หยุดยื้อ…3/2
1473 Words
ได้ยินคำว่า ‘แอปติดตาม’ ปุณวริทธิ์ก็ตวัดสายตามองเธอนิ่งก่อนจะเบือนหน้าออกไประบายลมหายใจด้วยความหงุดหงิด ถ้าแทนตาใช้วิธีนี้ติดตามเขาได้เห็นดีกันแน่ กล้าดียังไงมายุ่งกับมือถือของเขา ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของตามติดเขาทุกฝีก้าว ขนาดคนในครอบครัวที่ให้กำเนิดยังไม่เคยทำแบบนี้เลย มันมากเกินไปแล้ว
“น้องอรอยากซื้ออะไรอีกรึเปล่าครับ”
องค์อรโคลงศีรษะ พร้อมกับยิ้มให้อย่างเข้าอกเข้าใจ ซีอีโอบริษัทเครื่องดื่มยักษ์ใหญ่ของประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องหวงแหนความเป็นส่วนตัวอย่างที่สุดแบบปุณวริทธิ์แต่กลับถูก ‘แมลงหวี่’ ตามติดด้วยแอปพลิเคชันที่ติดตั้งมากับโทรศัพท์เครื่องหรูของตนจะหัวเสียได้อย่างไร เรื่องที่เขาบอกว่าไม่รู้จักกับผู้หญิงคนนั้นคุณหนูองค์อรที่ภายนอกดูใสซื่อบริสุทธิ์ไม่มีจิตคิดร้ายใครไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด แต่คนอย่างองค์อรอยู่เป็น น้ำเสียงที่พูดออกมาจึงเต็มไปด้วยความเข้าใจ
“อรได้ของครบแล้วค่ะ เรื่องของเราจะแสดงก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณแม่ของอรเท่านั้นแหละ” หญิงสาวย้ำเสียงหวานเพื่อให้ปุณวริทธิ์มั่นใจว่าเธอไม่ได้มีจุดประสงค์อื่น พร้อมโปรยยิ้มอย่างน่ารัก
“ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว พี่ปุณกลับไปเคลียร์เรื่องของพี่ปุณเถอะ”
ปุณวริทธิ์แยกกับองค์อรที่ลานจอดรถหลังจากส่งเธอขึ้นรถและปิดประตูเรียบร้อย ชายหนุ่มมุ่งตรงกลับมาที่คอนโดตั้งใจว่าจะคุยกับแทนตาให้รู้เรื่องจะได้จบกันโดยเร็ว แต่เมื่อไปถึงกลับพบว่าเธอยังไม่กลับมา ยิ่งรอนานเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด นึกขึ้นได้เรื่องที่องค์อรพูดถึงแอปติดตามในโทรศัพท์ เขาจึงกดเข้าไปที่ Find My แล้วก็พบว่า มีคนแอบแชร์ตำแหน่งที่อยู่ของเขากับโทรศัพท์อีกเครื่องไว้และก็เป็นไปตามที่คิด...เครื่องของแทนตา
“ทำจริง ๆ ด้วย”
เรื่องนี้ทำให้ความอดทนของปุณวริทธิ์ที่มีต่อแทนตาถึงขีดจำกัด เขาเคยบอกเธอแล้วว่าที่ไม่ให้ยุ่งคือห้ามยุ่ง ห้ามทำ เขาไม่ชอบคนที่เอาแต่ใจพูดไม่รู้ความ
แทนตากลับมาถึงก็รับรู้ถึงไอเย็นแปลก ๆ ภายในห้อง มันเย็นเยือกจนเธอรู้สึกหนาวเหน็บเข้าไปถึงหัวใจ หญิงสาวหิ้วข้าวของไปวางบนโต๊ะกลางในส่วนครัวพอเดินออกมาก็เห็นปุณวริทธิ์ยืนหน้าบึ้งริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรง นัยน์ตาคมดุเหมือนมีไฟลุกเรืองอยู่ข้างใน เขาจ้องมาที่เธอ แทนตารู้สึกเหมือนขนที่หลังคอลุกชัน
