แยกจาก…8/1
1453 Words
แทนตากลับมาถึงคอนโดก็วางเรื่องทุกอย่างลง เธอจะเตรียมเก็บของในคืนนี้เลยกระเป๋าเดินทางที่มีคงไม่พอใส่ข้าวของทั้งหมดที่อยู่เกินสามปีทั้งยังของกระจุกกระจิกมากมาย วันนี้เธอตั้งใจจะทำอาหารและกินมื้อสุดท้ายก่อนทางเดินของเธอจะแยกออกจากเขาโดยไม่มีวันมาบรรจบกันอีก ตลอดเวลลาที่อยู่ด้วยกันแทนตาไม่คิดเหมือนกันว่าจะมีวันที่ต้องจาก มันไม่มีสัญญาณเตือนมาก่อน เขาปฏิบัติดีกับเธอ อาจไม่ได้หวานชื่นปานน้ำผึ้งเดือนห้าแต่เขาก็ดูแลเธอดีมาก ๆ จนช่วงหลัง ๆ มานี้เองที่เขาเริ่มเปลี่ยนมีอาการหงุดหงิดไม่พอใจ เธอคิดว่ามันจะเป็นเพียงชั่วคราวแล้วเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่เมื่อรู้ว่าเขามีผู้หญิงคนใหม่ที่เหมาะสมคู่ควรกันทุกประการ เธอจึงเข้าใจและทำใจว่ามันคงไม่กลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว เหนือไปกว่านั้น เธอควรเจียมตัวเป็นแค่แม่ค้าไลฟ์สดจะไปแข่งกับคุณหนูไฮโซผู้เพียบพร้อมได้อย่างไร
หญิงสาวเลือกทำเมนูสปาเกตตีซอสมะเขือเทศหมูสับซึ่งเป็นเมนูที่เขาชอบกินมากที่สุดในบรรดาอาหารทั้งหมดที่เธอทำให้เขา แทนตาไม่ได้ทำแค่สำหรับกินกันสองคนในมื้อเดียวหากเธอยังทำเผื่อไว้ให้เขาได้กินไปอีกหลายวันถ้าเขาต้องการเธอแบ่งส่วนที่จะกินแยกไว้และนำส่วนที่จะเก็บไว้มื้ออื่นใส่กล่องถนอมอาหารนำเข้าช่องแช่แข็งของตู้เย็นเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ แทนตาไม่ได้เก็บเรื่องที่เจอองค์อรวันนี้มาใส่ใจ แม้จะรู้สึกได้ตั้งแต่แรกว่าเจ้าหล่อนคนนั้นไม่ได้ใสซื่อเหมือนหน้าตาและท่าทางที่แสดงออก และมันก็จริงตามที่รู้สึกเพราะองค์อรไม่รีรอที่จะเผยด้านร้ายใส่เธอแบบไม่คิดจะปกปิด แต่แทนตาก็คิดในแง่ดีว่าเป็นเพราะเธอเองที่ไม่ระมัดระวังจนเป็นฝ่ายก้าวเข้าไปในอาณาเขตขององค์อร และถึงจะอย่างไรเธอก็กำลังจะไปจากปุณวริทธิ์แล้ว คงไม่มีอะไร แต่...แทนตาประเมินความริษยาในใจของผู้หญิงคนนั้นต่ำไป!
