ถึงเวลา…4/1
1324 Words
เช้าวันต่อมาแทนตายังลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าให้เขาเหมือนเดิม เธอยังอยากเห็นหน้าเขาทุกเช้า อยากทำเมนูโปรดให้เขากิน อยากเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าคมเข้มที่ไม่ค่อยได้เห็น แต่พอเขายิ้มให้เธอทีไรแม้จะอยู่ในอารมณ์โกรธแค่ไหนความรู้สึกเหล่านั้นก็จะหายไปเป็นปลิดทิ้ง รอยยิ้มของเขาเป็นดั่งแสงตะวันอุ่น ๆ ในยามเช้าที่เพิ่มพลังในการทำงานให้เธอ เธอยังต้องการมีช่วงเวลาเหล่านั้นกับเขาอยู่
เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินออกมาในชุดพร้อมไปทำงานหญิงสาวก็หันไปยิ้ม เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานเหมือนไม่เคยมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น เป็นการหลอกตัวเองฝ่ายเดียว
"แทนทำอาหารเช้าไว้ให้คุณ คุณจะ..."
“ผมไม่กิน”
เขาตัดบทด้วยน้ำเสียงค่อนข้างห้วน สีหน้ามึนตึง แทนตาพยายามฉีกยิ้มสู้ เดินเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ ๆ เขา ชายหนุ่มขยับถอยหลังไปก้าวหนึ่งและเมินหน้าไปทางอื่นเพราะคร้านจะมองใบหน้าที่ดวงตาบวมช้ำทั้งสองข้างของเธอ
น้ำตาแทนตาเอ่อซึมขึ้นมาเกาะอยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง เธอเอื้อมมือไปจะจับมือเขา เขาก็สลัดออกแม้จะไม่แรงนักหากก็ทำให้เธอเจ็บร้าวไปถึงหัวใจ ปุณวริทธิ์ไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้ เขาเห็นเธอมีน้ำตา วูบหนึ่งก็อยากเข้าไปโอบกอดคว้าศีรษะมาซบที่อกปลอบประโลมเธอเหมือนที่เคยทำ มันเป็นบางขณะของความคิดแต่เมื่อสมองส่วนที่อยากตัดขาดทำงานก็ส่งสัญญาณว่าให้หยุดสิ่งที่อยากจะทำนั้นเสีย ชายหนุ่มตัดสินใจหันหลังเดินออกไปจากห้องโดยไม่เหลียวแลอาหารมื้อเช้าของเธอ
หมู่นี้เขาก็ตามอารมณ์ตัวเองไม่ทันเหมือนกัน มันขึ้นสูง ลงต่ำ เห็นอะไรก็ดูไม่เข้าตาไปเสียหมด แม้กระทั่งเลขาหน้าห้องที่ลุกขึ้นยืนทักทายเจ้านายในตอนเช้าเขายังขัดหูขัดตา
แม้ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในชีวิตแต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กันและเธอทิ้งไปไม่ได้คือแทนตาต้องมาทำงานไลฟ์สดเป็นแม่ค้าออนไลน์ขายของให้บรรดานักเอฟทั้งหลายได้กดซื้อของกันในราคาถูกที่สุด วันนี้หญิงสาวมาสแตนด์บายที่โกดังตั้งแต่บ่ายโมงตรง อยู่ห้องไปก็มีแต่อารมณ์ดิ่งลงเหว ครั้นคู่หูผู้ช่วยอีกคนมาถึงก็เห็นว่าหญิงสาวนั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะ ตรงหน้าเต็มไปด้วยผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวมากกว่าหนึ่งชนิดทั้งสดและดอง ที่เห็นเหลืออยู่ก็มีมะม่วงสด ตะลิงปลิง มะดัน องุ่นดอง
“อุ๊ยตาย ต๊าย ตาย! วันนี้มาแปลก นึกครึ้มอะไรถึงกินของพวกนี้ยะ แทนนี”
‘นี’ ที่ต่อท้ายชื่อไม่ใช่คำสร้อย แต่หมายถึง ‘ชะนี’ ชาติชายหรือชื่อที่ใคร ๆ ก็เรียกว่า ชาช่า วางกระเป๋าลงบนโต๊ะก่อนลากเก้าอี้ออกมานั่งข้าง ๆ
“ก็มันอยาก”
แทนตาหันมาตอบน้ำเสียงหมดอาลัยตายอยาก สีหน้าก็แห้งเหี่ยว ชาช่าเห็นหน้าตาที่ยังไม่ได้เสริมเติมแต่งของเพื่อนก็นิ่วหน้า
“ตาบวมมาก เป็นไรจ๊ะ ทะเลาะกับหลัวมาเหรอ”
ไม่ต้องเดาเรื่องอื่น มีไม่กี่เรื่องหรอกที่ชะนีจะร้องไห้จนสภาพหน้าเป็นแบบนี้ ชาช่ารู้จักกับแทนตามาหลายปีรู้ว่าเธอไม่มีครอบครัวหรือญาติพี่น้องที่ไหนแล้ว รู้ทุกซอกทุกมุมในเรื่องของเพื่อน คนที่แทนตาอยู่ด้วยก็คือผู้ชาย หรือพูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือผัว ถ้าเพื่อนชะนีนางนี้ไม่ทะเลาะกับผัวก็แสดงว่าแทนตายังมีเรื่องปิดบังเพื่อนรักอยู่
“ก็...”
