เด็กมันร้าย - 1 เล่นกับไฟ ?
1142 Words
ฉันเปิดประตูลงมาจากรถด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดแต่ก็ต้องปั้นหน้ายิ้มให้กับกระจกรถของตุลให้เขาเห็นว่าฉันน่ะโอเค แค่โดนไล่ลงจากรถไม่เห็นจะเป็นอะไร
“ขับรถดีๆ นะ ^_^” ฉันโบกมือให้กับกระจกรถสีดำสนิท
พอรถของตุลขับห่างออกไปฉันก็ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยการเตะเข้าไปที่ถังขยะแรงๆ โดยลืมคิดว่ามันสกปรกแค่ไหน
“คอยดูเถอะไอ้เด็กบ้า! เห็นว่าฉันชอบแล้วจะปล่อยทิ้งปล่อยขว้างที่ไหนก็ได้หรือไง”
“ไปไหนดีครับ” พี่แท็กซี่เดินมาถามฉัน
“ไม่ไปไหนทั้งนั้น จะให้คนขับรถที่บ้านมารับเข้าใจนะ” ฉันบอกคนขับแท็กซี่จากนั้นก็เดินห่างออกมา
ตรงนี้มีแต่ผู้ชายท่าทางน่ากลัวๆ กล้าปล่อยผู้หญิงสวยๆ แบบฉันไว้ได้ยังไง ไม่ชอบก็น่าจะเป็นห่วงกันบ้างสิ
รอไม่นานหลังจากที่โทรบอกให้คนขับรถมารับ ฉันสั่งให้คนขับรถพามาที่คลับของเฮียเฟยเพราะปกติเป็นคนนอนดึก การมาคลับถือว่าได้ผ่อนคลายอารมณ์ที่อึดอัดในใจ
ฉันไม่มีเพื่อนสมัยเรียนเลยสักคนที่ไทย เพื่อนส่วนมากจะเป็นต่างชาติเพราะฉันเรียนที่นู้น มีแค่แพรที่เป็นเพื่อนที่รู้จักกันแต่ตอนนี้แพรมีแฟนแล้วฉันก็ไม่อยากรบกวน
“ทำไมไม่โทรมาบอกเฮียก่อนว่าจะมา” เฮียเฟยเดินมาหาฉันที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะวีไอพี
“หนูกลัวว่าเฮียจะยุ่งๆ อยู่ก็เลยไม่ได้บอกก่อนน่ะค่ะ”
“อย่าดื่มเยอะเดี๋ยวเมาขี้เกียจแบกกลับบ้าน” ถ้าถามว่าในโลกนี้ใครรู้ใจฉันมากที่สุดก็คงต้องยกให้กับพี่ชายคนนี้เลย
“รับทราบค่ะ หนูจะไม่เมา ^_^”
“เดี๋ยวเฮียต้องไปเคลียร์งานต่อ จะสั่งให้ลูกน้องมาคอยดูแลก็แล้วกัน”
“ไม่เอาๆ หนูอยากนั่งคนเดียว มีลูกน้องเฮียมาคอยเฝ้ามันอึดอัดนะ”
“อยู่คนเดียวถ้ามีผู้ชายมาเกาะแกะจะทำยังไง”
“หนูจัดการได้น่าเฮียไม่ต้องห่วงนะคะ ^_^”
เฮียยกมือขึ้นมาลูบศีรษะของฉันก่อนจะส่ายหัวไปมาแล้วเดินไป ฉันชินกับการดื่มคนเดียวแล้วแหละ
“ขอชนแก้วหน่อยได้ไหมครับคนสวย” ฉันหันมองชายที่ยื่นแก้วมาตรงหน้า อุตส่าห์เลือกนั่งโซนที่ไม่มีคนพลุกพล่านแล้ว ความสวยของฉันมันคงจะสะดุดตาผู้ชายมากเลยสินะ
แล้วทำไมคนที่ฉันตามจีบถึงไม่หลงในความสวยของฉันบ้างล่ะ ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย!!
ฉันมองผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่สนใจก่อนจะหันหน้าหนีทำเหมือนเขาเป็นแค่อากาศทำให้ชายคนนั้นหน้าเสีย ในขณะที่กำลังมองดูอะไรเพลินๆ สายตาของฉันดันเหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง
แม้จะอยู่ในระยะที่ไกลขนาดนี้แต่ฉันก็จำได้แม่นว่านั่นคือ ‘ตุล’ เด็กที่ฉันกำลังตามตื้ออยู่
พอเห็นว่าเป็นตุลจริงๆ ฉันก็ยิ้มออก แบบนี้สิที่เขาเรียกว่าพรมลิขิต
ฉันหยิบแก้วเหล้าของตัวเองมาแล้วรีบเดินไปยังโต๊ะที่ตุลนั่งอยู่คนเดียวทันที
“มาคนเดียวหรอ” ฉันนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวที่วางอยู่ใกล้ๆ กับเขา พอเด็กนี่หันมาเจอกับหน้าฉันเขาก็แสดงอารมณ์ไม่พอใจออกมาให้เห็นชัดเจน
“ตาม ?” เขาเลิกคิ้วถาม
“เปล่า พี่ไม่ได้ตามนะมันคือพรหมลิขิตต่างหาก ^_^”
“ลุกขึ้นไป เดี๋ยวเพื่อนมามันเกะกะ”
“ขอนั่งด้วยจนกว่าเพื่อนจะมาได้หรือเปล่า ?”
