กว่าที่เขาจะสอนเธอทำเมนูโปรดของตัวเองได้ก็ลุ้นเกือบตาย เห็นทีคุณหนูของขวัญคงเหมาะกับการชี้นิ้วสั่งและนั่งรอกินข้าวแบบสวยๆ มากกว่าจะเข้าครัวแบบนี้ แต่ถ้าเขายกเลิกคอร์สทำอาหารไปก็จะไม่มีโอกาสใกล้ชิดเธออีก
“ไฟยังไม่มาอีกเหรอ”
หลังจากที่แทบจะทำไฟไหม้ครัวของเขา คุณหนูของขวัญก็มานั่งชะเง้อคอจนแทบจะเป็นยีราฟรอคอยอัคคีกลับมาชิมอาหารฝีมือเธอ
“ฉันว่ามันไม่กลับมาง่ายๆ แล้วล่ะ น่าจะดึก อย่ารอเลย เรากินข้าวกันก่อนเถอะ”
“ฉันอยากรอไฟมากกว่า เหม็นตัวเองด้วย มีแต่กลิ่นกะเพรา”
เธอยกแขนขึ้นมาดม มีแต่กลิ่นฉุนๆ ของใบกะเพราและเครื่องปรุงกลิ่นเค็มๆ การทำอาหารมันไม่เหมาะกับเธอจริงๆ แต่ก็อยากแสดงความสามารถให้อัคคีเห็น เผื่อเขาจะปลื้มเธอในอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง
“มันจะดึก ไม่หิวหรือไง”
“ไม่หิว ดึกแค่ไหนก็รอได้ งั้นฉันไปอาบน้ำสระผมก่อนนะ เดี๋ยวจะรีบมา”
“ตามใจ งั้นเอาคีย์การ์ดไป เผื่อฉันยังอาบน้ำไม่เสร็จก็เปิดเข้าม