ปุณวริทธิ์กลับมาถึงห้องในเวลาเกือบหกโมงเย็น วันนี้เขารู้สึกอารมณ์คงที่กว่าทุกวัน ไม่หงุดหงิดฉุนเฉียวง่ายเหมือนในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา และนึกอยากกินสปาเกตตีฝีมือของแทนตา แต่ในใจก็คิดว่าคงจะไม่ได้กินแน่เพราะเธอคงออกไปทำงานแล้ว และก็เป็นเขาเองที่บอกเธอว่าไม่ต้องเตรียมอาหารไว้ให้เขาแล้วไม่ว่าจะมื้อไหน ทว่าพอเข้ามาในห้องชายหนุ่มก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นหญิงสาวที่กำลังนึกถึงกำลังยืนอยู่ในครัว จมูกได้กลิ่นเมนูที่อยากกิน เธอหันมามองเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา ดวงตากลมโตในกรอบขนตาหนายาวงอนโดยไม่ต้องพึ่งขนตาปลอมเป็นประกายรับกับรอยยิ้มที่เธอส่งมาให้
“กลับมาแล้วเหรอคะ แทนทำสปาเกตตีไว้รอคุณด้วย หิวรึยังคะ”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาหา คิ้วหนาขมวดเล็กน้อย สีหน้าติดเข้ม
“ไม่ได้ออกไปทำงานเหรอ”
“อ๋อ วันนี้แทนหยุดค่ะ ให้พนักงานเคลียร์ออร์เดอร์ส่งของให้ลูกค้า ช่วงสองอาทิตย์ก่อนระบบใหม่ติดปัญหานิดหน่อยมีออร์เดอร์ค้างในระบบเลยไม่ได้จัดส่งอยู่จำนวนหนึ่ง มาทบกับของใหม่ ฝ่ายแพ็กเคลียร์ไม่ทันรอบส่งค่ะ แทนเลยหยุดไลฟ์ก่อนสองสามวัน” แทนตาเล่าเรื่องงานและคอยสังเกตสีหน้าของปุณวริทธิ์ เมื่อเห็นเขาฟังโดยไม่ทำสีหน้ารำคาญจึงพูดยาว
“อ่อ” เขาพยักหน้า ไม่ได้มีท่าทางเบื่อหน่ายพร้อมระเบิดอารมณ์เหมือนเมื่อวาน
“คุณหิวรึยังคะ แทนจะได้จัดโต๊ะเลย หรือจะอาบน้ำก่อน”
เขามองไปยังสิ่งที่เธอกำลังจัดเตรียมตรงหน้า เหมือนแทนตามานั่งอยู่ในใจเขาตลอดเวลาถึงได้รู้ว่าตอนนี้เขากำลังอยากกินอะไรอยู่ ชายหนุ่มตอบเสียงขรึมสั้น ๆ ว่า “หิว”
“งั้นทานเลยนะคะ”
“อืม”
เธอยิ้มอย่างกระตือรือร้น เป็นครั้งแรกในรอบสองสัปดาห์ที่เขาไม่หงุดหงิดใส่ “รอแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวแทนจัดโต๊ะเลย”
ระหว่างรอ ปุณวริทธิ์ก็เดินเอากระเป๋าเอกสารไปเก็บที่ห้อง เขาหายเข้าไปครู่หนึ่งพอเดินออกมาก็เห็นว่าแทนตานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ตรงหน้าเธอมีจานสปาเกตตีที่จัดจานเรียบร้อยน่ารับประทานสองที่ หญิงสาวกำลังใช้ช้อนส้อมเขี่ยชิ้นหอมใหญ่และพริกหวานสีสวยที่เป็นส่วนประกอบของน้ำซอสที่ราดจากจานหนึ่งไปใส่อีกจานที่วางข้างกันอย่างตั้งใจ จานที่เธอตักส่วนเหล่านั้นไปใส่เป็นจานของเธอเองเพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบ แทนตาเคยลองตัดส่วนประกอบสองอย่างนี้ออกไปแต่กลับทำให้ขาดกลิ่นและรสชาติของน้ำซอสที่ควรมี แม่ครัวจึงเลือกที่จะใส่เพื่อให้ได้รสชาติที่ต้องการแล้วค่อยมาเขี่ยออกก็ไม่ได้ลำบากอะไรถ้าทำให้คนที่รัก
