ตอนที่ 9 ไม่ดี้ก็เบี้ยน
1333 Words
“ไอ้ฟืน กูขอโทษที่เอาแฟนมึง ปอยมาอ่อย ลากกูเข้าห้องน้ำ กูเลยทนไม่ไหว”
ชนาธิปเอ่ยขอโทษทันทีที่อัคราเดินเข้ามาในห้องเรียน เรื่องที่เขากับคนรักของเพื่อนแอบแซ่บกันในห้องน้ำล่วงรู้ไปถึงหู เขาโทรหาเท่าไรอัคราก็ไม่ยอมรับสาย เดือดร้อนวันนี้เลยรีบมาแต่เช้าเพื่อดักรอในคลาสเรียนเสียเลย
“กูไม่ได้หวงผู้หญิงคนนั้น แต่ไม่ชอบให้มึงมาทำอะไรลับหลัง ถ้ามึงอยากได้ทำไมไม่มาขอกันตรงๆ”
แม้จะไม่เคยขอนอนกับผู้หญิงที่มีสถานะเป็นแฟนเพื่อน แต่กับผู้หญิงชั่วคืนคนอื่นที่มีสถานะเป็นแค่ของเล่น พวกเขาเองก็เคยผลัดกันใช้ออกบ่อยไป
“กูก็ไม่ได้อยากได้แฟนมึง ไม่ได้อยากนอนด้วย แต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ เล่นลากกูเข้าห้องน้ำแล้วถลกกระโปรงโชว์กู กูเลย..”
ชนาธิปอึกอัก พูดไม่ได้เต็มปากนักว่าไม่อยากได้แฟนของเพื่อน เพราะน้องปอยคนนั้นก็ทั้งขาวทั้งอึ๋ม แถมพอได้ลองเข้าจริงๆ ก็โคตรเด็ดสมคำร่ำลือ
“เออๆ ช่างแม่ง ทีหลังมึงต้องบอกกูสิวะ อย่าให้กูไปรู้จากคนอื่น มึงอยากได้ผู้หญิงคนไหนของกูมึงก็บอก เราสลับผู้หญิงกันใช้ออกบ่อย เรื่องแค่นี้อย่าให้มันมาทำลายความเป็นเพื่อนของเรา”
“กูขอโทษ แต่นั่นแฟนมึงไง กูก็เลยกลัว..”
“ที่จริงมึงแม่งก็ไม่ควรเอาแฟนกูหรือเปล่าวะ แต่กูรู้ว่าปอยอ่อยมึงเพราะกูก็ไปเอากับเพื่อนมันไง มันเลยประชดกูแบบนี้”
“กูไม่ได้ตั้งใจ แล้วมึงกับปอยยังไงกันต่อวะ”
“เลิกไง”
“เฮ้ย พวกมึง คิดอะไรมากวะ สมบัติผลัดกันชมมาตั้งกี่คนแล้ว ไป ไปนั่งเรียน อาจารย์จะเข้าอยู่ละ”
คิริว หนุ่มหล่อลูกผสมไทย ญี่ปุ่น เยอรมัน เดินเข้ามากอดคอเพื่อนรักทั้งสองคน แล้วพาเดินเข้าไปนั่งในที่ประจำ โดยมี เมธาและนริศราเดินตามมาติดๆ
“ไอ้ธิป ต่อไปมึงก็อย่าทำแบบนี้อีก กูรู้ว่าวัยรุ่นอย่างเราแม่งใช้หัวค**คิดแทนหัวสมองอยู่แล้ว แต่มันต้องไม่ใช่แฟนเพื่อน คราวนี้พวกมึงก็ผิดกันทั้งคู่ ก็ให้อภัยกันไป ไอ้เหี้ยฟืนก็เปรี้ยวค**ไปนอนกับเพื่อนน้องปอยก่อนเองนี่หว่า ผู้หญิงเยอะแยะเสือกร่านไม่เข้าท่า สมควรที่จะโดนเอาคืน แถมแม่งยังเลือกมาเอาคืนกับเพื่อนในกลุ่มเราอีก เป็นไง สาสมไหม พวกมึงประมาทผู้หญิงกันเกินไป ไอ้นุ๊กแม่งเตือนตั้งกี่ทีพวกมึงก็ไม่ฟังมัน เห็นไหม”
