"ค่ะ" แล้วสองคนก็เดินเคียงข้างกันไป ลินดาเธอเลือกเป็นศูนย์อาหารในห้างแทนการเข้าร้านที่มีแบรนด์ในตัว ปกติแล้วหากมาเดินคนเดียวเธอก็สั่งอาหารตามสั่งอย่างง่าย
"ทานได้มั้ยคะ" ลินดาให้เขามองบรรยากาศรอบๆ ผู้คนเยอะหน่อยและเสียงดัง มีเด็กวิ่งเล่นบ้างประปราย
"ได้สิ ผมทานที่ไหนก็ได้ครับ"
"แล้วคุณจะทานอะไรดีคะ"
"เลือกให้ผมหน่อยสิครับ เอาที่คุณคิดว่าชอบ"
"งั้นมื้อนี้ลินทานส้มตำดีกว่าค่ะ" ถ้าหากบอกว่าเลิกงานแล้วเป็นแค่เพื่อนกัน งั้นลินดาจะสั่งส้มตำรสที่ชอบทานกับเพื่อนสมัยมหาลัย พอคิดถึงเพื่อนแล้วก็อมยิ้ม คิดถึงสมัยเรียนที่สุด
".."
ลินดาอมยิ้มไปกับท่าทางที่นิ่งไปของเขา ก่อนจะคว้ากระเป๋าสตางค์แล้วเดินไปยังร้านส้มตำร้านหนึ่งที่เธอชอบซื้อมากินคู่กันกับข้าวผัด ส้มตำร้านนี้เด็ดสุดเลยนะขอบอก
สิบนาทีผ่านไป..
ข้าวผัดจานใหญ่กับส้มตำปูปลาร้าก็ถูกนำมาวางลงตรงหน้า โดยที่ลินดาเป็นคนถือมา
คนที่ได้กลิ่นปลาร้า
