เกินเพื่อน : EP1

1267 Words

CHAPTER 1 March’s part “เอ้า ชน!” แก้วนับสิบใบถูกยกขึ้นมาให้กระทบกัน ก่อนที่แต่ละคนจะกระดกเข้าปากของตนเอง เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไหลลงคอช้า ๆ ในขณะที่สอดส่องสายตามองไปรอบ ๆ สถานบันเทิง เผื่อว่าจะเจอสักคนที่ถูกใจ แล้วพากันไปทำความรู้จักกันและกันแบบทุกซอกทุกมุมภายในคืนเดียว… ไม่เจอที่ถูกใจเลยหลุบสายตามองต่ำ เรียวขายาว ขาวเนียน ก้าวฉับ ๆ ตรงเข้ามา ผมค่อย ๆ ไล่สายตาขึ้นมา ขอบกระโปรงปิดความเป็นหญิงลงมาแค่ไม่กี่เซน สะโพกผายกำลังดี เห็นแค่นี้หัวใจก็เต้นตึกตัก จินตนาการไปไกลถึงบนเตียง ถ้าสะโพกนี้อยู่บนตัว ขยับขึ้นลงช้า ๆ โดยที่มีมือของผมคอยจับไว้เพื่อคุมจังหวะการกระแทกขึ้นลง ก็คงจะฟินไม่น้อย ผมกระตุกยิ้มแล้วไล่สายตาขึ้นมาอีกนิด หน้าท้องของเธอแบนบางดีจัง ขนาดว่าชุดแนบกับลำตัวยังไม่เห็นหน้าท้องนูนออกมาเลยสักนิด เอวเว้าเข้ามาสวยใช้ได้ หน้าอกหน้าใจก็เด่นนูนออกมาจนน่าสัมผัส ยอมรับจากใจว่าเรือนร่างของเธอนั้นสวยจนไม่สามารถละสายตาไปได้ ส่วนเว้าส่วนโค้งรับกันแบบลงตัวสุด ๆ หุ่นยังขนาดนี้ หน้าตาจะสวยขนาดไหนนะ “ฟอง!” ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของเจ้าของเรือนร่างอรชร แทบช็อกตายเมื่อเห็นว่าเป็นใคร จินตนาการต่าง ๆ แตกสลายลงไปในทันที เหลือแต่อารมณ์ที่ค้างเติ่งอยู่แบบนั้น “เออ กูเอง มึงตกใจไรวะ” ฟองมันก็ตกใจไปกับผม อย่าว่าแต่ฟองเลยที่ตกใจ แทบทั้งโต๊ะอะที่สะดุ้งเพราะเสียงของผม “ก็…” เอาไงวะ จะแก้ตัวอย่างไรไม่ให้ฟองจับได้ ฟองมันแสบ มันเก่ง มันไม่ยอมใคร มันจับสังเกตพฤติกรรมของทุกคนได้หมด แค่นึกสรรพคุณของมันผมก็เหงื่อตกแล้ว คิดไม่ออกว่าจะแถอย่างไรดี “เออ ช่างแม่ง ตอนนี้มึงออกไปกับกูหน่อยดิ” โชคดีที่ฟองไม่สนใจถามเรื่องผม แสดงว่ามีเรื่องอย่างอื่นอยู่ ท่าทางก็ดูรีบร้อน ไม่ยอมให้ผมได้แวะทักทายใครเลยสักคน พอจะหันไปมองสาว ฟองมันก็หันมาแยกเขี้ยวใส่ จนผมต้องยอมเดินตามไปติด ๆ “อ้าว ไปไหนแล้ววะ” ออกมาถึงลานจอดรถด้านหน้าของผับ ฟองมองไปยังเบื้องหน้าแล้วเอ่ยออกมา ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันหมายถึงใคร อะไร อย่างไร ก็ได้แต่มองตามไป “เดินตามมา” ฟองพูดต่อ “จ้ะแม่” ผมตอบฟองกลับไปด้วยน้ำเสียงประชดประชัน มันก็ไม่สนใจนะ มันคงชินแล้วแหละ ก็เหมือนที่พวกผมชินกับมันอะ ฟองมันคือเพื่อนของผมตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ เลย พวกสาว ๆ นี่มี 5 คน คือไอ้ฟองจอมแสบ มันนี่ขึ้นชื่อเลย ทั้งกวนตีน ทั้งทะลึ่ง ทั้งปากจัด จะว่างั้นก็ไม่เชิงหรอก ถ้าไม่ทำไรผิดมันก็ไม่ด่า เห็นมันเป็นแบบนี้ แต่มันก็เป็นที่รักของใครหลาย ๆ คนเลยนะ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องในมหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่ก็ชอบเข้ามาคุยกับมัน อีก 4 สาว ก็ไม่แพ้กันหรอก ไม่ว่าจะเป็น กลอย มีน นุ่น และปลา ต่างก็แสบใช่ย่อย ส่วนพวกผมก็มี ไอ้ปืน ไอ้ไฟ ไอ้กราฟ และไอ้ภีม กลุ่มสาว ๆ จะมารวมกับพวกผมอยู่บ่อย ๆ ก็อย่างว่าพวกเราสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ทุกวันนี้ก็ยังคงสนิทกันเหมือนเดิม “มันหายไปไหนวะ” ฟองเท้าเอวแล้วมองไปไกล ๆ “มึงจะเดินไปให้ถึงวิภาวดีเลยปะ” ผมถามออกมา มันลากผมออกมาที่หน้าถนน แถมเดินต่อมาอีกประมาณ 300 เมตร “กวนตีน” “มึงหาอะไร ใครทำอะไรมึง” “กูโดนจูบตูด” ฟองพูดจบก็เบะปากราวกับจะร้องไห้ “ฮะ!” ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ ใครลวนลามเพื่อนผมวะ แม่งไม่มีใครให้จูบแล้วเหรอ นึกไงมาจูบตูดฟอง สงสารปากของไอ้คนนั้นจริง ๆ หยอกเล่นนะครับ ผมสงสารฟองนี่แหละ ยิ่งมันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมยิ่งสงสาร เลยดึงแขนให้ร่างบางเดินเข้ามาชิดกับตัวผม แล้วโอบกอดเธอไว้ ลูบศีรษะอย่างอ่อนโยน เผื่อฟองจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง “มึงโอเคขึ้นไหมอะ” ผมเอ่ยถามออกมา เมื่อฟองดันตัวออกจากอ้อมกอดของผม “โอเคแล้ว มึงจะดูร่องรอยไหม กูจะได้พาไปดู” ดูร่องรอย… จะให้ดูตูดเหรอวะ? ถ้าแค่จูบจะมีรอยเหรอวะ หรือฟองมันโดนจับตูดด้วย เดี๋ยวดูตูดมันเสร็จผมต้องฟ้องพี่เอ็กซ์เจ้าของสถานบันเทิงแห่งนี้แล้วแหละ พี่เอ็กซ์นี่ก็สมาชิกทีมรถที่พวกผมอยู่ร่วมทีม เขาเป็นเพื่อนกับพี่ลม พี่ดิน พี่ชายของไอ้ไฟ และเป็นเพื่อนกับพี่เกมส์ พี่ชายของไอ้กราฟ รวมถึงพี่ภูมิ พี่ชายของไอ้ภีม “ตกลงมึงจะดูไหมมาร์ช” ฟองถามอีกครั้งเพราะผมเอาแต่เงียบ “ดู” ผมเดินตามหลังฟองกลับเข้ามาทางเดิม ก้นงอน ๆ ของมันขยับไปตามจังหวะการก้าวเดิน ปกติฟองก็ไม่ใส่ชุดที่เข้ารูปขนาดนี้ แม่งซ่อนรูปจริง ๆ เห็นแค่นี้ก็จินตนาการไปไหนต่อไหน ถ้าเห็นของจริงจะอดใจได้เหรอวะ ฟองเดินกลับมาที่ลานจอดรถด้านหน้า คงจะให้ผมดูก้นในรถ สงสัยจะกลัวใครรู้ว่ามันเปิดก้นให้ผมดู ถึงได้มาในที่ลับตาคนหน่อย หัวใจผมเต้นแรงมากขึ้นทุกที หายใจติดขัดอย่างไรไม่รู้ ชักไม่อยากดูเสียแล้วสิ กลัวจะควบคุมตัวเองไม่ได้จริง ๆ มันเป็นเพื่อนอะ ถ้าได้กันขึ้นมาจะทำหน้าอย่างไรวะเนี่ย “ฟองคือกูไม่อยากดูแล้วอะ” ผมคว้าแขนฟองไว้ อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงรถของฟองแล้ว “ทำไมอะ” “กูไม่กล้าดูอะ” “หือ ปัญญาอ่อนละ แค่นี้ทำเป็นไม่กล้าดู กูเห็นมึงดูอย่างอื่นออกจะบ่อย มึงอย่ามาปอดแหกกับเรื่องแค่นี้เลยมาร์ช” ผมลูบหน้าตัวเองแรง ๆ อย่างอื่นที่ดู มันเป็นของคนอื่นนี่หว่า ไม่ใช่ของเพื่อนแบบมัน แต่ฟองมันไม่สนใจเสียงของผมเลย มันคว้าแขนผมไว้แล้วออกแรงดึงให้ผมเดินตาม “จูบตูดที่มึงพูด…” “เนี่ยมึงดูดิมาร์ช มันชนท้ายกูอะ ชนซะยุบเลยไอ้เวร แล้วมันจะเรียกเงินจากกู มันบอกกูผิด กูบอกกูไม่มีเงิน มันก็จะเอากำไลที่ข้อมือกู โทรศัพท์กูแบตหมด จะโทรเรียกประกันก็ไม่ได้ แล้วมันก็ไม่จอดอยู่กับที่ มันเลี้ยวมาจอดหน้าผับ กูเลยเดินเข้าไปตามมึงให้ช่วยเคลียร์นี่แหละ” ฟองมันบ่นยาวเหยียด แต่หูผมอื้อไปชั่วขณะ จูบตูดที่มันพูดถึง คือโดนชนท้ายรถ... ชนท้ายก็ชนท้ายสิ มึงจะพูดให้กูจินตนาการไปไกลเพื่อ? น่าจะรู้ว่ากูหมกมุ่น!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more