"ขอโทษที่ช้าค่ะ" ฉันพูดจบคนที่ชะงักมองฉันนิ่งเหมือนจะรู้สึกตัว เขาผละสายตาออกแล้วคลี่ผ้ากันเปื้อนไว้บนตัก ในขณะที่ฉันได้แต่ยืนเชยชมความอลังการของอาหารเช้าในบ้านหลังโต ทั้งอาหารเช้าแบบไทยและฝรั่งมีให้เลือกหลายอย่าง ตัดภาพมาที่ฉันแค่ขนมปังคาบไปกินระหว่างทางก็หรูมากพอแล้ว
"จะยืนอีกนานไหม?" เขาเอ่ยโดยที่ไม่ได้หันมามอง ฉันที่ได้ยินก็รีบลงไปนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ ก่อนที่จะคลี่ผ้ารองกันเปื้อนตามเขาบ้าง
เกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย…
คุณดีแลนพยักหน้าเบา ๆ แม่บ้านก็รีบเดินมาเสิร์ฟอาหารให้เขา เป็นอาหารเช้าแบบฝรั่งขนมปังไส้กรอกและกาแฟสีเข้มหนึ่งแก้ว
"นายหญิงรับเป็นอะไรดีคะ?" แล้วแม่บ้านก็หันมาถามฉัน
"เอ่อ…ฉันเอาข้าวต้มก็ได้ค่ะ" ว่าจบฉันก็ยิ้มให้แม่บ้าน ปกติก็ใช่จะทานข้าว แต่เพราะมื้อเย็นไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยสักอย่าง หลับยาวมื้อเช้าจึงกะเพาะจึงโอดร้องไม่หยุด
"ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้มอีกครั้ง รีบตักมาทานเพร