ปุณวริทธิ์ยืนมองการกระทำนั้นอยู่เงียบ ๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นแทนตาเขี่ยส่วนประกอบบางอย่างในอาหารที่เขาไม่ชอบออก เธอทำให้เขาทุกครั้งที่เห็นว่ามีอะไรที่เขาไม่ชอบกินอยู่ในเมนูนั้น เป็นแบบนั้นมาตลอดไม่ว่ามื้อนั้นจะกินอยู่ที่ห้องหรือออกไปกินข้างนอก
ก่อนหน้านี้เขาเคยบอกเธอว่า
“คุณก็ไม่ต้องใส่พริกหวานนั่นกับหอมใหญ่สิ จะได้ไม่เสียเวลามาเขี่ยออก”
หญิงสาวยิ้มระเรื่อย หันมาตอบ “ไม่ใส่ก็ไม่ได้รสชาติสปาเกตตี้ซอสมะเขือเทศสิคะ คุณปุณไม่ชอบก็ไม่เป็นไรแทนตักออกให้ได้เดี๋ยวแทนกินเอง”
เสียงระบายลมหายใจหนักทำให้แทนตาเงยหน้าจากจานสปาเกตตีที่กำลังตั้งใจเขี่ยชิ้นพริกหวานชิ้นสุดท้ายออกไปพอดี รอยยิ้มสดใสแต้มริมฝีปากอิ่มขณะเอ่ยว่า
“พอดีเลย มาทานได้เลยค่ะ แทนเขี่ยพริกหวานกับหอมใหญ่ออกให้หมดแล้วค่ะ”
ร่างสูงเดินมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม นี่มันในรอบกี่วันแล้วนะที่ไม่ได้นั่งเผชิญหน้าร่วมโต๊ะกันแบบนี้ ในดวงตาของเธอมีรอยน้ำตาที่ดูเหมือนจะพยายามสะกดกลั้นเอาไว้ มันทำให้หัวใจของเขาแกว่งเล็กน้อย ก่อนเธอจะเอ่ยขึ้น
“แทนแยกใส่กล่องเข้าฟรีซไว้ห้ากล่องนะคะ เผื่อคุณปุณนึกอยากทานอีกตอนไหนก็เอาออกมาอุ่นทานได้เลย”
กล่องแก้วถนอมอาหารของเขาเป็นของแบรนด์ดังที่เขาคุ้นเคยดีตอนเรียนอยู่ต่างประเทศ กลับมาก็ยังบอกให้คุณเพทายเปลี่ยนมาใช้แบรนด์นี้แทนของที่ใช้อยู่เดิม เขาสั่งซื้อมาใช้ที่คอนโดด้วยตอนที่เห็นว่าแทนตาทำอาหารและแบ่งเก็บใส่กล่องฟรีซไว้
ปุณวริทธิ์ใช้ส้อมม้วนเส้นสปาเกตตีที่นุ่มเหนียวกำลังดีแต่ยังไม่ได้ส่งเข้าปากก็เหมือนเขาก็มีก้อนบางอย่างจุกอยู่ในใจ ขณะเดียวกันแทนตาที่นั่งมองเขาพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นแต่มันก็ช่างยากเย็นเมื่อบอกเขาว่า
“วันนี้แทนไปดูคอนโดแล้วนะคะ ตกลงจะย้ายเข้าไปอยู่แล้ว แทนอาจจะย้ายออกจากที่นี่ภายในวันสองวันนี้ที่ไม่ได้ไปทำงานนี่แหละค่ะ”
และแล้วหยดน้ำใส ๆ ก็รินไหลเป็นทางยาวลงมาบนผิวแก้ม มือบางรีบยกขึ้นปาดเช็ดออกอย่างรวดเร็วจนไม่เห็นรอย ในอกสั่นสะท้าน ภายในโพรงจมูกตีบตื้อและยิ่งรู้สึกรวดร้าวเมื่อเขาไม่เอ่ยคำใดออกมา
เธอพยายามกลับมาเข้มแข็ง ตอนที่จะเอ่ยทวงถาม
“คือ...ที่คุณปุณบอกว่าจะโอนเงินให้แทน ถ้าแทนไปเร็วขึ้น”
^
^
^
***ไปตอนนี้แหละ แต่ตอนนี้ยาวหน่อยนะคะมี้ เคลียร์ใจกันก่อน
โปรดติดตามตอนต่อไปค่า
- Writer