“ไม่ได้” เขาปฏิเสธเสียงแข็งเลยทีเดียว
“นี่ มีผู้ชายมาจีบพี่ด้วยนะตุลช่วย….”
“แล้วยังไง บอกทำไม ?” จุกในอกกับอาการเมินของเขาอีกแล้วสิฉัน
“พี่แค่อยากให้ตุลช่วยแกล้งมาเป็นแฟนให้หน่อยเท่านั้นเอง” จริงๆ คำพูดนี้ฉันขอเพื่อสนองตังเองต่างหาก
“ธุระ ?”
จึก!!! เหมือนมีอะไรบางอย่างมาทิ่มกลางใจของฉันแรงๆ คุยกับผู้ชายคนนี้ทีไรเขามักจะมีคำพูดทำให้ฉันจุกตลอดเวลาเลย
“จ้างเป็นแฟนวันละแสน ถ้าตกลงก็เอาเลขบัญชีมาพี่จะโอนให้”
ฉันตั้งค่าหัวไว้มากขนาดนี้เชียวนะ เขาต้องสนใจหน่อยแหละ อย่างน้อยการมาเป็นแฟนฉันมันก็คงจะดีกว่าการนั่งซ่อมรถไปวันๆ ได้ตั้งวันละแสนเชียวนะ
“ชอบซื้อกิน ?”
“เปล่า พี่แค่อยากให้ตุลลองเปิดใจบ้างเท่านั้นเอง”
“ไร้สาระ!”
“พี่ชอบตุลจริงๆ นะ”
ตุลลุกขึ้นหนีไปทำเอาฉันหน้าเหวอเดินคอตกกลับมาที่โต๊ะของตัวเอง
ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกทำให้ต้องมารักคนที่เขาไม่ได้รักฉันด้วย มันเจ็บนะความรู้สึกแบบนี้น่ะ
ฉันนั่งดื่มคนเดียวพลางมองโต๊ะของคนที่ชอบ เขามาดื่มกับเพื่อน ในตอนที่ฉันจับจ้องไปที่เขาอยู่แทบจะตลอดเวลา แต่เขาไม่เคยหันมามองฉันเลยแม้แต่หางตา
ฉันเห็นว่าตุลเดินแยกตัวออกไปจากเพื่อนจึงรีบตาม รู้แหละว่าการตามแบบนี้เขาต้องหงุดหงิด แต่มันห้ามใจไม่ได้
ฉันเดินตามออกมาจากคลับ เห็นว่าเขากำลังเดินมาที่รถจึงรีบตะโกนถาม
“จะกลับแล้วหรอ คลับยังไม่ปิดเลยนะกลับเร็วจัง”
ตุลหยุดเดินแล้วหันมามอง เขานิ่งไปสักพักก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าของฉัน “บอกไปแล้วว่าไม่ชอบ เลิกตื้อสักทีน่ารำคาญฉิบหาย!!”
“เราลองมาเป็นแฟนกันสักหนึ่งอาทิตย์ดูก็ได้ ถ้าตุลไม่ชอบพี่จะไม่ตื้อแล้ว” ฉันพยายามยื้อความรู้สึกต่อ ขอแค่ให้เขาเปิดใจฉันพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเขาจริงๆ
ทั้งที่เขาไม่เคยทำตัวดี ไม่เคยทำอะไรให้ประทับใจ แต่ฉันกลับหลงจนไม่สามารถถอดใจได้ นี่สินะที่เขาเรียกว่าความรู้สึกของรักแรกพบ
“แล้วทำอะไรได้บาง ?” เขาขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆ เล่นเอาหัวใจของฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ “กอด จูบ ลูบ คลำ…เรื่องบนเตียง”
“….เรื่องนั้นพี่ว่ามันไม่จำเป็น” พอถูกจู่โจมกลับก็เป็นฉันที่ทำตัวไม่ถูก
“หึ! กลัว? ไหนบอกชอบมาก เรื่องแค่นี้ทำไมต้องกลัว”
“….คือพี่”
“ถ้าไม่กล้าพอก็ถอย” ใบหน้าคมคายก้มลงมากระซิบบอกที่หูของฉัน “หรืออยากลองเล่นกับไฟ ?”
- Writer
