“มึงดูเครียดอะไอ้มาร์ช เรื่องที่มึงจะคุยนี่คอขาดบาดตายเปล่าวะ” ไอ้ปืนเห็นว่าผมดูเครียดมาก มันเลยพูดเป็นเล่นไปเรื่อย
“ก็เรื่องเครียดนั่นแหละ”
“เรื่อง?”
“พริตตี้คนนั้นชื่ออีฟปะ” ผมหันไปถามไอ้ปืน มันแสดงอาการตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“มึงรู้ได้ไงอะ อย่าบอกนะว่านั่นคือ… ผู้หญิงที่มึงติดใจนักหนา” ผมกลอกตาไปมาหลังจากที่ไอ้ปืนพูดจบ มันเดาได้น่าเบิดกะโหลกจริง ๆ
“ไม่ใช่… มึงรู้จักเขาได้ไงอะ”
“เมื่อคืนก่อนกูเคืองอิงค์เลยไปดื่มคนเดียว แล้วเขาก็เข้ามาเอาโทรศัพท์กูไปกดแอดไลน์”
“เขาน่าจะคิดว่ามึงเป็นแฟนฟอง แล้วจะมาแย่งมึงไปจากฟองอะ” ผมว่าที่ผมคิดนี่ถูกแน่ ๆ อาจจะไม่ได้แย่งไปเลย แต่แค่ต้องการให้ฟองเสียใจ
“ทำไมมึงคิดแบบนั้น”
ผมมองหน้าไอ้ปืนนิ่ง ๆ หลังจากที่มันถาม คำถามของมันนี่ผมไม่รู้จะตอบอย่างไรเลยจริง ๆ ผมพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหนักใจ คิดไม่ตกว่าจะพูดอย่างไรไม่ให้มันรู้เรื่องที่บ้านฟอง ไม่ให
