ฉันนั่งลงเก็บภาพที่ตุลเอาทิ้งลงพื้นทีละใบ ๆ คนอุตส่าห์พยายามทุกทางแต่อีกคนกลับไม่ให้ความร่วมมืออะไรเลย เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ไม่อยากหมั้นก็ควรทำอย่างที่ฉันบอกสิ
แต่เอาเถอะ! ฉันจัดการจ้างคนเอาภาพพวกนี้ไปให้พ่อของตุลเองก็ได้
“เรื่องภาพพี่จะให้ลูกน้องของเฮียจัดการเอาไปให้พ่อตุลเอง” ฉันพูดขณะที่ก้มหน้าเก็บภาพถ่ายที่พื้นอยู่
คนที่นั่งฟังอยู่บนเตียงเงียบไม่ได้พูดอะไรตอบมาเลยสักคำ
“ถ้าไม่อยากเจอหน้ากันพี่จะไม่มาที่นี่อีก” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่หลังพูดจบ
ที่บอกความรู้สึกลดลงมันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฉันก็แค่พูดให้ตัวเองดูเข้มแข็งในสายตาเขาก็เท่านั้นเอง
ไม่มีบทสนทนาใด ๆ ระหว่างฉันกับตุล พอเก็บภาพเสร็จก็ลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับ
ตุลค่อย ๆ ลุกขึ้นมาจากเตียง สายตาคู่นั้นโฟกัสที่ใบหน้าของฉันแล้วก้าวขาเดินมาใกล้ ๆ
“ความรู้สึกลดลง” เขาทวนคำพูดที่ฉันเพิ่งจะพ่นออกไปอย่างเดือดดาลก่อนหน้านี้
“ใช่
