" ดีกูไม่ตายตั้งแต่วันนั้น น่ากลัว " แก้วใสพูดพร้อมกับกอดแขนตัวเองลูบปลอบ
" คืนนั้น ยังไง สรุปคือนนั้นมึงไปต่อกับอีพี่กั้ง? " เครื่องหมายคำถามปรากฎบนหน้าของเฟฟิน เมื่อนึกได้แก้วใสก็อึกอักว่าเผลอพูดเรื่องที่ไม่ควรพูดออกไป
" อือ คืนเดียวกับที่มึงหายไปนั้นแหละ "
" เป็นไงบ้างวะ รีวิวเร็ว " เฟฟินถามออกมาอย่างอยากรู้พร้อมกับขยับเข้าใกล้เพื่อนสาวมากขึ้น
" ก็ดี แต่...ไม่ถึงที่สุด " ใบหน้าที่บ่งบอกว่าผิดหวังอยู่
" ถ้าอย่างนั้น กูชนะค่ะเกมส์นี้ " เฟฟินพูดอย่างผู้ชนะ จนแก้วใสเบ้ปากใส่
" แล้วนี่มันจะเอาตัวมึงไปทำไมวะ " แก้วใสวกเข้ามาเรื่อวนี้อีกครั้ง
" ไม่รู้ดิ "
" แล้วมึงรอดมาได้ไงวะ " เมื่อเจอคำถามนี้เฟฟินนิ่งไปเพื่อนึกหาคำตอบเพราะเธอยังไม่อยากให้ใครรู้ว่าเดวินเป็น....
" เหมือนมีอะไรบางอย่างมาช่วยกูไว้และกูก็สลบไปจนมาฟื้นในห้องนั้นแหละ มึงก็มาพอดีเลย "
บทสนทนาของสองสาวที่คุยกันเจี้ยวจ้