เมธา ให้สติเพื่อนรักทั้งสอง เพราะคนทั้งคู่ก็มีส่วนผิดจริงๆ แต่จะทำอย่างไรได้ วัยรุ่นวัยคะนองที่ทั้งรูปหล่อพ่อรวยอย่างพวกเขา มันป๊อปเสียจนดึงดูดผู้หญิงเข้ามาไม่ขาดสาย จะครองตัวเป็นคนดี ก*******วคุณธรรมก็คงไม่ใช่
“เออๆ กูรู้ตัวว่ากูผิดไง กูถึงไม่โกรธไอ้ธิป ต่อไปพวกมึงก็เหมือนกัน อยากได้ผู้หญิงคนไหนของกูให้มาบอกกันตรงๆ ต่อให้เป็นแฟนกูก็ให้เพื่อนได้”
“เหอะ ถ้าพวกกูขอเอาแฟนมึงขึ้นมาจริงๆ อย่ามาหวงแล้วกัน”
เมธาที่ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของเพื่อนแค่นหัวเราะขำ ถ้าไม่รักแล้วจะคบกันในสถานะแฟนทำไม เพื่อนรักของเขาคนนี้ชอบทำตัวเหมือนคนว่างงาน หาเรื่องใส่ตัวให้ผู้หญิงมาคอยตามหึงหวงให้ทะเลาะกันอยู่เรื่อย น่ารำคาญที่สุด ต้องอย่างเขากับคิริวโน่น รักสนุกก็ไม่ต้องคบกับใครเป็นแฟน แบบนี้มันสุดเหวี่ยงกว่ากันเยอะ
“ไม่มีทาง กับเพื่อน ให้มากกว่านี้ก็ให้ได้”
“เอาเหอะ แล้วกูจะคอยดู ถ้ากูขอแล้วมึงไม่ให้กู ขอค่าปลอบใจที่มึงรักผู้หญิงมากกว่าเพื่อนสักแสนนึงแล้วกัน”
คิริว ผู้ครองตัวเป็นโสดมาตลอดชีวิตหนุ่มเอ่ยท้าขึ้น ซึ่งคนบ้าจี้อย่างอัครามีหรือจะยอมแพ้
“กูให้พวกมึงคนละสองแสนเลย”
หลังจากที่เพื่อนรักปรับความเข้าใจกันได้ อาจารย์ก็เข้ามาสอนพอดี แม้พวกเขาจะชอบเที่ยวเตร่เมาหัวราน้ำ หรือลากผู้หญิงมานอนด้วยไม่ซ้ำหน้า แต่เรื่องเรียนพวกเขาพยายามอย่างยิ่งไม่ให้บกพร่อง เพราะนั่นหมายถึงอิสระที่จะได้รับหากผลการเรียนยังอยู่ในระดับที่น่าพอใจของพ่อแม่
“อาจารย์แม่งสอนไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
ชนาธิปที่เอาแต่นั่งหลับในห้องบ่นอุบระหว่างที่พวกเขาเดินผ่านโถงใต้อาคารของตึกคณะบริหารธุรกิจเพื่อเป็นทางผ่านไปยังโรงอาหารของคณะตัวเอง เพราะทางเดินที่ใช้เป็นประจำปิดซ่อมบำรุงชั่วคราว
“มึงโง่หรืออาจารย์สอนไม่รู้เรื่องกันแน่ เอาดีๆ”
อัคราหัวเราะเยาะชนาธิป พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงที่เข้าครัวกับเขาเมื่อวานนั่งอยู่ที่โต๊ะกับน้องชายฝาแฝดของเขาและเพื่อนผู้ชายผู้หญิงกลุ่มใหญ่ จึงชะงักเท้าลงทำให้เพื่อนทั้งกลุ่มชะงักตาม
