“ฉันมีความสุขมากเลยวันนี้ ขอบใจเธอมากนะ”
“อืม”
สั้นๆ เพียงแค่นั้น แล้วต่างฝ่ายต่างก็ตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงรถราและอื่นๆ จากภายนอกที่เล็ดลอดเข้ามาให้ได้ยินจากการเดินทาง
“ง่วงเหรอ พิงมาสิ” เขาหันหน้ามามองก่อนจะขันอาสา เมื่อเห็นเธอเริ่มปิดปากหาวและเอนหัวไปมาราวกับคนจะหลับแหล่มิหลับแหล่
“อืม” ไม่คิดปฏิเสธ แถมยังเอนตัวมาซุกหน้าเข้าหาอกอุ่นอีกต่างหาก มือน้อยๆ กอดรอบเอวหนาไว้แน่น หลับตาพริ้มอย่างสุขใจ พร้อมใบหน้าที่เจือไปด้วยรอยยิ้ม
ธันย์ธาดายกมือขึ้นโอบรอบเอวบาง ส่วนอีกข้างพาดผ่านบริเวณหน้าอกเสื้อ มาวางแหมะอยู่บนไหล่มน ป้องกันความล่อแหลมที่อาจเกิดจากความไม่ตั้งใจ เพราะตอนนี้หญิงสาวก้มตัวน้อยๆ ซบพิงอยู่กับอกเขา
ปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆ ว่ามันคือความอบอุ่นที่เขาไม่เคยมองเห็น ตลอดสามปีที่รู้จักกันมา ถือว่านี่เป็นครั้งที่สาม ของความใกล้ชิดที่มีต่อกันที่มันชิดใกล้มากๆ ครั้งแรกคงเป็นตอนที่เ