หญิงสาวรู้สึกว่าตัวลีบเล็ก หัวใจหดเกร็งด้วยความหวาดหวั่น ค่อย ๆ ขยับเดินเข้าไปหาเขา เธอแค่อยากยืนยันความจริงว่าครั้งนี้เธอไม่ได้ตามเขาไปที่นั่นจนเห็นภาพบาดตาว่าเขาอยู่กับผู้หญิง
“คุณปุณแทนไม่ได้ตามคุณไปจริง ๆ นะคะ แทนไปซื้อของ เครื่องปรุงในครัว สบู่ ยาสีฟัน น้ำยาปรับผ้านุ่ม...” เสียงของเธอค่อนข้างสั่น ตั้งแต่อยู่กันมาเธอไม่เคยเห็นเขามีท่าทางโกรธขนาดนี้มาก่อน
คำอธิบายของเธอไร้การรับฟัง สำหรับปุณวริทธิ์ที่ตอนนี้โกรธจัดเขาไม่สนใจเรื่องไหนเท่าที่เธอกล้าใช้แอปติดตามเขา ยุ่งกับโทรศัพท์ของเขา สอดรู้สอดเห็นเขาไม่ว่าจะอยู่ไหน เขาเกลียดผู้หญิงที่ทำแบบนี้ที่สุด ความเป็นส่วนตัวของเขาไม่ใช่ใครที่ไหนจะเข้ามายุ่มย่ามได้ ยิ่งเป็นเธอ...ยิ่งไม่มีสิทธิ์นั้น เธอล้ำเส้นเขาเกินไปแล้ว
ร่างสูงย่างสามขุมเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเธอ จากส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรกับเธอที่สูงหนึ่งร้อยหกสิบห้า หญิงสาวต้องแหงนหน้ามองเขา ยิ่งมองเข้าไปในแววตาที่เหมือนมีเปลวไฟลุกโชนพร้อมจะแผดเผาร่างเธอให้เป็นจุณแทนตายิ่งประหวั่น เธอไม่ได้กลัวว่าเขาทำร้ายเธอ เพราะปุณวริทธิ์ไม่มีทางทำแบบนั้น แต่เธอกลัวสิ่งที่จะตามมาต่างหาก แรงกดดันบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวเขาเป็นสิ่งที่แทนตาเพิ่งเคยสัมผัส
โทรศัพท์เครื่องหรูถูกยกขึ้นมาชูตรงหน้า ลำคอของแทนตาแห้งผากความจริงที่เธอแอบกระทำเปิดเผยออกมา ไม่มีคำพูดจากคนที่กำลังยืนเผชิญหน้ากัน ความเงียบงันที่น่าอึดอัดเข้าปกคลุมก่อนที่น้ำเสียงเย็นยะเยือกจะเอ่ยขึ้น
“เธอเป็นใคร ถึงกล้ามาแตะต้องของส่วนตัวของฉัน เคยบอกไปแล้วไม่ใช่หรือว่า ฉัน-ไม่-ชอบ” ประโยคท้ายเขาเน้นเสียงทีละคำ
ปกติเขาจะไม่แทนตัวว่า ‘ฉัน’ และใช้สรรพนามแทนตัวหญิงสาวว่า ‘เธอ’ และถ้าหากเป็น ‘ฉันกับเธอ’ เมื่อไหร่ แปลว่าความโกรธของเขาพุ่งแตะระดับเพดาน ซึ่งหลัง ๆ มานี้ เขากลับใช้มันบ่อยมาก
แทนตาไร้ข้อแก้ตัว ทางเดียวคือต้องรับสารภาพ
“แทนขอโทษ แทนแค่อยากรู้ว่าคุณอยู่ไหน”
“ทำมานานรึยัง”
“ไม่นาน แค่อาทิตย์ก่อนเอง” หลังจากที่รับรู้ได้ว่าเขาเปลี่ยนไป
“ฉันจะทำอะไรที่ไหนกับใครไม่ใช่เรื่องของเธอ เคยคุยกันแล้วว่าเรื่องของเรามันคืออะไร แค่ไหน”
เขาตะคอกใส่ แต่ละคำล้วนเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ
“คิดจะอยู่ด้วยกันก็ต้องอยู่ให้เป็น ทำไม่ได้ก็แยก เรื่องนี้เธอแตะขีดจำกัดของฉันแล้วนะแทนตา รู้นะว่ามันหมายถึงอะไร”
เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจ แทนตาแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ริมฝีปากที่เคยแดงระเรื่อตามธรรมชาติซีดขาว
“เพราะคุณมีผู้หญิงคนใหม่ใช่มั้ยคะ”
“ก็ตามที่เห็น”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“จะเมื่อไหร่มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ตอนนี้ก็รู้แล้วนี่”
“ทำไม... ทำไมคุณถึงไม่บอกแทนตรง ๆ” น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ
“ทำไมฉันต้องบอกเธอว่าฉันคุยกับใคร เธออยู่ในฐานะที่ฉันต้องรายงานความเป็นไปของฉันตั้งแต่เมื่อไร เราไม่ได้มีอะไรผูกมัดกันไว้ตั้งแต่ต้น ไม่วันนี้ก็วันหน้ายังไงเราก็ต้องจบกันอยู่ดี ในเมื่อรู้แบบนี้จะให้มันยืดเยื้อไปทำไม ถึงยังไงคนที่ฉันจะแต่งงานด้วยก็ไม่ใช่เธอ ก็อย่างที่บอกทางชีวิตของฉันไม่ได้มีเธอเดินอยู่ด้วย คงไม่ได้คิดหรอกนะว่าคนอย่างฉันจะมาผูกติดกับเธอไปตลอดชีวิต”
“แทนไม่ได้หวังเรื่องแต่งงาน...ฮึก แทนแค่อยากอยู่กับคุณ”
“ก็หมายความว่าถ้าผมแต่งงานคุณก็ยังจะอยู่กับผม ในฐานะอะไร? เมียน้อย เมียเก็บ นางบำเรอ อะไรก็ได้งั้นเหรอ”
“ม่าย...” เธอส่ายหน้า น้ำตาไหลอาบแก้ม นั่นสิ...เธอไม่ได้อยู่ในแผนชีวิตของเขา เธอจะอยู่ในฐานะอะไร
“แล้วยังไง พูดแค่นี้น่าจะเข้าใจได้แล้วนะแทนตา”
เขาพูดแบบนี้หลายครั้งแล้ว แทนตาควรจะเข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อ เขาไม่ได้อยากทำถึงขนาดออกปากไล่เธอ ที่ผ่านมาหญิงสาวไม่ใช่คนที่เข้าใจอะไรยาก เพียงแต่พักหลังมานี้เธอทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญ และเขาเองก็หงุดหงิดมากขึ้นทุกที จากที่ไม่เคยถามอะไรมากก็กลายเป็นจู้จี้จุกจิก จนกระทั่งแอบเข้าไปในพื้นที่หวงห้ามของเขาอย่างแรงนั่นก็คือโทรศัพท์ และมันทำให้เขาอยากจบกับเธอเร็วขึ้น เขาอายุสามสิบสี่แล้วคงถึงเวลาที่ต้องวางแผนชีวิตครอบครัวอย่างจริงจังเสียที และที่แน่ ๆ แผนที่ว่าไม่มีผู้หญิงชื่อแทนตา ผู้ชายที่คุณสมบัติครบทุกด้านอย่างเขาไม่เคยขาดแคลนเรื่องผู้หญิง ก่อนจะมาเจอแทนตาเขาไม่เคยคุยหรือควงผู้หญิงคนไหนเกินสามเดือน มากสุดก็ไม่เกินหากเดือน แต่แทนตาเข้ามาในอยู่ในชีวิตเขาถึงสามปีกว่าแล้ว มันนานเกินพอแล้ว ถ้ามากกว่านี้มันจะกลายเป็นอย่างอื่นจนสลัดไม่ออก ตอนนี้มีองค์อรเข้ามาในช่วงที่เขาต้องการพอดีก็เหมาะแล้วที่จะจบกันไป
^
^
^
***ฝากหยุมหัวผัวเปรตด้วยค่ะมี้
ส่วหัวใจให้กำลังใจนักเขียนด้วยน้า
- Writer
