้นมาล่ะ อืม...มันทำให้แม่นึกถึงตอนที่แม่ท้องลูกปุณ พ่อเขาชอบกินของหวานแบบนี้แหละ เหมือนกันเด๊ะ ปกติพ่อเขาชอบกินของหวานเสียที่ไหนลูกปุณก็รู้ แต่พอท้องได้ซักห้าเดือนก็เลิกกินเสียอย่างนั้น แล้วก็ไม่แตะอีกเลย”
คุณผู้หญิงของบ้านสิริกุลวงศ์หรี่ตามองหน้าลูกชาย
“นี่ถ้าลูกปุณมีเมียแม่จะคิดว่าลูกปุณแพ้ท้องแทนเมียไปแล้วนะเนี่ย”
ปุณวริทธิ์หัวเราะขำ “คุณเพทายคร้าบ ผมจะแพ้ท้องแทนเมียได้ไง ผมยังไม่มีเมียซะหน่อย” ลูกปุณเรียกชื่อแม่เต็มยศยามเย้าแหย่
“ก็นั่นแหละที่มันน่าคิด”
“ผมว่าข้าวเหนียวทุเรียนที่โรงแรมนี้มันอร่อยดีนะครับ ผมเห็นในรูปเลยนึกอยากลองกินแค่นั้น ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแม่”
คุณเพทายระบายลมหายใจออกอย่างปราศจากความหมาย ก่อนจะเอ่ยถามลูกชายอีกว่า “แล้วกับหนูองค์อรไปรู้จักกันตอนไหน ไม่เห็นเล่าให้แม่ฟังเลย จู่ ๆ โผล่มาก็บอกว่าคุยกันแล้ว เด็กสมัยนี้นี่นะ”
“ก็... รู้จักกันผ่านเพื่อนน่ะครับ”
เขาตอบไปแบบนั้นมารดาก็ไม่ได้ซักอะไรอีก จากนั้นก็บ่นเรื่องบิดาให้ลูกชายฟังจนกระทั่งถึงบ้าน ส่งมารดาแล้วชายหนุ่มก็ขับรถกลับคอนโด เขาติดนอนที่คอนโดเสียแล้ว นาน ๆ ครั้งถึงจะกลับมาค้างที่บ้าน
ช่วงเวลาที่คนอื่นอาจจะกำลังพักผ่อนกับครอบครัว สังสรรค์หลังเลิกงานกับเพื่อนฝูง เล่นมือถือ หรือนอนดูรายการโปรดจากฟรีทีวี แต่สำหรับแทนตามันคือเวลาทำงานที่เธอรักและทุ่มเทกับมันอย่างเต็มที่ หญิงสาวงัดพลังงานที่มีอยู่ออกมาพูดคุยกับลูกค้าประมาณสามถึงสี่พันคนในไลฟ์สด วันนี้มีสินค้ามากมายหลากหลายเข้ามาให้เธอขาย
“สวัสดีหม่ามี้ทุกบ้านค่ะ แล้วก็หม่ามี้ที่เข้ามาใหม่ทุกคนด้วยนะค้า วันนี้แทนมีของมาให้หม่ามี้เยอะมาก กระทะเคลือบหินอ่อนใบใหญ่ที่มี้ ๆ ถามเข้ามา ราคาพันกว่าบาท เดี๋ยวแทนเปิดให้แค่ร้อยกว่าเท่านั้นค่ะ สินค้าบางรายการมีจำนวนจำกัดนะคะ มี้ ๆ อาจจะเอฟกันไม่ทัน แทนต้องขอโทษมี้ก่อนน้า อย่าดุแทนน้า... มี้ผ่องศรีเข้ามาแล้ว สวัสดีค่ะ วันนี้แทนมีของที่มี้ถามหาจากไลฟ์ก่อนมาให้ด้วยน้า ไม้ช็อตยุงเป็นแบบชาร์ตไฟในตัว ตั้งไว้กับแท่นชาร์ตก็ดักยุงได้ เห็นมี้บอกว่าที่บ้านยุงเยอะ ราคาไม่ถึงร้อยค่ะ”
“ใช่ ที่บ้านยุงเยอะมาก ดูไลฟ์หนูแทนไปตบยุงไป”
ขาซีเอฟประจำส่งข้อความมาบนหน้าไลฟ์ แทนตาอ่านแล้วยิ้ม มี้ผ่องศรีคือคนที่ซื้อของกับเธอประจำทุกไลฟ์ไม่มากก็น้อย จนตอนนี้เหมือนคนรู้จักกันมานมนาน มีหยอกล้อกับคนดูจนหลายคนเอ็นดูแม่ค้า
“นี่เลยค่ะ ไม่ช็อตยุง...”
หญิงสาวหยิบไม้ช็อตยุงที่เป็นสินค้าตัวอย่างออกมา บอกวิธีใช้ เสียบไฟ และเปิดใช้งานสินค้าให้ดูว่ามันใช้ได้จริง บริษัทเมกามอลล์ (Mega Mall) ที่แทนตาทำงานอยู่ด้วยนี้มีการดูแลหลังการขาย หากสินค้าชำรุดหรือใช้งานไม่ได้สามารถเคลมมาที่บริษัทได้ ทำให้แทนตาทำงานได้อย่างสบายใจ
“มี้ผ่องได้ตัวนี้ไป ก็ดูนั่งดูแทนได้สบาย ๆ แล้วนะคะ ตัวนี้ดูเหมือนร้านข้างนอกจะขายอยู่ประมาณร้อยสี่สิบหรือห้าสิบนี่ล่ะค่ะ แต่อันนี้แทนให้...อืมราคานี้แล้วกันค่ะ ทีเดียวเลย จะได้หมด มี้เอาไปเลย ในราคา...แปดสิบห้าบาท รหัส ม ม้า สี่หนึ่งสอง”
คอมเมนต์ขึ้นรัว ๆ บนหน้าจอ ทั้งทักแม่ค้า เอฟของ ถามหาสินค้า
แทนตาหยิบสินค้าขึ้นมานำเสนออย่างต่อเนื่องไม่มีทีท่าเหน็ดเหนื่อย ทั้งโต้ตอบบรรดาหม่ามี้เอฟซีของเธอ ตอบคำถามเรื่องสินค้า และเสนอขาย ทุกอย่างเป็นธรรมชาติ คนดูรู้สึกสนุกและลุ้นว่าของชิ้นต่อไปเป็นอะไร ราคาเท่าไร โดนใจหรือไม่ เหมือนกำลังดูทอล์กโชว์
หลายคนไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องซื้อก็กดสั่งซื้อสินค้าเพราะลีลาการขายของแม่ค้าเช่นเดียวกับผ่องศรี แม่บ้านอาวุโสของครอบครัวหนึ่งที่เป็นขาเอฟประจำของไลฟ์นี้
“ดูอะไรอยู่แม่ผ่อง” เสียงคุณผู้หญิงของบ้านดังขึ้นด้านหลัง ทำเอาแม่บ้านใหญ่ที่กำลังดูไลฟ์สดผ่านจอเพลิน ๆ สะดุ้ง
^
^
^
***มี้ๆ อยากได้อะไรบอกแทนได้นะค้า เดี๋ยวหาของมาให้เอฟค่า
- Writer
