คนทั้งสองที่เดินเข้ามาในร้าน บรรยากาศการตกแต่งที่น่ารักทำเอาลินดาลืมเรื่องทุกสิ่งบนรถจนหมดสิ้นไป เธอมองไปที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าที่มีเค้กชิ้นเล็กสวยงามในตู้กระจก อดที่จะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ไม่ได้ พอชินเห็นดังนั้นก็เดินตามไป
ทีแรกเดินตามหลังเขามาแต่ไหงมาทางนี้แล้ว ท่าทางแบบนี้เหมือนเด็กสิบแปดไม่มีผิด
"จะเอาอะไรเหรอครับ"
"ลินอยากกินเค้กค่ะ" ลินดามองความน่ารักที่โดนตกแต่งออกมาซะสวยเลย ก่อนจะหันไปบอกเขาดวงตาเป็นประกาย
"ทานข้าวก่อนดีมั้ยครับ" ลินดาพยักหน้าให้เขาแต่ยังหันไปมองเค้กสามสี่ชิ้นที่เข้าตาอีกรอบ สวยมากน่ารัก แถมยังน่ากินลินดาอมยิ้ม
"แล้วลินจะทานเค้กสี่ชิ้นนี้ด้วยนะคะ"
"สี่ชิ้นเลยเหรอครับ" สิ่งที่เขาทักท้วงทำให้ลินดาชะงัก เพราะเธอลืมตัวว่ามากับใครก่อนจะยืดตัวขึ้นอย่างประหม่า ก้มหน้าลงเล็กน้อย
"เป็นตัวของตัวเองเถอะ ผมชอบทำงานกับคนสบายๆ นะครับ เดี๋ยวสี่ชิ้นนี้ผมจะสั่งให้ แต่แน่ใจว่าทาน