ดวงตาคมมองจ้องไปยังนักศึกษาสาวกลุ่มหนึ่งตาไม่กะพริบ ทำให้ชายหนุ่มอีกสามคนที่เหลือมองตามสายตานั้นไปก็พบกับ สาวสวยหุ่นบอบบางแต่ดูเย้ายวน อกเป็นอก เอวเป็นเอว สะโพกผายกำลังเหมาะ เสื้อนักศึกษาที่เธอใส่รัดรูปพอดีตัว กระโปรงทรงสอบสั้นเลยเข่าเป็นคืบผ่าหน้าแหวกสูงขึ้นมาที่ต้นขาด้านขวาน่าหวาดเสียว ผมยาวดัดเป็นลอน รวบมัดครึ่งหัวแล้วติดโบแบรนด์เนมอันใหญ่ ใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโต จมูกโด่งริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูสด ผิวพรรณขาวสว่างจนแทบจะสะท้อนแสงดึงดูดทุกสายตาของหนุ่มๆ ที่เดินผ่านไปมาให้มองแต่เธอผู้เดียว
“นั่นมันของขวัญ ดาวคณะบริหารอินเตอร์นี่หว่า กูเพิ่งเคยเห็นตัวจริงใกล้ๆ สวยฉิบหาย”
เมธาพูดราวระเมอ อ้าปากค้าง มองไปยังสาวสวยดาวคณะอย่างไม่วางตา ซึ่งไม่ต่างจากชนาธิป
“อืม โคตรสวย แต่กูเห็นหลายครั้งแล้วนะ ได้ข่าวว่าเป็นเบี้ยนกับผู้หญิงที่นั่งข้างๆ”
คิริวผู้กวาดสาวสวยคณะบริหารธุรกิจมานอนด้วยแทบจะหมดคณะไม่ได้ตื่นเต้นเท่าไรนัก เพราะเขาเจอเธอคนนี้หลายครั้ง แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอสวยจริงๆ สวยไม่มีที่จะให้ติ
คำพูดของคิริวทำเอาชนาธิปและเมธาหันมามองเพื่อนด้วยความไม่พอใจที่ดับฝัน กำลังจินตนาการแท้ๆ ว่าสาวสวยตรงหน้ามานั่งคลอเคลียกับตน ที่ไหนได้ มีแฟนเป็นผู้หญิงด้วยกันหรอกหรือ ที่สำคัญ น่ารักเสียด้วยสิ
“จริงเหรอวะไอ้ฟืน”
เมธารีบหันไปถามอัคราเพื่อขอคำคืนยัน
“แล้วมาถามกูทำไม”
“อ้าว ก็น้องมึงเป็นเพื่อนกันนี่หว่า หรือว่าที่จริงแล้ว ของขวัญเสร็จไอ้ไฟไปแล้ววะ”
เป็นเมธาที่ตั้งข้อสงสัย แต่คนที่ปกป้องสาวสวยคนนั้นกลับเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มซึ่งวันนี้ค่อนข้างสงบปากสงบคำแปลกๆ
“ไอ้เหี้ยม่อน พูดแบบนี้อยากโดนส้นตีนยัดปากใช่ไหม”
“นั่นไง ไอ้นุ๊กเป็นเดือดเป็นร้อนแทนของขวัญคนสวยละ ลองไอ้ทอมของเรากางปีกขนาดนี้ ไม่ดี้ก็เบี้ยน ชัวร์”
“มึงนี่มันจริงๆ เลย ปากมึงนี่มันน่าโดนส้นตีนกูนัก”
นริศราตบหัวเพื่อนอย่างแรง แล้วเสียงร้องโอดโอยของเมธาก็ทำให้คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะนั้นหันมามองทางนี้ทั้งกลุ่ม ซึ่งหนึ่งในนั้นมีน้องชายฝาแฝดของอัคราด้วย
- Writer
