“จะเอาจริงเหรอ” ผมถามออกมาอีกครั้ง และครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะถามถึงความแน่ใจของฟอง
“อืม” ไม่รู้ว่านี่คือคำตอบหรือฟองแค่เปล่งเสียงครางต่ำในลำคอกันแน่ แต่ผมก็ถือว่าเป็นคำตอบก็แล้วกัน
“เดี๋ยวก่อน” ผมดันฟองออก คนเมาย่นหัวคิ้วเข้าหากัน สีหน้าบ่งบอกถึงความหงุดหงิด คงไม่พอใจที่ถูกขัดนั่นแหละ
“เรามาตกลงกันก่อน” ผมพูดเสียงสั่นแทบไม่เป็นประโยค ต้องพยายามควบคุมลมหายใจและกลั้นเสียงไม่ให้ร้องครางออกมา เพราะฟองไม่ได้ยืนอยู่ ๆ เฉย เธอล้วงมือลงไปในบ็อกเซอร์ สัมผัสกับท่อนเอ็น
“อะไร?”
“หลังจากคืนนี้เราจะต้องเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม จะต้องทำตัวต่อกันเหมือนเดิม ห้ามเปลี่ยนไป ห้ามห่างเหิน และห้ามคิดเกินกว่าเพื่อน เราต้องเหมือนเดิมต่อกันทุกอย่างทั้งสถานะและความรู้สึก” ผมกังวลเรื่องพวกนี้ กลัวว่าพอได้เสียกันแล้ว ฟองจะคิดกับผมเกินกว่านั้น เดี๋ยวเราจะมองหน้ากันไม่ติด
“สบายมาก เพราะกูก็ต้องการแบบนั