อยากจะระบายให้เพื่อนฟัง แต่พอจะเอ่ยปาก ทุกอารมณ์ความรู้สึกมันก็มาจุกอยู่ในอก
“ทำไม มีอะไรพูดมา ทะเลาะกันเรื่องอะไร”
แม้ชาช่าจะไม่เคยเห็นตัวจริงของผัวเพื่อน แต่ก็รู้ว่าแทนตาอาศัยอยู่กับใคร
“เหมือนเขาจะมีผู้หญิงคนใหม่”
“รู้ได้ยังไง เห็นกับตาหรือมีอะไรผิดปกติ”
“ทั้งสองอย่างเลย เขาบอกเลิกฉันแล้ว...ฮึก”
แทนตาพยายามสะกดกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา ตรงนี้คนอยู่ค่อนข้างเยอะเธอไม่อยากให้คนอื่นมาสนใจรับรู้เรื่องของเธอ
“โธ่ ชะนีน้อยร้องหาผัว...เฮ้อ...ก็ผัวแกหล่อ รวย ระดับนั้นน่ะ มีชะนีพันธุ์ไหนบ้างที่เขาจิ้มนิ้วเลือกไม่ได้”
ชาช่าพูดแค่นี้แทนตาก็รู้แล้วว่าเพื่อนหมายถึงอะไร เขาเป็นคนระดับนั้นไม่มีทางจริงจังกับเธอไปได้ มโนไปก็เหนื่อยเปล่า
“ฉันไม่รู้จะปลอบแกยังไงว่ะเรื่องนี้ เอาเป็นว่าถ้าเขาไม่รักไม่ชอบแล้ว เราก็ออกมาอยู่ด้วยตัวเองก็ได้นี่ เงินก็มี ผัวที่ดีคือผัวใหม่ แกเคยได้ยินมั้ย”
“เคย แต่ไม่อยากได้ผัวใหม่”
“นี่แก อย่าหัวโบราณไปหน่อยเลย ไม่มีกฎหมายข้อไหนเขียนไว้ว่าผู้หญิงเกิดมาต้องมีผัวเดียว ที่ผ่านมาเขาเคยพาแกไปหาพ่อแม่เขามั้ย ยกย่องแกออกหน้าออกตามั้ย ตั้งสามปีแล้วนะเพื่อนนี เรื่องแค่นี้แกน่าจะเข้าใจ”
แทนตาสะกดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป แค่คิดว่าเขาไม่ต้องการเธอแล้วหัวใจก็แหลกสลายจนกลั่นออกมาเป็นน้ำตา ชาช่าเข้าไปโอบกอดเพื่อนรักลูบหลังให้กำลังใจ
“ตัดอกตัดใจซะ ไม่ต้องไปเป็นของเล่นพวกคนรวยอีก ยังไงแกก็ยังมีฉันเป็นเพื่อนนะ”
เบื้องหลังจะร้องไห้หนักแค่ไหนแต่เมื่อเข้ามาอยู่หน้ากล้องที่มีสายตาคนนับพันกำลังจ้องมองเธอ รอดูว่าวันนี้แม่ค้าคนสวยน่ารักจะนำสินค้าอะไรมาเสนอขายให้พวกเขา แทนตาก็ต้องปั้นหน้าตาให้ดูสดใส พูดจาฉะฉานสลับกับออดอ้อนลูกค้า คนดูในไลฟ์สดของแทนตาส่วนมากจะเป็นกลุ่มวัยกลางคนขึ้นไปที่อยากได้ของอุปโภคบริโภคเครื่องใช้ภายในบ้านที่ราคาไม่สูง หรือกลุ่มร้านค้าที่ซื้อไปขายต่ออีกที แถมยังมีนาทีทองนาทีถูก และของบางรายการราคาศูนย์บาทมาให้ประลองความไวในการเอฟของบรรดาแม่ ๆ เซียนเอฟทั้งหลาย
“มามี้ขา วันนี้แทนมีของราคาพิเศษมาให้มี้เยอะมาก ๆ เลยค่ะ...ขา สวัสดีค่ะมี้รัตนา มี้ผ่องคิดถึงเช่นกันค่ะ เมื่อวานไม่ได้เจอกัน...”
แทนตาเริ่มเข้ารายการไลฟ์สด ทักทายลูกค้าประจำที่ทักแชตเข้ามาอย่างสนิทสนม
“ขา...กระเป๋าเดินทาง มีค่ะมี้ เดี๋ยวแทนเปิดให้ รอแทนแป๊บนะคะ วันนี้แทนมีสินค้าตัวโชว์มาให้มี้ด้วย แต่ของมีไม่เยอะ ถ้าเอฟไม่ทันอย่าโกรธแทนน้า... จ๋า ผ้าปูที่นอนยางพารา มีค่า... วอร์มมือเตรียมเอฟรัว ๆ แล้ว ขอบคุณค่ะมี้จันทร์จิรา” หน้าจอมีข้อความขึ้นรัว ๆ ทั้งหัวใจ สัญลักษณ์มือชูนิ้วโป้งขึ้นมาต่อเนื่องไม่หยุด แทนตายิ้มแย้ม เสนอสินค้า บอกรหัส อ่านแชต พูดคุยกับลูกค้าอย่างลื่นไหลเป็นธรรมชาติ บางจังหวะก็แซวผู้ช่วยของตนไปด้วย เรียกเสียงหัวเราะสลับเป็นระยะ บรรยากาศสนุกสนานจนคนดูเผลอกดเอฟสินค้าไม่รู้ตัว
^
^
^
***มี้จ๋า เป็นกำลังใจให้แทนและมนสิด้วยนะจ๊ะ
กดเอฟ เอ้ย กดหัวใจให้กันด้วยน้า
- Writer
